طرفداری- مراسم درفت همیشه یکی از هیجان انگیزترین و صد البته سرنوشت سازترین رویدادهای ورزش های آمریکایی و به طبع لیگ NBA بوده است. مراسمی که می تواند با زیرکی و تیزبینی مقامات تیم ها به نقطه اوجی برای آن ها تبدیل شود و یا در نقطه مقابل، می تواند حسرتی ابدی را برای تیم ها به همراه آورد. در این یادداشت می خواهیم نگاهی داشته باشیم به بازیکنانی که به استیل درفت معروف هستند و به عبارتی تیم ها با جذب آن ها در پیک های بالای NBA، توانستند سود کنند و تیم هایی که آن ها را در اختیار نگرفتند، حسرت خوردند.
در این یادداشت یک سری از بازیکنان قرار ندارند. به عنوان مثال مایکل جردن به عنوان پیک 3 در درفت 1984 و پایین تر از حکیم اولاجوان و سم بوئی درفت شد. این انتخاب جردن بیشتر از اینکه استیلی برای شیکاگو بولز باشد، اشتباهی از طرف پورتلند تریل بلیزرز تلقی می شود که بوئی را درفت کرد یا دیترویت پیستونز که در سال 2003 و زودتر از نام هایی مانند کارملو آنتونی، کریس باش و دوین وید، دارکو میلیچیچ را درفت کرد. این یادداشت به بازیکنانی بیشتر می پردازد که در درفت تا پیک های بالا و گاهی آخر کشیده شدند و توسط خیلی تیم ها نادیده گرفته شدند.
مانو جینوبلی؛ پیک 57 درفت 1999
سن آنتونیو اسپرز مهارت بالایی در انتخاب بازیکنانی دارد که توسط دیگر تیم ها دست کم گرفته می شوند. سرآمد مهارت بالای اسپرز، انتخاب مانو جینوبلی در درفت 1999 و به عنوان پیک 57 بود. جینوبلی در اسپرز به 4 قهرمانی NBA رسید، 2 بار درمسابقه آل استار شرکت کرد و همچنین 2 بار نیز در تیم سوم منتخب سال قرار گرفت. از دیگر افتخارات بازیکن آرژانتینی می توان به دریافت جایزه بهترین یار ششم سال 2008 اشاره کرد.
تونی پارکر؛ پیک 28 درفت 2001
در اوایل انتخاب پارکر فرانسوی به عنوان پیک 28 چنان عجیب به نظر نمی رسید. او در حالی با اسپرز به قهرمانی سال 2003 رسید که نیمکت نشین بود، اما پیشرفت خارق العاده او به حدی رسید که به عنوان MVP فینال سال 2007 انتخاب شد. پارکر 4 بار در سن آنتونیو به قهرمانی NBA رسید، 6 بار به آل استار راه یافت و 3 بار نیز در تیم دوم منتخب سال قرار گرفت.
کوای لنرد؛ پیک 15 درفت 2011
آخرین شاهکار سن آنتونیو اسپرز در درفت مربوط به سال 2011 می شود، جایی که ایندیانا پیسرز در انتخاب پانزدهم کوای لنرد را انتخاب کرد اما در طی تریدی او را به سن آنتونیو فرستاد. لنرد پایین تر از بازیکنانی همچون درک ویلیامز، انیس کنتر، تریستن تامپسن، یوناس ولنجونس یان وسلی، بیسماک بیومبو، برندن نایت و برادران موریس درفت شد. 2 قهرمانی در NBA، دو جایزه ارزشمندترین بازیکن فینال، 2 جایزه بهترین بازیکن دفاعی سال و 4 بار حضور در مسابقه آل استار، باعث شده تا لنرد یکی از موفق ترین بازیکنان سال های اخیر باشد و احتمالا پیسرز برای همیشه حسرت ترید او را بخورد.
استفن کری؛ پیک 7 درفت 2009
بعد از شاهکارهای درفت سن آنتونیو اسپرز، نگاهی داریم به موفقیت های گلدن استیت وریرز در این مراسم. شاید پیک 7 در نگاه اول یک استیل درفت به شمار نرود، اما بعد از اینکه می فهمیم مینسوتا تیمبرولوز دو انتخاب پنجم و ششم آن سال را در اختیار داشت و با هر دو نیز پوینت گارد درفت کرد، بیشتر به شاهکار گلدن استیت وریرز پی می بریم. تیمی که با درفت کری دوران سلطنت خود بر NBA را شروع کرد. 3 قهرمانی در NBA، دو جایزه MVP، شش حضور در مسابقه آل استار و 3 بار انتخاب در تیم اول منتخب سال، از جمله افتخارات یکی از برترین پوینت گاردهای تاریخ لیگ NBA و همچنین یکی از بهترین شوتزن های تاریخ این لیگ است.
کلی تامپسن؛ پیک 11 درفت 2011
در همان سالی که سن آنتونیو اسپرز کوای لنرد را از چنگ ایندیانا پیسرز درآورد، گلدن استیت در 4 انتخاب زودتر، کلی تامپسن را درفت کرد تا با تشکیل زوج کری و تامپسن، یکی از برترین زوج های گارد لیگ NBA و احتمالا بهترین زوج شوتزن این لیگ، شکل بگیرد. تامپسن نیز در قهرمانی های اخیر وریرز نقش پررنگی ایفا کرده است. او 5 بار به مسابقه آل استار رسیده و 2 بار نیز در تیم دوم منتخب سال جای گرفت. تامپسن یکی از برترین شوتزن های تاریخ NBA به شمار می رود.
دریماند گرین؛ پیک 35 درفت 2012
انتخاب دریماند گرین به عنوان پیک 35 درفت 2012، آخرین قطعه پازل قهرمانی های متوالی وریرز را کامل کرد. بازیکنی که تمام بازیکنان درفت شده قبل از خود را حفظ است، از اصلی ترین عوامل 3 قهرمانی وریرز در سال های اخیر است و همچنین 3 بار در آل استار شرکت کرده و به عنوان بهترین بازیکن دفاعی سال 2017 نیز انتخاب شد.
کوبی برایانت؛ پیک 13 درفت 1996
جری وست افسانه ای بارها ثابت کرده که در مدیریت و مشاوره تیم ها یکتا است. یکی از برترین اقدامات وست، ترید کوبی برایانت، انتخاب سیزدهم درفت فوق العاده 1996 است. برایانت که پایین تر از بازیکنانی همچون شریف عبدور رحیم، لورنزن رایت، کری کیتلز، ساماکی واکر، اریک دمپیر، تاد فولر و ویتالی پوتاپنکو درفت شد، با لیکرز به 5 قهرمانی NBA رسید، دو بار MVP فینال لقب گرفت، جایزه ارزشمندترین بازیکن فصل را دریافت کرد، 18 بار به آل استار رسید، 11 بار در تیم نخست منتخب فصل قرار گرفت، 9 بار به تیم اول دفاعی سال رسید و ده ها رکورد گوناگون در NBA به ثبت رساند تا نامش به عنوان یکی از بهترین بازیکنان تاریخ لیگ برای همیشه جاودان شود و بزرگ ترین حسرت فرنچایز هورنتس را رقم بزند.
جان استاکتن؛ پیک 14 درفت 1984
درفت 1984 که یکی از بهترین درفت های تاریخ NBA به شمار می رود، تنها شگفتی اش انتخاب مایکل جردن به عنوان پیک سوم یا چارلز بارکلی به عنوان پیک پنجم نبود، بلکه انتخاب جان استاکتن در پیک شانزدهم نیز از شگفتی های این کلاس درفت به شمار می رود. یوتا با درفت استاکتن، یکی از بهترین پوینت گاردهای تاریخ لیگ را به خدمت گرفت. استاکتن در کنار ملون هیچوقت نتوانست طعم قهرمانی را بچشد، اما علاوه بر 10 حضور در آل استار، 2 حضور در تیم اول منتخب سال و 5 بار انتخاب در تیم دوم دفاعی سال، استاکتن در 9 فصل متوالی، میانگین بیشترین اسیست لیگ NBA را در اختیار داشت و همچنان بیشترین اسیست و استیل تاریخ این لیگ را در اختیار دارد.
کارل ملون؛ پیک 13 درفت 1985
درفت جنجالی 1985 شگفتی های متعددی داشت. درفتی که با انتخاب پاتریک اوئینگ به عنوان پیک 1 شروع شد، کریس مالین را در پیک 7 در اختیار داشت و چارلز اوکلی نیز در انتخاب نهم درفت شد، اما بهترین بازیکن آن کلاس کسی نیست جز کارل ملون که تا پیک 13 منتظر ماند تا یوتا جز او را درفت کند. با اینکه ملون با یوتا به 2 فینال NBA رسید، اما هیچگاه قهرمان نشد، او 2 بار به عنوان ارزشمندترین بازیکن فصل انتخاب شد، 14 بار به آل استار رسید، 11 بار در تیم اول منتخب سال قرار گرفت، 3 بار در تیم اول دفاعی سال انتخاب شد و با کسب تقریبا 37 هزار امتیاز، دومین امتیاز آور برتر تاریخ NBA است. ملون که به ثبات بی نظیرش معروف بود، از نظر بسیاری از کارشناسان بسکتبال، بهترین بازیکنی است که حلقه قهرمانی در کارنامه پربارش ندارد.
درک نوویتزکی؛ پیک 9 درفت 1998
در سال هایی که چندان به بازیکنان اروپایی اعتماد نمی شد، میلواکی باکس نیز علی رغم درفت درک نوویتزکی در انتخاب نهم، او را به دالاس موریکس ترید کرد تا تگزاسی ها جواهر آلمانی را به خدمت بگیرند. نوویزکی اولین قهرمانی تاریخ دالاس موریکس را با شکست یکی از بهترین تیم های تاریخ این لیگ یعنی میامی هیت متشکل از لبران جیمز، دوین وید و کریس باش، به دست آورد تا به عنوان یکی از بهترین اروپایی های تاریخ NBA شناخته شود. ارزشمندترین بازیکن سال 2007، پایین تر از نام هایی همچون مایکل اولوواکاندی، مایک بیبی، لی لافرنتز، رابرت تریلر و لری هیوز درفت شد که حتی سابقه یک بازی در آل استار را نیز ندارند. نوویتزکی MVP فینال لقب گرفت، 14 بار به آل استار رسید و 4 بار به تیم اول منتخب سال راه یافت.
دنیس رادمن؛ پیک 27 درفت 1986
درفت 1986 یکی از عجیب ترین درفت های تاریخ NBA است. درفتی که از 23 پیک نخست آن فقط یک نفر تجربه حضور در مسابقه آل استار را پیدا کرد و بهترین بازیکنان آن در پیک های بالا درفت شدند. برترین نام این کلاس کسی نیست جز دنیس رادمن، مرد عجیب دنیای بسکتبال. دیترویت پیستونز با درفت رادمن، بدترین بد بویز خود را جذب کرد تا به 2 قهرمانی NBA برسد. رادمن بعد از درخشش های خود در دیترویت، به دشمن دیرینه آن ها یعنی شیکاگو بولز پیوست تا به 3 قهرمانی دیگر نیز دست پیدا کند. 2 جایزه بهترین بازیکن دفاعی سال، به همراه 2 حضور در آل استار و 7 بار انتخاب در تیم اول دفاعی سال، رادمن را به یکی از بهترین بازیکنان دفاعی تاریخ لیگ NBA تبدیل کرده است.
مارک گسول؛ پیک 48 درفت 2007
درفت 2007 با انتخاب گرگ اودن بالاتر از کوین دورنت شروع شد و با کشیده شدن مارک گسول تا پیک 48 به اتمام رسید. لس آنجلس لیکرز در سال 2007 گسول کوچک را به خدمت گرفت اما سپس او را به ممفیس گریزلیز درفت کرد تا مارک دوران درخشانش را در اولین تیم برادر بزرگترش سپری کند. گسول در ممفیس به 3 آل استار رسید، بهترین بازیکن دفاعی سال شد و همچنین در سال 2015 در تیم اول منتخب فصل نیز قرار گرفت. ترید گسول به تورنتو رپترز با قهرمانی کانادایی ها همراه شد تا پیک 48 درفت 2007 مانند برادرش قهرمان NBA لقب بگیرد.
استیل های درفت زیادی تا به حال رقم خورده است که می توان به انتخاب استیو نش در پیک 15 درفت 1996، الکس انگلیش در انتخاب 23 درفت 1976، پال پیرس به عنوان انتخاب 10 درفت 1998، پال میلسپ به عنوان درفت 47 در سال 2006 و کایل لاوری و راجان راندو به عنوان انتخاب 24 و 21 همین سال نیز اشاره کرد. در سال های اخیر نیز استیل های زیادی شکل گرفته که از مهم ترین آن ها می توان به انتخاب یانیس آنته توکومپو در پیک 15 درفت 2013، جیمی باتلر به عنوان پیک 30 درفت 2011، نیکولا یوکیچ در پیک 41 درفت 2014، رودی گوبر در انتخاب 27 درفت 2013 و آیزآ تامس در انتخاب 60 درفت 2011 اشاره کرد.
