بااستعداد و درک بالا از روش بازی بارسلونا، دنیس به شیوه‌ای منحصر به فرد، خود را از بقیه رقیب‌هایش برای گرفتن جایگاه اصلی در ترکیب تیم، متمایز کرد. طی فصل جاری، شایعات در مورد ناراحتی بابت دقایق کم بازی، از سرخی روبرتو به جرارد دلوفئو منتقل شده است. دلوفئو، که همیشه امید زیادی به وی بوده ولی آنچه که از او انتظار می‌رفته را از خود نشان نداده است. تلاش کم او در زمین به چشم می‌آید و روحیه وی نیز تضعیف شده است.
طی تابستان، دنیس سوارز دو پیشنهاد را رد کرد که یکی از آنها مربوط به ناپولی بود. وی در مورد این تصمیم که به دلیل مبارزه برای قرار گرفتن در تیم اصلی اتخاذ شده بود، گفت: «هیچ شکی درباره ماندن نداشتم. می‌دانم که توانایی به دست آوردن اعتماد مربی را دارم و شانس خود را بالا می‌بینم. اگر بتوانم از فرصت‌هایم به خوبی استفاده کنم، هدف من تبدیل شدن به یک بازیکن مهم برای تیم است و برای رسیدن به آن دست از تلاش بر نمی‌دارم».
به نظر می‌رسد که در حالی که کیفیت آنها در زمین تقریبا مشابه است، تفاوت عمده بین سوارز و دلوفئو تعهدی است که به تاثیرگذاری در باشگاه مورد علاقه خودشان دارند. برخلاف دلوفئو، دنیس نه تنها در کارهای تهاجمی، بلکه در کارهای تدافعی نیز در این فصل خوب کار کرده است. این پرسش که «آیا او در بازپس‌گیری توپ مشارکت خواهد کرد؟» دیگر به سوارز مربوط نمی‌شود، چون بارها و بارها این را از او دیده‌ایم.
در مورد موضوع مشارکت در حملات باید این را گفت که دنیس ثابت کرده که کیفیت طبیعی وی می‌تواند با یک خلاقیت عالی همراه شود. او تاکنون شش بازی در لالیگای این فصل انجام داده است. در دو بازی که از ابتدا آغاز کرد، یک گل زد، دو پاس گل داد و 84.35% پاس‌هایش سالم به مقصد رسید.
یک چشمه از ذهن بی‌رحم و خلاق این بازیکن را می‌توان در بازی مقابل ختافه، هنگامی که به عنوان بازیکن تعویضی به میدان آمد، مشاهده کرد. تیم 1-0 عقب بود و والورده دنیس را در نیمه دوم به زمین فرستاد. تغییر در روند بازی بلافاصله حس شد و سوارز ثابت کرد که تصمیم سرمربی درست بوده است. در اختیار گرفتن توپ در محوطه جریمه، کیفیت بالا روی کنترل توپ و شوتی بی‌نقص که دروازه ویسنته گایتا را گشود.
یکی از جنبه‌هایی که هواداران بارسا در بین بازیکنان خود سراغ دارند و آن را تایید و ستایش می‌کنند، تلاش فراوان آنها است. هیچ بازیکنی در بارسا نباید دست از تلاش کردن بردارد، چه مسی، چه دلوفئو. به نظر می‌رسد که دنیس سوارز به خوبی از این مسئله آگاه است و برای آبی اناری‌ها از جان و دل مایه می‌گذارد. در سمتی دیگر، دلوفئو فکر می‌کند که تنها گل و پاس گل می‌تواند کادر فنی، هم‌تیمی‌ها و هواداران را راضی نگه دارد.
برای موفقیت در تیم، کیفیت لازم است، اما برای تبدیل شدن به عضو جدایی ناپذیر تیم، تلاش در درجه نخست قرار دارد. باید به دنیس سوارز برای فهمیدن این حقیقت و ادامه دادن کار خود با تلاش و کیفیت آفرین گفت.
امیدواریم که فرم خوب وی ادامه داشته باشد و تیم بتواند جایگزینی مناسب برای ژاوی و اینیستا پیدا کند. کسی که بداند برای موفقیت در زمین بازی، نخست باید در ذهن خود موفقیت کسب کند! زنده باد بارسا!
