اختصاصی طرفداری- روز ١١ تير ١٣٩٧،اوشين ساهاكيان شماره ١١تيم ملى بسكتبال از مسابقات ملی خداحافظى كرد. او در پايان بازى با قزاقستان ، در حالى كه ما برنده اين بازى بوديم، بهت آور و ناباورانه چهار گوشه زمين را بوسيد، دور خداحافظى را روى شانه هاى ميثم ميرزايى زد و برای همیشه پیراهن تیم ملی را از تن درآورد.
فوروارد قدرتى ٣٢ ساله ى ما در حالى رفت كه تا امروز با اين پيراهن و براى تيم ملى ٣ بار قهرمان آسيا،٣بار قهرمانى در غرب آسيا، حضور در ٢ دوره جام جهانى و يك دوره المپيك و نائب قهرمان و قهرمان جوانان آسيا به دست اورده بود.
گزافه گویی نکردیم اگر بگوييم بهترين دفاع اين سالهايمان بوده است. بهترين پست ٤ آسيا شد و بازى سال ٢٠٠٧ مان با لبنان و كلافگى فادى الخطيب از او ، هنوز در ذهن هواداران بسکتبال است. اوشين معناى واقعى از خودگذشتگى و تعصب در بازى بود، هيچ بازى را از او نديديم كه در آن به دنبال امتيازات شخصی باشد و هميشه در اختیار تیم بود و خودش را در اختيار مربى قرار ميداد.
شايد براى همين است كه "على جمشيدى" هم تيمى سابق او در تيم ملى برايش مينويسد: واقعا میخوای بری؟ هنوز نوبتت نشده بابا!!! اگه کسی زمین بخوره کی بلندش کنه؟ اگه دعوا بشه کی جدا کنه؟ اگه کسی خراب کنه کی تشویقش کنه؟ تعريف خلاصه اوشين، دقيقا همين هاست. حامى جوان ها، فروتن و پرتلاش.
اوشين براى همه ما از دوست داشتنى هاى آن نسل طلايى بود. نسلى كه حالا يكى يكى ميروند،مثل حامد آفاق كه ديگر نيست ، خداحافظى غريبانه پويا تاجيك و افول ستاره اى مثل كامرانى.
در آخرین سکانس های حضور آقای خاص بسکتبال، اوشين با اشك خداحافظى كرد، حامد بغض داشت، سجاد گريه ميكرد و صمد مثل هميشه سعى داشت گريه را به خنده تبديل كند. اما اين بار موفق نيست. نمي شود كه چنين بازيكنى برود، خاطره ى اين همه سال بازى هايش را با خودش ببرد،پيراهنش را بياويزد و طرفداران بسکتبال ناراحت نشوند.
بسكتبال روزهاى تلخ زيادى داشته، مثل مرگ آيدين. امروز هم از روزهاى تلخ بسكتبال بود،حتى با وجود برد ايران.
