طرفداری | یاروسلاو دروبنی (Jaroslav Drobný) زاده 12 اکتبر 1921 در شهر پراگ در چکسلواکی سابق است. او به لطف اشتغال پدرش در یک زمین تنیس، از پنج سالگی تنیسور شد و توانست با فورهندها و سرویس‌های دست چپش، مورد توجه تنیسورهای مختلف قرار گیرد. او هم‌زمان با تنیس، به ورزش دیگری هم علاقه داشت و آن ورزش، هاکی بر روی یخ بود. دروبنی در تابستان به تنیس مشغول بود و حتی از این راه کسب درآمد داشت و در زمستان نیز بازیکن هاکی بر روی یخ بود.
سال 1938 بود که یاروسلاو در مسابقات حرفه‌ای تنیس زیر پرچم کشور چکسلواکی حضور پیدا کرد. او در این سال عازم مسابقات ویمبلدون شد و در دور اول، پس از شکست برابر الخاندرو راسل، از دور مسابقات کنار رفت. در سال 1950 بود که در خلال جنگ جهانی دوم، چکسلواکی توسط آلمانی‌ها اشغال شد و دروبنی از این پس، نماینده کشور جدید بوهم و موراویا شد. بوهم و موراویا با اکثریت ساکنان نژاد چک و تحت‌الحمایه آلمان نازی بود که در بخش مرکزی سرزمین تاریخی بوهم و موراویا و منطقه تاریخی سیلزی چک قرار داشت و به عبارتی جمهوری چک به جز سودِتِلنلند امروزی بود. بوهم و موراویا توسط آدولف هیتلر در تاریخ ۱۵ مارس ۱۹۳۹ میلادی در قلعه پراگ بنیان‌گذاری گردید.
یاروسلاو در دوران سختی تنیس را شروع کرده بود و برای گذران زندگی خود، در یک کارخانه مشغول به کار شد تا بتواند بر سختی‌های جنگ جهانی غلبه کند. در این دوران، او بیشتر مشغول به هاکی بود زیرا برای این ورزش، امکانات خاصی نیاز نداشت اما کمبود مود اولیه، سبب شده بود تا توپ‌های تنیس کمیاب شود و حتی رشته‌های راکت تنیس نیز در دسترس نباشند. از همین رو، دروبنی توانست در هاکی نیز پیشرفت خوبی داشته باشد. پس از رهایی چک توسط نازی‌ها، او توانست بار دیگر با پرچم چکسلواکی در مسابقات مختلف حضور پیدا کند. با وجود پایان جنگ، اثرات مخرب آن هم‌چنان ادامه داشت و زنده زنده سوزاندن یک سرباز آلمانی در مقابل دیدگان یاروسلاو، مدتی مشکلات روحی او را تشدید کرده بود.
سال 1946، شروع ماجراجویی‌های جدی‌تر دروبنی در تنیس بود. او توانست به نیمه نهایی مسابقات ویمبلدون و فینال اوپن فرانسه برسد. او در راه فینالیست‌شدن در اوپن فرانسه، موفق به شکست روبرت لاوال از فرانسه، آندرس هامرسلی از شیلی، ژاک سنگلیه از فرانسه، دراگوتین میتیچ از یوگسلاوی و تام براون آمریکایی شد. با این وجود، شکست برابر مارسل فرناند فرانسوی، باعث شد تا این مرد اهل پراگ، به نایب قهرمانی اوپن فرانسه دست یابد. او تا پیش از سال 1950، موفق به حضور در دو نیمه نهایی اوپن آمریکا، یک فینال اوپن فرانسه و یک فینال ویملبدون شد. دروبنی برای رسیدن به فینال ویمبلدون 1949، پس از پیروزی در مسابقات مقدماتی، دو نماینده استرالیا را شکست داد و سپس برابر تد شرودر در فینال، شکست خورد.
او از سال 1937 تا 1949 در لیگ هاکی روی یخ چسکلواکی حضور داشت و در پست مهاجم نوک بازی می‌کرد. هم‌زمان با پیشرفت در تنیس، او در سال 1947 به تیم ملی هاکی چکسلواکی برای مسابقات جام جهانی که در شهر پراگ برگزار می‌شد، دعوت شد. چکسلواکی در این مسابقات، با شش پیروزی و یک شکست، به مدال طلا رسید. او در هفت بازی خود در این مسابقات، 15 گل به ثمر رساند که سه گل آن در هت‌تریک دروبنی در دیدار پایانی کشورش برابر آمریکا که منجر به قهرمانی آن‌ها شد، به ثمر رسیده بود. پس از قهرمانی اروپا، دروبنی به همراه کشورش عازم المپیک زمستانی 1948 سنت موریتز شد و در این مسابقات، هشت بازی، 9 گل را ثبت کرد و مدال نقره را به دست آورد. کانادا و چکسلواکی در این دوره از المپیک، هم‌امتیاز شدند اما کشور آمریکای شمالی به دلیل تفاضل گل بهتر، مدال طلا را گرفت. بوستون براینز، باشگاه حاضر در لیگ حرفه‌ای هاکی (NHL)، تمایل داشت تا دروبنی را خریداری کند اما او ترجیح داد تا بیشتر بر روی تنیس متمرکز باشد و در مسابقات آماتور و نیمه‌حرفه‌ای هاکی بازی کند.
می‌دانید، من همیشه فکر می‌کردم که در هاکی بهتر از تنیس هستم زیرا از نظر من، هاکی سرگرم‌کننده‌تر بود. اگر هاکی را حرفه‌ای‌تر و در لیگ NHL ادامه می‌دادم، اجازه بازی در تنیس را نداشتم بنابراین، پیشنهاد آمریکایی‌ها را رد کردم.
در اواخر سال 1948 بود که حزب کمونیست چکسلواکی با حمایت شوروی، کنترل کامل این کشور را در دست گرفت. اصرار کمونیست‌ها به حضور دروبنی به عنوان قهرمان کشور در تبلیغات آن‌ها و ممانعت از حضورش در میادین ورزشی، کار را به جایی رساند که او پس از حضور در یک تورنمنت تنیس در شهر گشتات، به سوئیس پناهنده شود و در هتل‌های این کشور مستقر شود. چند پیراهن ورزشی، یک مسواک و پنج دلار، تنها دارایی دروبنی برای فرار از کمونیست بودند. او در دهه 1950 میلادی، در جستجوی کشوری جدید برای اقامت و حضور در مسابقات تنیس بود. او پس از مدت‌ها تلاش، پس از آن که شاهدخت فائزه خاتون، برادرش، ملک فاروق، شاه مصر را راضی به پذیرفتن تابعیت دروبنی کرد، به عنوان نماینده مصر در مسابقات جهانی تنیس حضور پیدا کرد.
صعود به فینال اوپن فرانسه و نایب قهرمانی در این مسابقات و صعود به جمع چهار تنیسور برتر ویمبلدون، از اولین دستاوردهای دروبنی برای مصر بود. اولین قهرمانی در تنیس نیز با پرچم مصر برای این تنیسور به ثبت رسید. او پس از گذراندن دیدارهای مقدماتی، دیک ساویت آمریکایی را در یک‌چهارم نهایی اوپن فرانسه شکست داد و سپس با غلبه بر فرانک سجمن استرالیایی، راهی فینال شد. او در فینال با پیروزی در سه ست متوالی با نتیجه 3-6، اریک استورجس از آفریقای جنوبی را شکست داد و قهرمان اوپن فرانسه شد. او در رقابت‌های سال 1952 اوپن فرانسه نیز پس از غلبه بر فرانک سجمن استرالیایی در فینال، از عنوان قهرمانی خود دفاع کرد. قهرمانی در ویمبلدون سال 1954، از دیگر دستاوردهای دروبنی با کشور مصر بود. او در مراحل نخست ویمبلدون، نمایندگان استرالیا، دانمارک، سوئد و بلژیک را شکست داد و سپس در یک‌چهارم نهایی، لیو هود از استرالیا و در نیمه نهایی، باج پاتی از آمریکا را شکست داد. در فینال، دروبنی به مصاف کن رازول استرالیایی رفت و با پیروزی 1-3 به قهرمانی ویمبلدون رسید. پس از این پیروزی، او توانست به رنک نخست تنیس جهان برسد.
یک آسیب‌دیدگی چشمی از زمان بازی هاکی، باعث شده بود تا دروبنی برای شرکت در مسابقات تنیس، از یک عینک طبی مخصوص استفاده کند که به ظاهر روشن‌فکرانه او در زمین مسابقه کمک زیادی می‌کرد. او به اولین قهرمان عینکی تاریخ ویمبلدون تبدیل شده بود و با استایل خاص خود و نمایش‌های قدرتمندانه‌اش، در میان طرفداران تنیس انگلیس بسیار محبوب شده بود. این محبوبیت به او کمک کرد تا در سال 1959، پاسپورت بریتانیا را دریافت کند و زین پس، به جای مصر، با پرچم بریتانیا به فعالیت حرفه‌ای خود ادامه دهد. او تا سال 1965 به تنیس ادامه داد و در مسابقات مختلف شرکت کرد اما به قهرمانی خاصی در مسابقات جایزه بزرگ نرسید. او در مسابقات تنیس دوبل و میکس دوبل نیز حضور یافته بود. دروبنی در سال 1965، از دنیای ورزش خداحافظی کرد. او زندگی‌نامه خود را با نام «قهرمانی در تبعید» در سال 1955 منتشر کرده بود. نام او در سال 1983 به تالار مشاهیر تنیس جهان و در سال 1997 به تالار مشاهیر هاکی روی یخ جهان رسید. دروبنی در 13 سپتامبر 2001 و در 79 سالگی درگذشت.
