- کارلو آنجلوتی مربی سرشناس ایتالیایی، فصل بعد و بعد از یکسال استراحت به عنوان سرمربی تیم بایرن مونیخ به فوتبال باز میگرده. همه ی ما می دونیم که آنجلوتی یک مربی عالی به حساب میاد. مخصوصا وقتی پای لیگ قهرمانان وسط باشه. 3 قهرمانی با 2 تیم میلان و رئال مادرید، گواه این حرف هست.هوادار های بایرن مونیخ از همین الان خوشحالی خودشون رو از اومدن این مرد ایتالیایی ابراز می کنن و به درخشش بایرن زیر نظر کارلتو، امید دارن. اما سوال اینجاست آنجلوتی، چه سبک و سیستمی رو برای بازی در بایرن انتخاب خواهد کرد ؟
- آنجلوتی در هر تیمی که حظور داشته، سعی کرده ترکیبی شناور و آزاد - در یک چارچوب خاص - رو داشته باشه. تیمی با هدف و برنامه ای مشخص. بازیکنان در تیم آنجلوتی آزادی های خاص خودشون رو دارن که باعث بروز توانایی هاشون می شه. کارلتو باید از حظورش توی بایرن خوشحال باشه چون بازیکنانی در این تیم حظور دارن، که می تونن به طور کامل سیستم مورد علاقه این مربی رو پیاده کنن. کارلو در تیم های خوش همیشه یک هافبک طراح که در عقب زمین بازی می کنه داره. پستی که ژابی آلونسو و خاوی مارتینز می تونن تو بایرن ایفا کنن. همچنین هافبک های میانی ای که با دوندگی ها و تلاش بی وقفه خودشون می تونن به بازی تیم عرض بدن و فضا سازی کنن. کاری که ویدال، تیاگو و گوتزه توانایی انجامش رو دارن. مدافع های کناری با میل به هجوم بالا مثل آلابا، فیلیپ لام، رافینا و برنات. در آخر هم بازیکنانی هجومی و محرک که تو بایرن فراوونه. روبن، کاستا، کومان، مولر و ریبری.
- بایرن مونیخ زیر نظر آنجلوتی، قرار نیست بازی هایی به زیبایی و شادابی بایرن مونیخِ پپ گواردیولا به نمایش بزاره. اما مسلما یک بایرن تماشایی رو به نمایش خواهد گذاشت. سبک مقابله گواردیولا رو میشه اینطوری گفت که تیم های پپ گواردیولا، با هزار تا چاقو به حریف حمله می کنن و شکستش میدن. اما تیم های آنجلوتی، با یک ضربه شمشیرِ تیز و برنده کار رو تموم می کنن. با این تفاسیر، سیستم احتمالی کارلو آنجلوتی در بایرن احتمالا به روش زیر خواهد بود :
در زمان حمله :2-1-2-1-4
- بدون شک از الان و قاطعانه نمیشه گفت که کارلتو از این سیستم در بایرن استفاده می کنه. کارلتو می تونه از سیستم هایی مثل 2-2-2-4 یا 1-3-2-4 هم استفاده کنه. سیستم هایی که قبلا هم ازشون استفاده کده اما به احتمال زیاد سیستم 2-1-2-1-4 سیستم اصلی و پایه ی کارلتو توی بایرن خواهد بود.
- در این سیستم ( یا 2 سیستم دیگه ای که گفتم ) کارلو آنجلوتی از 2 هافبک میانی خودش، یک دایره حرکتی محدود رو می خواد. اونم در حالی که یکی از اونا - که طراح و بازیساز تیم هم به حساب میاد - عقب تر از همه بازی می کنه ( مثل پیرلو، وراتی و مودریچ در تیم های سابق کارلتو ). پستی که در بایرن مونیخِ حال حاظر، ژابی آلونسو به صورت خیلی خوب می تونه توش قرار بگیره و بدرخشه. خاوی مارتینز هم البته نباید فراموش کرد.هافبک بعدی ای که دایره حرکتی مشخص و محدودی داره، هافبکی معمولا جنگجوئه که مسئول مبارزه با خط هافبک حریف و وظیفه ی پوشش بازیساز تیم رو بر عهده داره. هافبکی که وظایف دفاعی بهش محول میشه، اما کاملا اجازه نفوذ و کمک به حمله ی تیم هم داره. ( مانند متیودی در پاریس سن ژرمن ، گتوزو در میلان و کروس در رئال) پستی که در بایرن مونیخ بازیکنی مثل ویدال استاد انجامش هست. سباستین رود هم می تونه از پس این وظیفه بر بیاد. گوتزه و تیاگو هم در این حوزه حظور دارن اما این 2 بازیکن، توانایی مبارزه و دفاعیِ ویدال و رود رو به هیچ عنوان ندارن.
- 2 هافبک دیگر تیم اما هیچ محدودیتی در حرکت و بازی خودشون ندارن. 2 هافبکی که می تونن در زمین حریف حرکت کنن و از هر فضایی که برای نفوذ پیدا میشه، استفاده کنن. البته این آزادی حرکت بر این معنی نیست که وظیفه ای در زمین بهشون محول نشده. این بازیکنان زمانی که مهاجم های اصلی تیم برای همکاری با مدافع های کناری و جلو زن تیم به کناره ها رفتن، وظیفه دارن به عمق دفاع حریف یورش برن و خودشون رو توی فضا ی خالی قرار بدن. یا زمانی که مهاجم های تیم در مرکز خط دفاعی حریف گرفتار شدن، با بردن توپ به گوشه ها، به بازی تیم عرض بدن.
کاری که سیدورف، کاکا، روی کاستا، خامس، ایسکو و پاستوره، در تیم های سابق آنجلوتی به نحو احسنت انجامش می دادن. حتی رونالدو و بیل هم در این پست به بازی گرفته شدن و به خوبی ایفای نقش کردن ! در بایرن هم بازیکنانی مثل ریبری، روبن، کاستا و کومان به عنوان بازیکنانی که می تونن گوش های محوطه جریمه حریف رو هدف بگیرن و بازیکنانی مثل گوتزه و تیاگو که می تونن مرکز خط دفاعی حریف رو نشونه بگیرن، حظور دارن. این پست، مهمترین پست در تاکتیک های آنلجوتی به حساب میاد که خدا رو شکر بایرن در این پست بسیار غنی به نظر می رسه.
- یکی دیگه از شاخصه های اصلی سیستم های آنجلوتی، مدافع های کناری این مربی هست. مدافع هایی که علاوه بر دفاع کردن، میل و توانایی هجوم زیادی هم دارن و می تون در مواقعی که هافبک های محرک بایرن به مرکز خط دفاعی جریمه حریف حمله ور شدن، در گوشه ها حظور پیدا کنن و فشار رو روی تیم حریف بیشتر کنن. فیلیپ لام و آلابا هم بازیکنانی هستن که مسلما خیلی خوب از پس این وظیفه بر خواهند اومد.
- و خط حمله. لواندوفسکی بدون شک مهاجم اصلی و تارگت آنجلوتی خواهد بود. سوال اصلی در این پست اینه که آنجلوتی از مولر به عنوان یک مهاجم سایه در کنار لواندوفسکی بازی می گیره و وظیفه ی کمک به لواندوفسکی و گلزنی رو بهش محول می کنه، یا اونو یک خط به عقب تر میاره و وظیفه ی برقرای ارتباط با خط هافبک و پوشش فشای خالی پشت لواندوفسکی رو بهش محول می کنه؟ با توجه به اینکه هافبک بایرن پر از بازیکنای طراح و با تکتیک هست و این تیم نیازی به رابط خط هافبک و حمله نداره،و همچنین اینکه مولر به عنوان یک مهاجم سایه خیلی بهتر و موثر تر داخل زمین حظور پیدا می کنه تا یک رابط،و 100 البته اینکه شم گلزنی بالایی هم داره
،به نظر میرسه آنجلوتی از مولر به عنوان مهاجم دوم تیم که در کنار لواندوفسکی وظیفه گلزنی داره استفاده خواهد کرد.
- - - - - - - - - -
در زمان دفاع : 2-4-4
- تیم های آنجلوتی شاید مثل بقیه تیم ها با سرمربی ایتالیایی دفاعی عالی و بی نقص رو به نمایش نزارن، ولی هیچوقت تو فاز دفاعی مشکل نداشتن ودر بدترین حالت، خوب بودن ! راز این همیشه خوب بودن هم تراکمی هستش که آنجلوتی مقابل تیم حریف ایجاد می کنه. آنجلوتی در زمان دفاع، از تمامی مدافعان و هافبک های تیمش کمک می گیره و با 8 نفر از دروازه تیم خودش دفاع می کنه. بازیکنانی که به صورت متحرک توپ و بازیکنی رو که صاحب توپ هست دنبال می کنن و با پرس کردنش, سعی در گرفتن توپ و تشکیل یک ضد حمله رو دارن.
البته بایرن یک فرقی با تیم های دیگه آنجلوتی داره که مطمئمنا باعث خوشحالیش خواهد شد. در تیم های سابقش، کارلتو همیشه مهاجم هایی رو داشته که تمایلی به دفاع کردن نداشتن. مهاجمانی مثل رونالدو، زلاتان، بیل و اینزاگی ! به همین دلیل در تیم های سابق کارلتو، ما هیچ وقت شاهد پرسینگ از جلو نبودیم. اما تو بایرن و به لطف حظور پپ، مهاجم های این تیم هم می تونن در دفاع تیمی حظور کنن و استارت دفاع کردن رو از جلوی دروازه حریف بزنن. لواندوفسکی و مولر نشون دادن توانایی پرس کردن خط دفاع و هافبک حریف رو به خوبی بلدن.
خط هافبک هم در زمان دفاع تبدیل به یک خط دفاع 4 نفره می شه. بازیکن طراحی که در عقب زمین قرار میگیره، وظیفه مبارزه با هافبک تهاجمی حریف رو بر عهده می گیره و در کنارش، هافبک جنگنده و دونده ی تیم، وظیفه حمله به صاحب توپ و اعمال پرس بر روی بازیکن صاحب توپ رو داره. کاری که باز هم تکرار می کنم ویدال استادش هست ! 2 هافبک دیگه تیم هم به پوشش فضاهای خالی زمین خودشون مشغول می شن و هر لحظه آماده ی انفجار هستن. یعنی چی ؟! یعنی امید دارن که هافبک جنگجوئه تیم بتونه توپ رو از حریف بگیره و خیلی سریع به اونا واگذار کنه، تا اونا هم با سرعت بالا و کمک مدافع های کناری تیم که استارت زدن، یک ضد حمله فوق العاده رو ترتیب بدن ،،،
- - - - - - - - - -
به عنوان یک هوادار یوونتوس که بایرن مونیخ رو یک رقیب مستقیم در اروپا می دونه، باید بگم تصور بایرن با منبع بازیکنانی که داره، زیر دست آنجلوتی 100 درصد ترسناکِ. یک مربی با فلسفه ای خاص که می تونه با این ترکیب پویا و غنی ای که زیر دست خودش داره، هر تیمی رو در اروپا از پیش رو برداره ،،،
