در سرزمین ما به ندرت فرصت و اجازه جشن های پرجمعیت و فراگیر داده می شود. گهگاه به طور خودجوش جشن های سراسری برپا می شود مانند 8 آذر 1376.
اما در مقابل در برپایی تشییع جنازه های شکوهمند و پرجمعیت ید طولایی داریم!. به چند تشییع جنازه از این دست از اهالی ورزش و هنر اشاره می کنم.
* دی 1348 : شاید قدیمی ترین تشییع جنازه شلوغ که در حافظه تاریخی ما مانده است وداع باشکوه با غلامرضا تختی باشد. تهران تقریباً تعطیل شد و مردم فوج فوج به ابن بابویه رفتند تا با قهرمان – پهلوان خود خداحافظی کنند.
* بهمن 1345 فروغ فرخ زاد : شاعره غیر متعارف معاصر با مرگی زودهنگام مردم بسیاری را سوگوار خود کرد.
* آذر 1375 علی حاتمی : شاعر سینمای ایران، سعدی سینمای ایران از القاب فیلمساز بزرگ ایرانی بود که در 52 سالگی از دنیا رفت و شلوغ ترین تشییع جنازه یک سینماگر را به نام خود زد.
* فروردین 1379 محمد علی فردین : بازیگر – ورزشکار محبوب ایرانی با اینکه 20 سال از عرصه سینما دور بود در هنگام مرگ بسیاری را عزادار کرد.
* تیر 1387 خسرو شکیبایی : خسروی سینمای ایران را هم سرطان از پا انداخت و در تشییع جنازه او هزاران نفر شرکت کردند.
* خرداد 1390 ناصر حجازی : دروازبان خوش تیپ فوتبال ایران، مربی انعطاف ناپذیر و مرد راست گفتار و ضد جریان از حجازی شخصیت محبوب و کاریزماتیکی ساخته بود که درتشییع جنازه اش ده ها هزار نفر شرکت کردند.
* فروردین 1392 روح الله داداشی : قهرمان پرورش اندام کشور که در یک حادثه تلخ و تراژیک کشته شد و هزاران نفر (مخصوصا اهالی کرج) را داغدار کرد.
* آبان 1393 مرتضی پاشایی : شاید آخرین فرد این جمع گزینه جالب و عجیبی باشد. یک خواننده جوان که اسیر سرطان شد و ناگهان تبدیل به یک پدیده رسانه ای و اجتماعی در کشور شد. تشییع جنازه او شلوغ و هیجانی و احساسی از آب درآمد.
