🔻در طول دههٔ ۹۰ فوتبال ایتالیا خانهٔ بی چون و چرای فوتبال در جهان به شمار می رفت. باشگاه های سری آ ۱۳ جام اروپایی را کسب کردند، ۶ بار رکورد نقل و انتقالات در جهان را تغییر دادند و ۶ بار توپ طلا را بدست آوردند. به این ها باید ستارگان پرشمار آن روزهای دنیای فوتبال که در ایتالیا توپ می زدند را اضافه کرد از آسپریلا تا زیدان. به دورانی که سری آ بر جهان حکمرانی می کرد خوش آمدید...🔺
پیترو فانا از راهرویی در نزدیکی استادیوم مارک آنتونیو بنتگودی عبور می کرد. او می توانست صدای گریه کردن را بشنود. فانا از کاپیتان ورونا افرادی که گریه می کردند را جویا شد: آن ها بازیکنان تیمِ مخوف میلانِ آریگو ساکی بودند!
یک ماه بعد، میلان با پیروزی برابر بنفیکا در وین برای دومین بار پیاپی به قهرمانی اروپا رسید. رکورد میلانی که برخی آن را بهترین تیم تاریخ دنیا می دانستند، ۲۷ سال بعد توسط رئال مادرید با شکست یوونتوس در فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۱۷ و در کاردیف تکرار شد.
در سال ۱۹۹۰، همه جام های اروپایی از آن ایتالیایی ها شد. علاوه بر میلانی که قهرمان اروپا شد، سمپدوریا "جام برندگان اروپا" را با شکست دادن اندرلشت بدست آورد و یوونتوس هم با پیروزی برابر فیورنتینا در فینال تمام ایتالیایی به قهرمانی "جام یوفا" رسید. دیگر سلطه سری آ بر فوتبال آغاز شده بود، بر قلب هایمان!
🔻آغاز و پایان برخی چیزها🔻
هیچ کدام از چهار فینالیستِ اروپایی فصل ۱۹۸۹/۹۰ اما به قهرمانی سری آ نرسیدند. صدای گریه ای که فانا از رختکن میلان شنیده بود هم از شادی نبود، بلکه گریهٔ یاس و ناامیدی از نبردن اسکودتو بود.
میلان از بازی در ورونا نفرت داشت. آن ها در سال ۱۹۷۳ هم پس از شکست ۵-۳ در خانه ورونا اسکودتو را از دست داده بود، شکستی که به "la fatal Verona" شهرت یافت. میلان تا اوایل آوریل در صدر جدول سری آ بود؛ پیش از اینکه ناپولی با برد برابر آتالانتا دوباره به میلان برسد، آن هم در دیداری که بیشتر بخاطر شعارهای نژادپرستانه هواداران آتالانتا به آلِمائو، هافبک برزیلیِ ناپولی به یاد آورده می شود.
در حالیکه ۲ هفته تا پایان لیگ باقی مانده بود همه چیز مساوی بود. پس از اینکه میلان با یک گل از ورونا پیش افتاد، اتفاقات غیرمنتظره‌ای رخ داد که ورق را برای تیم میزبان برگرداند. ابتدا فرانک رایکارد بود که توسط داور از زمین اخراج شد. داور این بازی بعد ها اذعان داشت که رایکارد دو بار روی او آب دهان پرتاب کرده است (یک بار روی دستش و یک بار هم روی پایش) آن هم تنها دو ماه پیش از پرتاب آب دهن بروی رودی فولر در جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا.
مارکو فان باستن هم پس از اینکه با عصبانیت پیراهن خودش را پاره کرد از زمین بازی اخراج شد، حتی آریگو ساکی هم توسط داور اخراج شد. الساندرو کاستاکورتا سومین و آخرین بازیکن میلان در این مسابقه بود که از زمین بازی اخراج شد؛ پس از اعتراض به کمک داور مسابقه بعد از گل دوم ورونا.
با پیروزی ناپولیِ دیگو مارادونا در دو بازی باقی مانده، پارتنوپی پس از چهار سال دوباره اسکودتو را از آن خود کرد. این قهرمانی اما آخرین موفقیت دیگو در ایتالیا به شمار می آمد. ۱۵ ماه بعد، آزمایش کوکائین او مثبت اعلام شد و او دیگر هرگز در سن پائولو بازی نکرد؛ دوران طلایی دیگو در جنوب دیگر به سر آمده بود!
سری آ اما به یک ستاره وابسته نبود!
در همان زمان، لوتار ماتیوس که در اینتر توپ می زد، برنده توپ طلا شد. روبرتو باجو در انتقالی رکورد شکن از فیورنتینا به یوونتوس پیوست و به گرانقیمت ترین فوتبالیست آن زمان جهان تبدیل شد. پیش از انتقال باجو به یوونتوس در سال ۱۹۹۰، یازده تا از سیزده فوتبالیست گرانقیمت دنیا در سری آ حاضر بودند.
همچنین در دههٔ ۹۰، ۱۳ جام از ۳۰ جام ممکنی که در اروپا رد و بدل شد به تیم های ایتالیایی رسید؛ ایتالیا همچنین ۲۵ فینالیست در رقابت های اروپاییِ دههٔ ۹۰ داشت!
"سری آ بهترین و جذاب ترین لیگِ اروپا در دههٔ ۹۰ بود." این صحبت هایِ آرون وینتر هلندی است که در سال ۱۹۹۲ آژاکس را ترک کرد و به لاتزیو پیوست و پس از آن هم به اینتر رفت. وینتر همچنین ۸۴ بازی ملی برای نارنجی ها انجام داد.
وینتر همچنین گفت:"سری آ در دههٔ ۹۰ به مانند لالیگا در حال حاضر بود. زمانی که من بازی در سری آ را آغاز کردم سطح بالای سری آ را متوجه شدم. پیروزی در ایتالیا بسیار دشوار بود. بهترین بازیکنان جهان در آنجا بازی می کردند."
🔻گازامانیا🔻
هواداران فوتبال انگلیس در فصل ۱۹۹۲/۹۳ سری آ یک نماینده شایسته داشتند و این مرد کسی نبود جز "پل گسکویین". پس از درخشش گسکویین در جام جهانی ۹۰ ایتالیا، تیم های یوونتوس، رم و ناپولی به جذب پل علاقه مند شدند اما در نهایت این لاتزیو بود که توانست در سال ۱۹۹۲ او را از اسپرز خرید.
وقتی یکی از خبرنگاران از او دلیل پیوستنش به لاتزیو را پرسید او به شوخی پاسخ داد برای یک مزرعهٔ ماهیِ قزل آلا به لاتزیو پیوستم!
مصدومیت زانوی گسکویین در فینال جام حذفی سال ۱۹۹۱ باعث شد تا قیمت او از ۸/۵ میلیون یورو به ۵/۵ میلی یورو تقلیل پیدا کند. او در می سال ۱۹۹۲ هفته ای ۲۲ هزار یورو دستمزد می گرفت که درآمد نسبتا بالایی به شمار می آمد. باشگاه لاتزیو برای خانه گازا حتی دو بادیگارد هم آورد اما حضور آن ها هم چندان بی حاشیه نبود!
نخستین بازی او برای لاتزیو در خانهٔ جنوا بود. این بازی به صورت زنده از کانال ۴ انگلیس پخش زنده شد؛ پخش زنده این رقابت ها پنجره ای نو برای انگلیسی هایی محسوب می شد که تا به آن روز فقط دیدار های مهم نمایندگان ایتالیا در اروپا را دیده بودند!
کانال ۴ انگلیس هر یکشنبه تنها بازی های یک تیم را نشان می داد و آن هم لاتزیو بود(در آن زمان همه بازی های سری آ در یک روز برگزار می شدند). پس از مدتی اما مردم این ایده پخش زنده بازی های لاتزیو را مضحک خواندند و جیمز ریچاردسون، کارگردان این برنامه پخش زنده را متوقف کرد!
لاتزیو در آن بازی با جنوا به مساوی ۱-۱ رسید. در هفته بعد اما شاگردان دینو زوف ۵ بر ۲ پارما را درهم کوبیدند. در هفته ششم لاتزیو باید در سن سیرو به مصاف میلانی می رفت که پس از آنکه فصل گذشته رقابت بر سر کسب اسکودتو را به سمپدوریا باخته بود، این فصل تشنهٔ قهرمانی بود و به هیچ تیمی رحم نمی کرد.
گسکویین درباره آن بازی می گوید:"به یاد می آورم که به خودم می گفتم بسیار خوب ما باید تمام توانمان را در اینجا بگذاریم!"
گسکویین ادامه می دهد:"ما در ۱۰ دقیقه آغازین به خوبی کار کردیم اما پس از آن تیم ما از هم پاشید؛ آن ها به واقع وحشتناک بودند!"
میلان این بازی را با برد ۵-۳ پست سر گذاشت. هفته قبل از آن هم میلان توانسته بود در آرتمیو فرانکی، ۷-۳ فیورنتینا را شکست دهد.
گسکویین رفته رفته در نزد هواداران لاتزیو به یک قهرمان تبدیل شد؛ پس از به ثمر رساندن گل تساوی بخش در نخستین دربی دلاکاپیتالهٔ خودش.
گازا همچنین بدلیل علاقه وصف نشدنی اش به مک هکنال، خوانندهٔ بریتانیایی مو هایش را دم اسبی کرد.
گسکویین همیشه کار های عجیب و غریب می کرد. یک بار در خانه او مار آمد و پل با جارو او را کشت. روز بعد پل مار را به تمرین برد و در جیب دی متئو انداخت!
بپه سینیوری مهاجم آن زمان باشگاه لاتزیو درباره گسکویین می گوید:"او قادر به انجام هر کاری بود."
سینیوری همچنین می گوید:"یک بار هنگامی که برای استراحت به هتل تیم آمده بودیم پل خود را به طور کامل برهنه کرد. این اتفاق یک بار هم هنگامی که اتوبوس تیم در راه، وارد یک تونل شد افتاد و پل خودش را برهنه کرد و جلوی زوف، سرمربی تیم نشست!"
🔻"پل آنجا ایستاده بود، نیمه برهنه..."🔻
آرون وینتر یک خاطره جالب خودش از گسکویین را تعریف می کند:"به یاد دارم نخستین روزم در باشگاه بود که در اتاق خودم در هتل بودم که ناگهان چند بازیکن در اتاقم را زدند. من در را باز کردم و پل را دیدم که نیمه برهنه جلوی من ایستاده بود و یک سینی بدست داشت که روی آن یک بطری شامپانیِ فرانسوی قرار داده بود تا به من خوش آمد بگوید!"
وینتر ادامه می دهد:"ما خاطرات بسیار شیرینی با هم داشتیم. دوستانم در هلند بسیار علاقه داشتند تا با او ملاقات کنند و گاهی اوقات چنین اتفاقی رخ می داد. یک روز پل به آن ها گفت که در بازی بعدی برای لاتزیو گلزنی خواهد کرد و دقیقا همین اتفاق هم افتاد."
وینتر یکی دیگر از خاطرات جالب خودش را می گوید:"یک روز من با همسرم به رستوران رفته بودیم و پل به همراه نامزدش هم به همان رستوران آمد. من اصلا متوجه حضور آن ها نشدم تا اینکه پل به پیشخدمت گفت:"دوست من آرون حساب خواهد کرد." او اصلا با من صحبت نکرد و وقتی من دست هایم را بالا بردم تا به او سلام کنم به پیشخدمت گفت:"میبینی، آرون علامت می دهد که حساب می کنم."
هنگامی که غذای من تمام شد و صورتحساب را دیدم شوکه شدم، زیرا من آنقدر غذا نخورده بودم. وقتی با پیشخدمت صحبت کردم، او گفت که پل گفته است که شما صورتحساب را پرداخت می کنید. من اصلا نفهمیده بودم چنین اتفاقی افتاده است و بسیار گیج شده بودم. با این حال این اتفاق بسیار جالب بود و گسکویین هم پول غذایش را بعدا به من برگرداند."
وینتر در آخر می گوید:"پل به کرات از نوشیدنی های الکلی استفاده می کرد. چون از هواپیما و پرواز خوشش نمی آمد پیش از پرواز کنیاک می نوشید تا در هواپیما آرامش داشته باشد. او واقعا دوست خوبی بود و مشکلاتی که برای سلامتی او طی چند سال اخیر بوجود آمده است مرا بسیار غمگین کرده است. او یک بازیکن شگفت انگیز بود؛ یکی از برترین بازیکنان تاریخ فوتبال انگلیس!"
پل در نخستین فصل حضورش در رم، به تیمِ دینو زوف کمک کرد تا فصل را در رتبه پنجم سری آ به پایان ببرد و لاتزیو پس از ۱۶ سال به رقابت های اروپایی راه یابد. این فصل همچنین نخستین فصل از پنج فصل متوالی ای بود که لاتزیو بالاتر از رم سری آ را به پایان می برد. پیش از اینکه توتی به رم بیاید و وضعیت جالوروسی را بهبود بخشد.
لاتزیو همچنین در فصل ۱۹۹۲/۹۳ آقای گل سری آ را در تیم خود می دید؛ بپه سینیوری که از فوجیا به لاتزیو آمده بود با ۲۶ گل آقای گل شد. سینیوری فصول ۱۹۹۳/۹۴ و ۱۹۹۴/۹۵ هم پیش از اینکه به سمپدوریا و در ادامه به بولونیا بپیوندد با پیراهن لاتزیو به آقای گلیِ سری آ رسید.
در سال ۱۹۹۵ چیزی نمانده بود که سینیوری به پارما بپیوندد اما اعتراضات خیابانی هواداران لاتزیو موجب تغییر تصمیم او شد.
سینیوری می گوید:"هواداران عاشق من بودند و مخالف پیوستنم به پارما بودند. این ها چیزهایی هستند که شما از خاطر نمی برید؛ تمام لحظاتی که در لاتزیو بودم، سه بار آقای گلی در سری آ که رویایی بود، بیش از ۱۰۰ گل زده برای لاتزیو در مجموع و بازی کردن در کنار افرادی چون کارل هاینز ریدل سپس پیر لوییجی کاسیراگی و آلن بوشیک که برای من فضاسازی می کردند و من فقط کار را تمام می کردم."
سینیوری در دههٔ ۹۰ با ۱۴۱ گلی که به ثمر رساند، با پنج گل بیشتر از گابریل باتیستوتا، مهاجم بی رحم فیورنتینا "بهترین گلزن دههٔ ۹۰ سری آ" لقب گرفت. با این حال هیچ کدام از این دو در دههٔ ۹۰ موفق به فتح اسکودتو نشدند. هرچند باتی گل در فصل ۲۰۰۰/۰۱ به همراه رم توانست اسکودتو را بدست آورد اما سینیوری هرگز موفق به فتح اسکودتو نشد.
دوران حضور گازا در لاتزیو اما کمتر از آن چیزی بود که فکرش را می کردیم. او تنها ۴۷ بار طی سه فصل حضورش در لاتزیو برای بیانکوچلستی به میدان رفت. گسکویین مدت زمان زیادی را بدلیل مصدومیت (و در صدر آن شکستگیِ پایِ او طی تمرینی که با الساندرو نستا انجام داد بود) از دست داد. اصافه وزن او هم مزید بر علت شد تا حضورش در ترکیب اصلی تیم کمرنگ تر شود. گازا در سال ۱۹۹۵ به رنجرز پیوست. او سه سال در رنجرز حضور داشت تا اینکه در آخرین جلسهٔ تمرینی اش در کمپ هارلی-داویدسن سیگار کشید؛ او خداحافظی کردن به صورت ویژه را بخوبی بلد بود!
🔗منبع: سایت Four Four Two
🔺ادامه دارد...
