جولای 1927 بود که باشگاه رم پایه گذاری شد. باشگاهی از جنس اسطوره های گلادیاتور وار. از جنس غرور و رمانتیسم، همراه با شور و هیجان و تعهد. سه باشگاه فیورتیتودو پرو روما، فوتبال کلاب دی روما و آلبا آئوداچه باهم ادغام شدند و آ اس رم را به وجود آوردند تا در مقابل تیمهای شمال ایتالیا بایستد. فرانچسکو توتی ستاره سالهای اخیر باشگاه رم ایتالیا به شمار می‌رود اما پیش از او نیز بازیکنانی بودند که به نوعی اسطوره بودند.باشگاه رم با نامهای اسطوره ای و افسانه ای عجین شده است که امروز به معرفی بیست تن از شاخص ترین آنها خواهیم پرداخت.
20- رودی فولر
از معدود آلمانی های محبوب رمی ها. رودولف فولر که همه فوتبالدوستان او را به عنوان «رودی فولر» می‌شناسند، تا اواسط دهه ۹۰ میلادی جزو مهاجمان موفق و درخشان فوتبال در آلمان بود. فولر در ۱۳ آوریل ۱۹۶۰ در شهر «هاناو» واقع در ایالت هسن آلمان، در یک خانواده‌ی فوتبالدوست چشم به جهان گشود. پدرش که مربیگری تیم جوانان این شهر را برعهده داشت، او را از هشت سالگی همراه خود به تمرینات فوتبال می‌برد. فولر از همان آغاز می‌خواست در خط حمله بازی کند و در این پست از خود استعداد زیادی نشان داد. فولر در سال ۱۹۸۷ به تیم رم پیوست و به مدت پنج سال برای این تیم صاحب‌نام ایتالیایی توپ زد. وی با این تیم یک بار قهرمان جام حذفی فوتبال ایتالیا شد. مهاجم اسبق رم طی سال های 1987 تا 1922 در مجموع 142 بازی برای جالوروسی ها، 45 گل برای این تیم به ثمر رسانده بود.
19- آلسیدس جیجیا
جیجیا، مردی که با زدن گل دوم اروگوئه به برزیل در فینال معروف ۱۹۵۰ فاجعه ماراکانا را رقم زد. گل او باعث شد تا باربوسای دروازه بان، تا 50 سال طرد شود وتا به مرز جنون برسد و حتی عوض کردن شهر محل زندگی هم کمکی به او نکرد. این وینگر اروگئه ای که بعدها ملیتش را به ایتالیایی تغییر داد، در سال 1953، سه سال بعد از فینال ماراکانا، به رم پیوست. او با رم، در سال 1961 با شکست دادن بیرمنگام، قهرمان اینترسیتیز فیرزکاپ شد. جیجیا در 201 بازی برای رم، 19 گل زد. او به عنوان مدافع کناری بازی می‌کرد و پس از هشت سال حضور در این تیم، در سال 1962 به تیم آث میلان منتقل شد و یک سال هم در روسونری بازی کرد.
18- دامیانو توماسی
بازیکنن خوش قیافه و محجوب رم. او 351 بار برای رم به میدان رفت و 21 بار گلزنی کرد. توماسی بدون اضافه کاری بازی می کرد. روی توپ مسلط بود و پاس های دقیق و کم اشتباهی می داد. به تیم نظم می داد و سادگی و روانی ویژگی بازی او بود. اما مهمتر از اینها رفتاری محترمانه و اخلاقی با بازیکنان حریف داشت. اهل حاشیه و خطاهای خشن و غیر فوتبالی نبود. با داور جر و بحث نمی کرد و به همه احترام می گذاشت. شاید به همین دلیل در حضور غول های مثل توتی بازوبند کاپیتانی رم را او بر بازو می بست. هر فردی در فوتبال ایتالیا ابتدا از اخلاق نیکو وانسانیت او سخن می گفت. دامیانو و همسرش (Chiara Tommasi) بسیار زودتر از مد این روزها موسسه خیریه داشتند و به کودکان و آسیب دیدگان کمک می کردند.
17- آمادئو آمادی
آمادئو آمادی، اسطوره رم که در سال 1937 با 15 سال و 280 روز سن، به جوانترین بازیکن در تاریخ سری آ بدل شد. آمادی در مجموع 11 سال در دو مقطع برای رم بازی کرد. یک بار از سال 1936 تا 1938 و پس از یک فصل حضور در آتالانتا، مجددا به رم برگشت و از 1939 تا 1948 در این تیم ماند. آمادی با رم قهرمان سری آ در فصل 1941/42 شد که با 3 امتیاز بیشتر نسبت به تورینو به مقام قهرمانی رسیدند. این مهاجم، در آن فصل 18 گل زد و دومین گلزن برتر لیگ بود. آمادی در مجموع در 234 بازی برای رم، 116 گل زد. وی سومین گلزن برتر تاریخ باشگاه، پس از توتی و روبرتو پروتزو محسوب می‌شود.
16- وینسنت کاندلا
یکی از بازیکنانی که برای بسیاری از هواداران رم، نوستالژیک است. کاندلا 8 سال (از 1997 تا 2005) برای رم بازی کرد. گل او به فیورنتینا در سوپرکاپ ایتالیا،نقش زیادی در قهرمانی رم ر این جام داشت. کاندلا دوست صمیمی فرانچسکو توتی محسوب می‌شد. او همچنین یکی از اعضای تیم فرانسه قهرمان جام جهانی 1998 بود. کاندلابا رم قهرمان سری آ، در فصل 2000/01 شد.
15- فرانکو تانکردی
فرانکو تانکردی در بین سالهای 1990 تا 1977 در رم بازی کرد. به عنوان د‌ر‌وازه‌بان در فصل 83 – 1982 فاتح سری A شد و در سالهای 86 و 84، 81 و 1980 قهرمان جام حذفی شد. در فینال جام یوفا 1984 نتوانست هیچ یک از پنا‌لتی‌های لیورپولی ها را مهار کند. او متولد جولیانوا ست و سابقه بازی در تیم هایی چون،ریمینی،میلان و تورینو را نیز داشته ست. او از سال 1977 تا 1990 در رم حضور داشت در طول این مدت 385 بار پیراهن مقدس رم را بر تن کرده ست.او همراه رم یک بار اسکودتو و چهار بار کوپاایتالیا را فتح کرده ست.همچنین عضو تالار مشاهیر جالوروسی نیز می باشد. زمانی که به عنوان بازیکن تورینو به استادیو الیمپیکو بازگشت و کوروا سود با دو بنر بسیار بزرگ از او استقبال کرد، دو بنری که روی آنها نوشته شده بود: «فرانکو در قلب تیفوسی ها جای دارد» و «سلام فرانکو، خوشامدی». هواداران افراطی از تانکردی خواستند که پیش آنها در کوروا سود برود تا از او تقدیر کنند.
14- فولویو برناردینی
فولویو برناردینی یکی از اسطوره های تاریخ باشگاه آ.اس رم که 13ژانویه 1984 در سن 78 سالگی در گذشت. نام مستعار او فوفو بود که طرفداران به او لقب دادند. او دکترای اقتصاد داشت.فولویو که مدیر ورزشی نیز بود،در ابتدا دروازبان و یا مهاجم بود که سپس به یک هافبک تبدیل شد.او با این که محصول باشگاه لاتزیو بود و حدود 7 سال در این تیم بازی کرد و دو سال به اینتر رفت اما بعد از تاسیس باشگاه .آ.اس رمدر سال 1928،به این رم پیوست و 11 سال در جالوروسی توپ زد و 294 بار برای رم به میدان رفت و 47 بار گلزنی نمود. او سابقه سرمربی گری آ.اس رم در فصل 1949-50 را نیز داشته ست.او 26 بار برای تیم ملی ایتالیا به میدان رفت و سه با گلزنی نمود.فولویو در سال 1984 به علت بیماری اسکلروز در گذشت. نام زمین تمرینی باشگاه آ.اس رم در تریگوریا،به احترام او فولویو برناردینی نامگذاری شده ست.
13- کافو
کافو، مدافع راستی بود که تلاش و کار نسل های قبل از خود را در این راه، به اوج خود رساند و به نوعی، تعریفی جدید و متفاوت از یک مدافع راست ارائه داد. او مربیان را مجبور کرد تا در استراتژی خود، بازنگری کنند و به مدافعان کناری، آزادی عمل بیشتر و اجازه هجوم بیشتری دهند. کافو در کنار روبرتو کارلوس در آن زمان به طور کلی تصویر ما را از یک مدافع کناری تغییر دادند و پس از آنها دیگر مربیان و مردم از مدافعان کناری تنها دفاع کردن را نمی خواستند، بلکه آنها ابزاری حیاتی برای هجوم شدند. در اولین فصل حضور کافو در پایتخت ایتالیا، رم در رده چهارم جدول سری آ کارش را تمام کرد اما مدافع برزیلی خیلی زود جای خودش را در دل هواداران متعصب رمی باز کرد و از سوی آنها لقب پندولینو یعنی قطار سریع السیر دریافت کرد. فابیو کاپلو در سال 1999، هدایت رم را به عهده گرفت و خیلی زود تشخیص داد که رمی ها به یک مهاجم گلزن نیاز دارند تا بتوانند اسکودتو را کسب کنند. با اضافه کردن مهاجمان بزرگی مانند وینچنزو مونتلا و گابریل باتیستوتا، جالوروسی ایتالیا را فتح کرد. فصل 2002-2003، آخرین فصل حضور کافو در رم بود. آخرین بازی او با پیراهن جالوروسی در فینال کوپا ایتالیا بود که آنها 4-2 از میلان شکست خوردند.
12- پائولو روبرتو فالکائو
معمارِ جالوروسی قدرتمند در دهه 80، کسی نبود جز پائولو روبرتو فالکائو. نابغه برزیلی که در 1980 به جمع گرگ ها پیوست و خیلی سریع با تیم هماهنگ شد. فالکائو در قلب هواداران جای گرفت و به عنوان یک شخصیت مقدس، در میان رمی ها محبوب تر شد. پائو روبرتو فالکائو، دیگر هافبک این تیم در دهه هشتاد بود. به او لقب “پادشاه رم” را داده بودند. گلش برابر اینتر میلان در فصل 83 – 82 نشان دهنده توانایی بالای او در رسیدن به محوطه جریمه حریف است. این بازیکن همچنین در سالهای ۱۹۷۶ – ۱۹۸۶ میلادی ۲۸ بار برای، تیم ملی فوتبال برزیل به میدان رفته‌است و طی این مدت ۶ گل به ثمر رسانده‌است. فالکائو هافبک برزیلی این تیم رهبر ارکستر این تیم بود. نیلس لیدهولم می گفت که فالکائو بزرگترین کارگردان بازیسازی در عمق تیم حریف بوده که تاکنون دیده است. فالکائو در سال 1980 به رم پیوست و خیلی زود شک هواداران در مورد خودش را از بین برد. ترکیب استعداد با قوه تاکتیکی بزرگ و شوت های پر قدرت موجب شد که وی در 107 بازی در 5 فصل حضور در رم 22 گل به ثمر رساند.
11- سرجیو سانتارینی
سرخیو سانتارینی ، سه بار قهرمان كوپا ایتالیا با جالوروسی شد و بیش از یك دهه نماینده این باشگاه بود. از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۸۱ در رم حضور داشت.این مدافع اهل ریمینی ۳۴۴ بار برای رم به میدان رفت و ۵ بار گلزنی نمود. او بیش از 350 بازی برای رم انجام داده است اما با توجه به ترافیک شدید خط دفاع ایتالیا، بازیهای ملی اندکی دارد و فقط 2 بار برای ایتالیا بازی کرد.
10- سباستیانو نلا
۲۸۱ بازی برای رم و ۵بازی برای ایتالیا در پرونده ی مرد چپ پای سابق رم دیده می شود . وی در سال ۸۳ اسکودتو را با رم فتح کرد. این مدافع چپ با استعداد که ۳۹۵ بازی طی ۱۱ سال برای رم انجام داده یکی از پرافتخارترین بازیکنان تاریخ این باشگاه است. او یکی از اعضای تیم منتخب نیلز لیدهلم در اوایل دهه ۸۰ بود، ترکیبی که قهرمان لیگ سال ۱۹۸۳ شد و جام باشگاه های اروپا را در ضربات پنالتی به لیورپول واگذار کرد. متأسفانه در آن زمان مدافعان ایتالیایی با کلاس جهانی، فراوان بودند به همین دلیل تنها ۵ بار موفق شد برای لاجوردی پوشان بازی کند، گرچه او عضو تیم ملی در جام جهانی ۱۹۸۶ بود.
9- روبرتو پروزو
۶ بازی ملی برای اتزوری، ۱۰۶ گل برای رم ( رکوردار سابق گلزنی برای رم ) و ۲۴۰ بازی برای گرگها وی را اسطوره کرده است . او نیز فاتح اسکودتوی ۸۳ است. با این حال او در بازیهای ملی‌اش گلی به ثمر نرساند که البته فقط 6 بازی ملی در کارنامه داشت. او چهاربار در سالهای 80، 81 و 84 و 86 با رم قهرمان کوپا ایتالیا شد. او دومین گلزن برتر تاریخ رم بعد از توتی است.
8- آگوستینو دی بارتولومی
وی نیز از دیگر اسطوره های جالاروسی است که در سال ۸۳ اسکودتو را کسب کرد. یکی از بزرگترین اتفاقات تاریخ کالچو، بازی نکردن دی بارتولومی برای تیم ملی ایتالیا بود. او از ماهرترین بازیسازهایی بود که تا به حال ایتالیا به خود دیده بود با قدی بلند و استعداد فوق العاده ای که در دید و تکنیک بازی داشت. او معمولاً از ۶۰ یاردی به سمت دروازه شوت می کرد و در اکثر مواقع به گل می رسید. دی بارتولومی ۳۰۸ بازی برای رم انجام داد و ۶۶ گل به ثمر رساند و هنگام فتح جام در سال ۱۹۸۲ کاپیتان این تیم بود، او در سال ۱۹۹۴ در سن ۳۹ سالگی خودکشی کرد. از آگو خاطرات بی شماری باقی ماندند، برخی خاطرات خوب و برخی هم بسیار ناراحت کننده.
7- گویدو ماستی
رم هیچگاه واقعاً دروازه بانی در سطح جهانی نداشته است، بنابراین بهترین انتخابی که می توانیم از میان مازتی و فرانکو تانکردی داشته باشیم، مازتی است که عنوان بهترین دروازه بان را در رقابت های سری A در سال ۱۹۸۳ از آن خود کرد. مازتی تمام دوران حرفه ای خود را در رم گذراند و در ۳۳۹ بازی لیگ به میدان رفت. وی یکی از عناصر مهم پیروزی قرمز و زردها در رقابت های ۱۹۴۲ بود و در همین حال برنده نیمکت نشین سال طی بازی های جام جهانی ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ شد. وی ۱۳ سال از دروازه ی رم مراقبت کرد . دروازه بانی متولد رم که در اولین اسکودتو حضور داشت . ۳۳۸ بازی برای او در لیگ به ثبت رسیده است.
6- دنیله ده روسی
در اکتبر 2001 در سن 18 سالگی سریعا توسط هواداران لقب ‘Capitan futuro’ (کاپیتان آینده) را دریافت کرد، که پیش بینی هواداران از کاپیتان آینده باشگاه پس از بازنشستگی کاپیتان توتی بود. خیلی زود به آلفای گرگها (رهبر گرگها) تبدیل شده بود. ده روسی نه جام می‌خواست، نه پول می‌خواست و نه چیز دیگری. فقط می‌خواست زیر آتش تیفوسی‌های رمی در المپیک رم برای پیراهنی که برایش بازی می‌کند، بجنگد. او هرگز دستش به اسکودتو نرسید ولی دستش به اعماق قلب هواداران رم رسید. طرز برخورد با اسطوره ای چون دنیله ده روسی از سوی مدیران رم به هیچ وجه در حد و اندازه های بازیکنِ بزرگی چون او نبود و همین موضوع نیز به مانند خنجری بر قلب هواداران متعصب باشگاه رم نشست. عشق ده روسی به رم فراتر از زرق و برق هایی بود که این روزها بازیکنان به دنبالش هستند. او یک بار گفت: “تنها حسرت من این است که تنها یک بار می توانم زندگی ام را وقف رم کنم.”
5- آلدایر
اسطوره ی محبوب و برزیلی رم حدود ۳۰۰ بازی در لیگ انجام داد. وی در سال ۹۰ از بنفیکا راهی رم شده بود .وی در سال ۲۰۰۱ اسکودتو را برای رم به ارمغان اورد. ی سال های گذشته هافبک دفاعی خوبی در میان برزیلی ها مشاهده نمی شد با این حال آلدایر یکی از استثناها در این زمینه است. او طی ۱۳ فصل، ۴۱۵ بازی برای رم انجام داد و سال ۲۰۰۱ همراه تیم فابیو کاپلو قهرمان سری A شد. او قد بلند، قوی و خوش بنیه است و تا به حال ۹۳ بازی ملی برای برزیل انجام داده است و در جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا، ۱۹۹۴ آمریکا و ۱۹۹۸ فرانسه حضور داشته است. وی زمانی که رم را در سن ۳۷ سالگی ترک کرد، باشگاه پیراهن شماره ۶ را که او همیشه به تن می کرد به افتخار وی کنار گذاشت.
4- جیاکومو لوزی
كوتاه قد، با هوش و توانايي بازیخوانی و انجام حرکات صحيح. یکی از اولین قهرمانان رم لوزی بود. لوسی لقب خود کوردروما (قلب رم) را در بازی مقابل سمپدوریا در سال ۱۹۶۱ زمانی که با وجود مصدومیت شدید، در ۱۰ دقیقه آخر بازی یک گل سرنوشت ساز به ثمر رساند و نتیجه بازی را ۳ بر ۲ به نفع رم کرد، به دست آورد. وی یکی از بهترین مدافعان این تیم است و ۱۱ عنوان قهرمانی برای ایتالیا به ارمغان آورد و او در جام جهانی ۱۹۶۲ برای ایتالیا به میدان رفت و تا ۳۸ سال بعد از خداحافظی از زمین فوتبال همچنان در خاطره ها باقی ماند. جاکومو لوزی بازیکن دیگری است که نام او برای همیشه در ویترین باشگاه خواهد بود. او در تمام دوران قهرمانی خود زرد و قرمز پوشید و در طول ۱۵ سال ۴۵۵ حضور در همه مسابقات را تجربه کرد. او نیز مانند سانتارینی، علی رغم اینکه در خارج از شهر متولد شد، نمادی برای هواداران این باشگاه شد. به وی نام مستعار کوردرما یعنی قلب رم را دادند.
3- برونو کونتی
یکی از بزرگترین موفقیت های نیلس لیدهولم معرفی وینگری با استعداد به فوتبال ایتالیا به نام برونو کونتی بود. بی شک یکی از بهترین هافبکها در طول تاریخ فوتبال ایتالیا برونو کونتی است. او تقریباً تمام دوران حرفه خود را در رم گذراند و بیش از ۳۰۰ بازی در سری A برای باشگاه به زمین رفت و قهرمان سری A در سال ۱۹۸۳ شد. دوران اوج وی در طول جام جهانی ۱۹۸۲ بود که گل نهایی مقابل آلمان غربی را به ثمر رساند. با سابقه ترین بازیکن باشگاه کونتی است . وی بیش از ۱۸سال در رم توپ زد . ۳۰۴ بازی در لیگ – ۴۷ بازی در اتزوری و کسب اسکودتوی ۸۳ و جام جهانی ۸۲ از افتخارات او به شمار می رود. کونتی جوان به حدی با مهارت بود که پله در جام جهانی 1982 ادعا کرد که او نسبت به بازیکنان برزیل، بیشتر برزیلی است. وی می گوید: “رم زندگی من است. شما نباید در مورد رم بحث کنید، شما فقط باید عاشق این باشگاه باشید.”
2- جوزپه جیانینی
سبک بازی او ناب بود. همیشه با سری بالا بازی می کرد. او به خوبی شرایط زمین را تغییر می داد. او تاکتیک پذیر بود و به عنوان یک بازیکن و رهبر تیم، به خوبی تیم را اداره می کرد. او زیبا بازی می کرد. توپ را به خوبی زیر پایش نگه می داشت و خوب می دانست که باید با آن چه کند. وقتی می دوید سبک فوق العاده ای داشت. او فقط توپ را می شناخت! در تاریخ 31 ژانویه 1982 و در سن 17 سالگی اولین بازی اش برای رم را در استادیوم المپیکو شهر رم انجام داد. پیش از آمدن فرانچسکو توتی (سمبل رم) جیانی نی بود و مانند توتی، این بازیکن خط میانی برای ماندن در باشگاه زادگاهش از پول زیادی چشم پوشید. او یک بازیساز فوق العاده با تکنیکی استثنایی بود که بیش از ۴۰۰ بازی برای رم انجام داد و در همان دوره ۷۵ گل برای این تیم به ثمر رساند. او ۴۷ بار برای تیم ملی ایتالیا بازی کرده و یکی از بازیکنان کلیدی تیم ایتالیا در دهه ۹۰ بود. این هافبک ایتالیایی بین سال های 1981 تا 1996 در آاس رم حضور داشت و در 437 بازی با پیراهن این تیم 75 بار گلزنی کرد.
1- فرانچسکو توتی
“پادشاه رم”، او روح رم بود، قهرمانی که هر هفته به زمین می‌رفت و افتخار تمام آن‌هایی بود که نامش را فریاد می‌زدند. او می توانست خود را در میان بهترین جایزه های فردی غرق کند اما ترجیح داد پادشاه رم باشد، ” آدم خانواده فقیرش رو رها نمیکنه تا با پولدار ها زندگی کنه.”، این تنها جمله فرانچسکو بود در جواب خبرنگاری که به دنبال دلیل وفاداری توتی به رم می گشت. همین خصوصیت بود که فرانچسکو را برای همیشه در رم نگه داشت و او را تبدیل به اسطوره ای ابدی کرد و در ازای این وفاداری هیچ چیز نخواست جز احترام. دینو زوف، دروازه بان افسانه ای یوونتوس و تیم ملی ایتالیا توتی را کامل ترین شماره 10 تاریخ ایتالیا می‌داند. توتی تنها بازیکنی است که برای دریافت برچسب ‘King of Rome’ (پادشاه رم) شایسته به نظر می رسد. یان آرنه ریسه هم تیمی سابقش بهترین توصیف را در مورد او بیان کرده است: “او خدای رم است.” اسطوره ی فراموش نشدنی رم و محبوبترین بازیکن تاریخ جالاروسی همه ی رکوردهای باشگاه را در اختیار دارد.
| این یادداشت در تاریخ 19 خرداد 99 در سایت فوتبال پارادیزو منتشر شده بود |
