کرگر: لیورپولی‌ها با پوشیدن تی شرت حمایتی از سوارز اشتباه بزرگی مرتکب شدند؛ اورا: سوارز از دید من نژادپرست نیست؛ نمی‌خواستم محروم شود

میلاد وفادار 10/22/2019 - 10:13 مشاهده پروفایل

7,651 مشاهده / 162 دیدگاه 93 15 29

هشت سال پس از حوادثی که در خاطر علاقه مندان به فوتبال انگلیس باقی مانده است، کرگر و اورا در مورد یکی از بحث بر انگیزترین جریانات تاریخ این لیگ صحبت کردند.

طرفداری- جیمی کرگر اعتراف کرد بازیکنان لیورپول با بر تن کرد تی شرت‌های حمایتی از لوییس سوارز پس از اهانت نژادپرستانه این بازیکن به پاتریس اورا در سال ۲۰۱۱ مرتکب کار اشتباهی شدند؛ وی به همین مناسبت، شب گذشته در برنامه MNF از مدافع چپ سابق منچستریونایتد عذرخواهی کرد.

اسکای گزارش می‌دهد: پس از این که مشخص شد سوارز در جریان تساوی ۱-۱ لیورپول با منچستریونایتد در اکتبر ۲۰۱۱ به مدافع تیم ملی فرانسه توهین کرده است، بازیکنان لیورپول تحت هدایت کنی دالگلیش، در ماه دسامبر و قبل از بازی با ویگان، با تی شرت‌هایی که تصویر هم تیمی‌شان روی آن نقش بسته بود وارد زمین شدند. سوارز در آن زمان اتهامات را رد کرد ولی پس از شش روز دادگاهی، در تاریخ ۲۰ دسامبر ضمن ۸ جلسه محرومیت از همراهی تیمش، ۴۰ هزار پوند هم جریمه نقدی شد. روز بعد، لیورپول در خانه ویگان بازی داشت. کرگر می‌گوید در قبال آن تی شرت‌ها حس خوبی نداشت ولی در عین حال شجاعت لازم برای ایستادگی مقابل این حرکت را هم نداشت.

کرگر: پاتریس، در مورد محرومیت سوارز معتقد است نباید محروم می‌شد و باید بر جنبه آموزشی تاکید می‌شد؟ در واقع محرومیت نمی‌خواستی بلکه خواستار تنبیه دیگری بودی؟

دقیقا. یادم می‌آید پس از این اتفاق هرگز به دادگاه نرفتم و نگفتم: «لوییس سوارز نژادپرست است، چون برخی کلمات نژادپرستانه علیه من استفاده کرد.» گفتن همین هم دشوار است، چون به دادگاه گفتم: «نمی‌خواهم سوارز را محروم کنید و لی همچنین نمی‌خواهم بگویید چون واکنشی نشان ندادم (موضوع خاصی نبود.) تصور کنید اگر با مشت به او می‌کوبیدم؛ تمام بینندگان تلویزیونی و بچه‌ها حرکتم را می‌دیدند و مثل یک آدم شریر جلوه می‌کردم. حتی اگر کسی را جریمه کنید، برایش اهمیتی ندارد. مسئله آموزش دیدن است. او را به آفریقا بفرستید تا به کودکان کمک کند... همه ما یکسان هستیم... من هم انسان هستم.

کرگر: زمان اتفاق افتادن این‌ها، من نماینده اتحادیه فوتبالیست‌های حرفه‌ای در لیورپول بودم و گوردن تیلور هم رییس اتحادیه بود. او قصد داشت از طریق من، تو و سوارز را آشتی دهد. آیا در منچستریونایتد چنین پیامی به تو رسید؟ آیا حاضر بودی پس از آن اتفاقات با او رو به رو شوی؟

قطعا. پس از محرومیتش خیلی ناراحت شدم، منظورم وقتی است که کنی دالگلیش و بازیکنانش (با تی شرت‌های خاصی) از سوارز حمایت کردند. حتی برخی مرا دروغگو خطاب می‌کردند ولی می‌توانید در تلویزیون ببینید چه الفاظی به کار برد. باز تکرار می‌کنم: نمی‌توانم بگویم لوییس سوارز نژادپرست است؛ او فقط در آن روز کلماتی نژادپرستانه استفاده کرد.

اورا پس از به نمایش در آمدن تصویر بازیکنان لیورپول در تی شرت‌های لوییس سوارز، ادامه داد:

این را دیدم. در حال تماشای مسابقه بودم. برایم مسخره و باورنکردنی به نظر می‌رسید. شما با این کار حتی باشگاه‌تان را در خطر انداختید. درک می‌کنم که همیشه باید از هم تیمی خود حمایت کنید ولی این بعد از محروم شدنش بود. اگر قبل از اعلام نتایج و جریمه شدنش بود، مشکلی نداشت. پس با این کارتان چه پیامی را به دنیا مخابره می‌کنید؟ حمایت از کسی که به خاطر استفاده از الفاظ نژادپرستانه محروم شده است؟

سپس جیمی کرگر توضیح داد:

شکی نیست که ما مرتکب اشتباه بسیار بزرگی شدیم. این واضح بود. بازی در شب برگزار می‌شد و چون محل برگزاری ویگان بود، روز مسابقه به آنجا سفر کردیم. پس از رسیدن به آنجا ناهار خوردیم و سپس اعضای تیم دور هم جمع شدند. دقیقا نمی‌دانم سرمربی بود یا استیو کلارک که در طول آن جلسه از بازیکنان پرسید: «آیا باز هم این پیراهن‌ها را می‌پوشید؟» آنجا اولین صحبت در این رابطه را شنیدم. قصد دروغ گفتن و این که من جزو آن‌ها نبودم را ندارم چون همه ما در قالب یک باشگاه اشتباه کردیم و در این اشتباه دخیل بودیم. من کاپیتان دوم تیم بودم ولی بعد از ظهر آن روز برای اولین بار از این ماجرا با خبر شدم. خلاصه نمی‌دانم چه کسی پشت این کار بود؛ می‌دانم به سرمربی اشاره کردی ولی راستش را بخواهید، فکر نمی‌کنم این موضوع ارتباطی به کنی داشته باشد؛ این بازیکنان بودند که در رختکن ارتباط نزدیکی با لوییس داشتند و می‌خواستند از دوست و رفیق خود حمایت کنند. می‌خواهم بگویم شاید من به عنوان یک فرد فاقد شجاعت لازم بودم که بگویم: «این را نمی‌پوشم.» چون وقتی ترکیب تیم تصمیم گرفت، من باید به خودم رجوع می‌کردم. من شجاعت لازم را نداشتم و شاید افراد دیگری هم بودند. فکر نمی‌کنم همه لیورپولی‌ها فکر می‌کردند کار درستی انجام می‌دهیم. اما به عنوان یک خانواده و یک باشگاه فوتبال، اولین واکنش شما صرف نظر از عقاید دیگران این است که از هم تیمی خود حمایت کنید، حتی اگر حق با او نباشد. و این اشتباه است و من در حال چشم پوشی از آن نیستم ولی خب، این واکنش اولیه است. من عذرخواهی می‌کنم. کار ما به شدت اشتباه بود.

اورا هم در تکمیل گفتگو گفت:

در واقع درک می‌کنم. اولین واکنش باشگاه و هم تیمی‌ها، حمایت است. اگر من اشتباه بزرگی انجام می‌دادم و می‌دیدم باشگاه و هم تیمی‌هایم از من طرفداری نمی‌کنند، احساس می‌کردم پشت مرا خالی کرده‌اند. پس هم درک می‌کنم و هم نه. یک مورد ۵۰-۵۰ است.

زمانی که لیورپول بعدها برای بازی با منچستریونایتد به اولدترافورد سفر کرد، سوارز از دست دادن با اورا خودداری کرد...

کل هفته باورنکردنی بود. همه، حتی مادرم می‌خواستند بدانند آیا با او دست می‌دهم یا نه. انگار دست دادن ما، از بازی بزرگ منچستریونایتد مقابل لیورپول مهم‌تر بود. به همین خاطر مأیوس شدم چون می‌خواستم تمرکز افراد روی مسابقه باشد. مادرم از من پرسید چه کار می‌کنم. گفتم از آن دست آدم‌هایی هستم که می‌بخشند و به همین خاطر در هر صورت با او دست می‌دهم. او اشتباه کرد و من تعطیلاتم را با او سپری نخواهم کرد، اما دست می‌دهیم. وقتی دستم را به سوی او بردم و او امتناع کرد، با خودم گفتم: «این آدم چه مشکلی دارد؟» او تصویر بدتری از خودش به نمایش گذاشت؛ واقعا همین طور است و من به خاطر او ناراحت هستم.