طرفداری - در طول تاریخ سری آ بازیکنان بزرگی از اروپای شرقی نقشی انکار نشدنی داشته اند و حتی موفق به کسب توپ طلا شده اند. ویلیزار یاکیموف از فوتبال ایتالیا ترکیب 11 نفره رویایی بازیکنان اروپای شرقی تاریخ سری آ را بررسی می کند:
سمیر هندانوویچ (دروازه بان-اودینزه، اینتر)
شاید کمی عجیب باشد که ترکیب تیم مان را با بازیکنی شروع کنیم که هرگز اسکودتو نگرفته اما او طی دهه اخیر یکی از باثبات ترین دروازه بان های سری آ بوده است. دروازه بان اسلوونیایی تاکنون 500 بازی با پیراهن اودینزه و اینتر انجام داده و اخیرا بازوبند نراتزوری را به بازو می بندد. ضمن نمایش ها و واکنش های فوق العاده و به یاد ماندنی، او همچنین سه بار به عنوان بهترین دروازه بان سری آ انتخاب شده است.
کاخا کالادزه (مدافع میانی سمت راست-میلان، جنوا)
کاخا کالادزه یکی از جنگجوهای میلانِ کارلو آنچلوتی بود که معمولا به اندازه لیاقتش مورد ستایش قرار نگرفت. مدافع گرجستانی بازیکنی قوی و باهوش بود اما مهمترین خصوصیات او، بازی کردن در پست های مختلف دفاعی بود. بدین ترتیب او طی انجام 284 بازی برای میلان، توانست در هر پستی نقاط ضعف را برطرف کند. این در حالی بود که رقبای او برای حضور در ترکیب، بزرگانی مانند پائولو مالدینی، الساندرو نستا، مارکوس کافو و یاپ استام بودند. او از نظر کسب افتخارات هم ویترین بزرگی دارد. کالادزه با میلان همه چیز را برد: یک اسکودتو، دو لیگ قهرمانان، یک سوپرجام اروپا، یک جام باشگاه های جهان.
کریستین چیوو (مدافع میانی-رم، اینتر)
یک مدافع دیگر با توان بازی در پست های مختلف خط دفاعی که با ژوزه مورینیو و اینتر سه گانه گرفت. مدافع رومانیایی بیش از 120 بازی برای رم انجام داد و در سال 2007 به اینتر پیوست. چیوو یکی از مدافعان مورد علاقه مورینیو بود. سرمربی پرتغالی در پیشرفت چیوو تاثیر زیادی داشت تا کنترل عصبی حرکاتش را در دست داشته باشد و ثبات بیشتری نشان دهد. او شایسته آن است که قلب خط دفاعی ما در سیستم 3-4-2-1 را به دست بگیرد.
سینیشا میهایلوویچ (مدافع میانی سمت چپ-رم، سمپدوریا، لاتزیو، اینتر)
سرمربی کنونی بولونیا، بازیکنی فوق العاده بود و شاید یکی از بهترین ضربه آزادزن های تاریخ فوتبال. او در کنار آندره آ پیرلو رکورد گلزنی تاریخ سری آ از روی ضربات آزاد را در اختیار دارد (28 گل) اما مهارت های او محدود به ضربات آزادش نبود. عصبانیتش با توانایی های هجومی پیوند خورده بود که البته آن خوی تند، هم دشمنش بود و هم بهترین دوستش. میها سال 2006 در اینتر بازنشسته شد اما بیشتر او را به خاطر دوران فوق العاده اش در لاتزیو به یاد داریم که آنجا توانست اسکودتو، کوپا ایتالیا، سوپرجام ایتالیا، جام یوفا و سوپرجام اروپا را کسب کند.
زوانمیر بوبان (هافبک سمت راست، میلان)
هافبک کروات، نقشی کلیدی در خط هافبک میلانِ دهه 90 داشت و تقریبا تمام جام ها را با روسونری کسب کرد: چهار اسکودتو و یک لیگ قهرمانان. زورو هافبک بسیار سختکوشی بود. بازی او تلفیقی از توان تکنیکی و هوش تاکتیکی بود و بدین ترتیب می توانست در پست های مختلفی در خط هافبک و حتی هجومی ایفای نقش کند. دید فوق العاده در زمین و توانایی دریبلینگ او برای هر حریفی دردسر ساز بود و او برای پست هافبک راست تیم ما عالی خواهد بود.
دژان استانکوویچ (هافبک میانی، لاتزیو، اینتر)
استانکوویچ نامی بود که خیلی راحت انتخابش کردیم. او نامی جاودانه در تاریخ لاتزیو و اینتر خواهد بود و شایسته آن است. استانکوویچ هم در لاتزیو و هم در اینتر، بخش کلیدی موفقیت ها بود. در طول دوران حضورش در پایتخت ایتالیا، 6 جام کسب کرد و با اینتر هم در سال 2010 سه گانه گرفت. توانایی خاص استانکوویچ در مشارکت در کار تیمی و فداکاری برای هم تیمی هایش بود. او باعث می شد بازیکنان دیگر در کنارش بهتر بازی کنند و همچنین شوت های از راه دور او در کلاس جهانی بود. فقط از مانوئل نویر بپرسید.
ولادیمیر جوگوویچ (هافبک میانی، سمپدوریا، یوونتوس، لاتزیو، اینتر)
دیگر هافبکی که برای لاتزیو و اینتر بازی کرد اما بدون شک دوران اوج جوگوویچ در یوونتوس بود. بیش از هر چیز، او را به خاطر انرژی و سختکوشی اش در زمین می شناسیم. او در تیم فوق العاده مارچلو لیپی در میانه دهه 90 فوق العاده کار می کرد. هافبک صربستانی که مانند میهایلوویچ در سطح ملی برای یوگسلاوی بازی کرد، چهار جام با یوونتوس به دست آورد که شامل یک اسکودتو و یک لیگ قهرمانان بود. او پنالتی تعیین کننده فینال لیگ قهرمانان 1996 یوونتوس مقابل آژاکس را به ثمر رساند و یک سال بعد به لاتزیو پیوست.
پاول ندود (هافبک چپ، لاتزیو، یوونتوس)
کسب توپ طلای 2003، اوج دوران بازی نائب رئیس فعلی یوونتوس بود. او به طور واضح یکی از بهترین های نسل خودش بود. هافبک اهل جمهوری چک، در لاتزیو هم فوق ستاره بود و پیش از پیوستنش به یوونتوس در سال 2001، 7 جام با عقاب ها گرفت. در یوونتوس قرار بود وظیفه جانشینی زیدان به عهده او باشد. بازی ندود کلاس فوق العاده ای داشت. ملقب به "La Furia Ceca" یا خشم چک توانایی شوتزنی استثنایی داشت و می توانست با هر دو پا این کار را انجام دهد و گلزنی کند. شاید کسب 5 جام در یوونتوس به اندازه شایستگی های او نبود اما تصمیم او برای ماندن در یوونتوس پس از جنجال های کالچوپولی و بازی برای این تیم در سری بی باعث شد بدون شک یکی از بهترین اسطوره های تاریخ بیانکونری شود.
دژان ساویسویچ (هافبک هجومی- میلان)
یک استعداد درخشان و البته یاغی. در طول 6 سال حضور در میلان، ما ساویسویچ را به خاطر قدرت دریبل عالی و همچنین رابطه پرتنش با فابیو کاپلو به یاد می آوریم. یک شماره 10 کلاسیک از مونته نگرو که زیاد با رویکردهای محافظه کارانی کاپلو در میانه دهه 90 میلادی سازگار نبود و معمولا توسط کاپلو از ترکیب دور می ماند و همین باعث طغیان او می شد زیرا هر زمان که بازی می کرد، ساویسویچ واقعا فوق العاده بود. نمایش او در پیروزی 4-0 میلان مقابل بارسلونا در فینال لیگ قهرمانان 1994 هیچوقت از یاد هواداران روسونری پاک نخواهد شد.
زبیگنیو بونیک (هافبک هجومی-یوونتوس، رم)
زمانی دیگو مارادونا گفت اسطوره لهستانی در زمینه ضد حمله زدن بهترین بازیکن جهان است. بونیک بدون شک یکی از بهترین های تاریخ لهستان است. بونیک با آن توان فیزیکی عالی، به طور غافلگیرکننده ای سریع بود. او در استفاده از فضاها و حمله به عمق دفاعی حریف متخصص بود. در آن سال ها کمتر بازیکنی در جهان چنین استعدادی داشت. شاید علامت تجاری او هم سیبیل معروفش بود. بونیک پس از بازنشستگی هم چهره مهمی در فوتبال ماند و در حال حاضر هم رئیس فدراسیون فوتبال لهستان است. یک بازیکن باشکوه که در یوونتوس همه چیز برد و در رم هم یک کوپا ایتالیا کسب کرد. حضور بونیک در این تیم رویایی نیاز به فکر نداشت.
آندری شوچنکو (مهاجم مرکزی، میلان)
انتخاب "باد شرقی" اجتناب ناپذیر است. پیش خودمان فکر می کنیم اگر شوا سال 2006 به چلسی نمی رفت، دیگر قرار بود چه چیزهایی به دست آورد؟ قبل از انتقال به لندن، مهاجم اوکراینی با میلان تمام عناوین از جمله اسکودتو، لیگ قهرمانان اروپا و توپ طلای 2004 را کسب کرد. با زدن 176 گل در 300 بازی برای میلان، شوا یکی از کامل ترین مهاجمان تاریخ فوتبال بود. سریع، قدرتمند، تکنیکی و توانایی گلزنی از هر جا! از جیجی بوفون بپرسید!
