پرتغال در دیدار نخست خود در یورو، 3 بر صفر از سد مجارستان گذشت و در بازی بعدی، با وجود پیش افتادن مقابل آلمان ها، در نهایت با حساب 2 به 4 بازنده شد. برونو فرناندز که طی فصل گذشته از نام های درخشان منچستریونایتد بود و سله‌سائوی اروپا امید بسیاری به او بسته بود، در هر دو بازی کم فروغ ظاهر شد.
این عملکردها باعث شد صدای منتقدان فرناندز که اعتقاد داشتند او نقش موثری در بازی های بزرگ ایفا نمی کند، بلندتر شود. گراهام سونس و لی دیکسون از جمله این منتقدین هستند و فرناندز را متهم کرده اند او فقط با توپ راه می رود. با این حال، شاید چنین عملکرد نه چندان جالبی، دلایل عاقلانه ای هم داشته باشد.
هیچ بازیکنی از 5 لیگ معتبر اروپایی طی سال گذشته، به اندازه برونو فرناندز بازی نکرده است. برونو بیش از 70 بار طی فصل جاری به میدان رفته است و فقط دو بازیکن شامل فرنکی دی یونگ و هم تیمی اش در پرتغال، روبن دیاز، زمان بیشتری (5455 دقیقه) نسبت به فرناندز بازی کرده اند.
اگر فرناندز الان چنین عملکردی دارد، به خاطر این است که باک انرژی اش، طی 12 ماه گذشته که استراحت بسیار کمی داشته، خالی شده است. در واقع، چون لیگ برتر از ماه ژوئن سال گذشته دوباره استارت خورد، فرناندز 83 بازی کرده و بین شکست مقابل سویا در نیمه نهایی لیگ اروپا و دیدار ملی مقابل کرواسی در 16 آگوست، فقط 19 روز استراحت کرده است.
به میزان 38 بار در طی این مدت، او بین بازی ها، فقط 2 روز یا کمتر استراحت داشته و در 19 بار دیگر، فقط 3 روز استراحت کرده است. حضور منچستریونایتد در فینال لیگ اروپا طی ماه قبل هم تنها 8 روز با دیدار آماده سازی پرتغال مقابل اسپانیا قبل از یورو، فاصله داشت.
هر طور که نگاه کنیم، دوران بسیار سنگینی بوده و الان، این فرناندز و پرتغال هستند که هزینه آن را می پردازند. یونایتد هم طی 2 ماه انتهایی فصل، چنین تجربه ای داشت و نتوانست فصل را به آن خوبی که شروع کرده بود، به پایان برساند.
اینکه آیا می توان عدم عملکرد مناسب فرناندز را تماما به خستگی ربط داد، مساله دیگری است. هافبک لیورپول و تیم ملی هلند، جورجینیو وینالدوم طی فصل گذشته بازی های بیشتری نسبت به هر بازیکن دیگری از جمله فرناندز انجام داده، ولی در مسابقات یورو پر از انرژی نشان داده، در نقش یک رهبر ظاهر شده و 3 گل هم برای اورانخه به ثمر رسانده است.
دی یونگ هم شرایط مشابهی دارد و با وجود قرار گرفتن در رده دوم بیشترین دقایق بازی، عملکرد قابل قبولی در یورو 2020 ثبت کرده و این در شرایطی است که هلند در گروه ساده تری نسبت به پرتغال بوده است.
آلمان اولین بازی بزرگی که فرناندز در آن ناامیدکننده ظاهر شده، نبوده است. برونو در 6 بازی نخست خود در مواجهه با Big 6، نتوانست گلی به ثمر برساند و دو بازی از این، شامل باخت های سنگین شیاطین سرخ مقابل تاتنهام (1-6) و لیورپول (2-4) بوده است.
فرناندز در باخت 2 به 3 یونایتد در لیگ قهرمانان مقابل لایپزیش با وجود به ثمر رساندن یک گل دقایق آخر، ناامیدکننده ظاهر شد. این عملکرد ضعیف در ژانویه در نیمه نهایی لیگ کاپ مقابل منچسترسیتی و فینال لیگ اروپا برابر ویارئال هم تکرار شد. با این حال، این ادعا که او در تمامی بازی های بزرگ، ضعیف عمل می کند، چندان منصفانه نیست.
فرناندز در بازی های جام حذفی انگلیس، گل پیروزی بخش تیم را مقابل لیورپول به ثمر رساند و این کار را در دیدار خارج از خانه لیگ قهرمانان مقابل پاری‌سن ژرمن هم تکرار کرد. قبل از افت بدنی در ماه مارس هم توانست در برد قابل تحسین مقابل منچسترسیتی، گلزنی کند.
چیزی که واضح است با توجه به وضعیت مبهم پرتغال برای صعود از گروه، فرناندز باید عملکرد بهتری در دیدار مقابل فرانسه در مقایسه با مسابقه برابر آلمان داشته باشد. طی بازی های گذشته، شوت، سانتر، دریبل و تکل چندان موفقی از برونو ثبت نشد و در کار دفاعی هم، به سادگی از کنارش رد می شدند.
فرناندو سانتوس بعد از دیدار مقابل آلمان، مسئولیت باخت را به عهده گرفت و ترجیح داد فشاری روی فرناندز و سایر ستاره های خود وارد نکند، ولی حالا نوبت مدافع عنوان قهرمانی اروپا است که برابر قهرمان جهان، خودی نشان دهد.
