مطلب ارسالی کاربران
#آنالیز_ما ✅ فشار رو از روی اوله و تیمش بردارید...
#آنالیز_ما
✅ فشار رو از روی اوله و تیمش بردارید...
دو جریان بازی متفاوت از سوی منچستر در دو نیمه مسابقه برابر برایتون، به طوری که آرایش ۱-۳-۲-۴ اونها تو چهل و پنج دقیقه دوم، اصلاح‌شده ترکیب چهل و پنج دقیقه اول‌شون بود، یه سوال خیلی مهم رو تو ذهن‌مون ایجاد میکنه که اگه سولشائر به قواعد این چینش آگاهی داشت، پس چرا یک نیمه اون رو به شیوه‌ای کاملا غلط اجرا کرد؟ درسته که از این موضوع، میتونیم اینجوری برداشت کنیم که سولشائر با دیدن ضعف‌های متعدد منچستر در نیمه اول، متوجه ایراد سیستم تیمش شد و بین دو نیمه، دست به تصحیح اون زد؛ ولی وقتی بدونیم که مشابه این اتفاق، در بازی پایانی فصل گذشته‌شون که تو خونه لستر، یه نیمه اول بد و یه نیمه دوم فوق‌العاده داشتن هم تکرار شده بود، دیگه خیلی سخت میشه که بخوایم نتیجه بگیریم این مسئله، به چیزی جز ترس شدید اوله از باخت ارتباط داره؛ ترسی که وجودش رو کاملا از تعویض افراطی اریک بایی با گرین‌وود برای حفظ پیروزی میشد حس کرد و ترسی که تاثیرش بر روی ذهن اوله، به شکل نود دقیقه بی‌حرکت نشستن رو نیمکت نمود پیدا کرده بود. ترس از شکستی که رخ دادنش برای دومین هفته متوالی، روحیه تیمی منچستر رو به طرز وحشتناکی پایین میاورد؛ همونطور که باخت مقابل لستر تو بازی آخر فصل قبل، ممکن بود سهمیه لیگ قهرمانان اروپا رو ازشون بگیره. شاید فعلا در اولویت نباشه که بررسی کنیم، آیا ۱-۳-۲-۴ بهترین حالت کنار هم قرار گرفتن نفرات فعلی منچستر هست یا نه؛ ولی قطعا مهمه که درستی رعایت قوانین این چینش در این تیم مورد تحلیل قرار بگیره؛ این در حالیه که در تمام دقایق نیمه اول بازی دیروز، دو هافبک رجیستای ترکیب، که اساسی‌ترین اعضای چینش ۱-۳-۲-۴ رو تشکیل میدن، در انفعال مطلق به سر میبردن؛ به طوری که نه اثری از اضافه‌شدن پوگبا به کارهای هجومی به چشم میومد و نه ماتیچ برای کمک به خروج تیمش از پرس شدید برایتون و همچنین، ایجاد برتری عددی در دفاع، موقع حملات خطرناک حریف، به مگوایر و لیندلوف نزدیک میشد. مشکلی که اگرچه در نیمه دوم با دادن آزادی عمل به پوگبا برای کمک به برونو و سه مهاجم، و عقب‌اومدن‌های ماتیچ برای توپگیری برطرف شد؛ اما تعویض فرد با پوگبا و ترجیح سولشائر به دفاع مطلق بعد از گل پیروزی رشفورد، اونها رو از تداوم نمایش خوب‌شون منع کرد. منچستر دیروز نمود عینی آشفتگی بود؛ تیمی که کسب نتیجه دلخواه رو در پا گذاشتن بر روی اصول درست فوتبال دید؛ بدون اینکه توجه کنه، همین اصول درسته که نتیجه دلخواه رو تامین میکنه؛ تیمی پر از تشویش که کل نیمه اول از شکست میترسید و در سی دقیقه پایانی نیمه دوم، اضطراب از دست دادن پیروزی رو داشت؛ دو واهمه‌ای که هر دو نهایت به حقیقت پیوست؛ اما دو اتفاق و دو خلاقیت از برونو در دو انتهای این دو بازه زمانی به کمک‌شون رسید تا ابتدا با گل مگوایر از بازنده به رختکن رفتن نجات پیدا کنن و بعد با پنالتی لحظات آخر، دوباره برنده این بازی باشن...
