طرفداری- وینفرد شفر در فصل نقل و انتقالات لیگ هجدهم دست روی بازیکنانی گذاشت که به جز 3 بازیکن باقی آن ها یا اصلاً وارد ترکیب این تیم نشده‌اند یا نتوانسته‌اند عملکردی تأثیرگذار از خود به نمایش بگذارند.
استقلالِ وینفرد شفر در لیگ هجدهم به لحاظ تاکتیکی و نتیجه‌گیری هیچ شباهتی با تیم فصل قبل تحت هدایت او ندارد. جدایی مجید حسینی، امید ابراهیمی، امید نورافکن، سرور جپاروف و مامه تیام می‌تواند شالوده هر تیمی را از هم بپاشاند و بخش عمده‌ای از خلأ به وجود آمده بواسطه فاجعه‌ای است که رضا افتخاری و پندار توفیقی در استقلال رقم زدند. اما انتخاب‌های وینفرد شفر در نقل و انتقالات پیش‌فصل نه تنها به هیچ وجه نتوانسته‌اند تأثیرگذاری بازیکنان جداشده را داشته باشند بلکه اکثراً یا عملکرد بسیار معمولی و پایینی از خود ارائه داده‌اند و یا اصلاً در ترکیب حاضر نبوده‌اند.
با هم به مرور 7 خرید کم فروغ شفر در فصل نقل و انتقالات خواهیم پرداخت.
مرتضی آقاخان و میثم تیموری
آقاخان و تیموری دو بازیکنی بودند که در پیش‌فصل به استقلال پیوستند اما بعید است چشم هواداران تا نیم فصل دوم به جمال آن‌ها روشن شود. وجه تشابه هردوی آن‌ها مصدومیت است طولانی مدت است و اساساً باید دید آیا می توانند عملکرد قبل از مصدومیت خود را تکرار کنند یا بار اضافی و شاید همیشه مصدومی برای استقلال خواهند بود. هر چه که هست دو خرید بزرگسال استقلال به پای آن‌ها سوخت و فقط پندارتایمش برای بعضی‌ها باقی ماند!
محمد دانشگر
دانشگر بیش از آنکه جایگزینی برای مجید حسینی در ترکیب استقلال باشد عملکرد پراشتباهی از خود نشان داده و به واسطه تغییر پست‌های مداوم در ترکیب وینفرد شفر شاید خود این بازیکن هم احساس سردرگمی می‌کند. حضور کاملاً ناموفق در پست هافبک دفاعی شاید خود شفر را هم مجاب کرده باشد که دیگر دست به چنین ریسک‌های نزند. عملکرد او در دفاع میانی نیز متزلزل بوده و هواداران در همین بدو کار نسبت به او بی اعتماد شده‌اند.
فرشاد محمدی مهر
بزرگترین سوالی که در نقش هواداران نقش بسته است این است که چرا خسرو حیدری بر دفاع راست نسبتاً جوان استقلال ترجیح داده شده است. محمدی مهر در 3 بار حضور خود در ترکیب استقلال فقط 1 بار توانست موجبات رضایت هواداران را فراهم آورد اما به نظر می رسد با میدان دادن شفر به خسرو حیدری رفته رفته شاهد محو شدن محمدی مهر باشیم.
علی کریمی
با عملکردی که علی کریمی از خود نشان داده نمی‌توان او را جایگزینی برای امید ابراهیمی محسوب کرد اما در بازی برگشت با السد قطر که تنها گزینه تخصصی شفر برای پست هافبک دفاعی بود نشان داد می‌توان به عنوان یک گزینه مطمئن (و نه یک سوپرمن یا لیدر) روی او حساب باز کرد. باید دید کریمیِ پرنوسان در همه بازی‌های لیگ می‌تواند کیفیت بازی خود مقابل نماینده قطر را تکرار کند یا خیر.
مارکوس نویمایر
نویمایر آلمانی به استقلال آمد تا شاید جای سرور جپاروف را در ترکیب استقلال پر کند. اما این کجا و آن کجا! فاصله فاحشی میان کیفیت بازیکن ازبکستانی سابق استقلال با نویمایر وجود دارد و به نظر نمی‌رسد حتی اگر او در ترکیب جا هم بیفتد بتواند موفقیت‌های کیفی جپاروف را تکرار کند. نویمایر مانند بویان نایدنوف نتوانسته در زمان حضورش در ترکیب تیم چیز خاصی از خود بروز دهد و در همین مدت کوتاه با مصدومیت خود از ترکیب استقلال دور شده است. شاید همین حالا هم بتوان برای این بازیکن نمونه ایرانی در لیگ داخلی پیدا کرد.
الحاجی گرو
او برای پوشش خلاء ناشی از عدم حضور مامه تیام به استقلال آمد اما فکر کردن به این موضوع نیز خنده‌دار است. گرو بازیکنی نیست که خود را صاحب موقعیت کند یا در موقعیت گل به خوبی قرار گیرد. اصولاً هم بیش از آنکه مهاجم چهارچوب شناسی باشد فیزیکی است و صحبت سر این است که لیگ ایران نیاز چندانی به مهاجم فیزیکی ندارد و غالباً مهاجمان چهارچوب شناس و سرعتی و خلاق در تیم‌هایشان موفق هستند. اگر گرو نتواند حداقل خواسته‌ها را در استقلال برآورده کند متهم ردیف اول خود شفر خواهد بود.
چیزی که مسلم است تا این لحظه فقط روح الله باقری، طارق همام و مرتضی تبریزی توانسته‌اند عملکردی از خود ارائه دهند که آن‌ها را خریدهایی تأثیرگذار قلمداد کنیم. نمی‌توان نوک پیکان را به طور مستقیم به سمت مدیریت قبلی نشانه گرفت چراکه هر چه باشد این خریدها از لیست شفر بیرون آمده است.
چرا فرشاد محمدی مهر یک سهمیه بزرگسال استقلال را سوزانده و خسرو حیدری به او ترجیح داده می‌شود؟ در حالی که مرتضی تبریزی و روح الله باقری بسیار سرحال تر و باکیفیت تر از الحاجی گرو نشان داده‌اند جذب این مهاجم خارجی چه اهمیتی داشته است؟ مارکوس نویمایر با کدامین متر و معیار به استقلال پیشنهاد شده و با کدام سبک بازی شفر جور درمی‌آید؟ با نگاهی به خریدهای این فصل شفر چندین و چند ابهام اساسی در ذهن مخاطب نقش می بندد.
دوره منصوریان اگرچه ناامیدکننده پایان یافت اما خارجی های استقلال بازیکنان عمدتاً تراز اولی بودند. جپاروف و رابسون جانواریو و در مقطعی لئوناردو پادوانی تأثیرگذاری بسیار بیشتری از بازیکنانی نظیر نویمایر و گرو داشتند. اگر بویان نایدنوف را هم به جمع خارجی های خریداری شده در زمان وینغرد شفر اضافه کنیم متوجه خواهیم شد که باز هم تابوی ترسناک جذب خارجی‌های بی کیفیت در حال تکرار شدن است.
