فلورنتینو آریزااسطوره پردازی و قهرمان سازی های زیرشاخهایش توی قرن حاضر معنایی ندارن. ذهنیت گیم با اینها شروع کرد که تا حدودی موند تو این دوره. اما یه بازی مثل رد دد (بخصوص نسخه دوم) شخصیتی میسازه که خیلی انسانی هستش و حتی زندگی پر اشتباهی داشته که البته بیشتر شخصیت های راکاستار اینطور هستند. اما رد دد که مطرح کردم تفاوتش دنیایی هست که میسازه. منظور تکنیک ساخت بالا، نقشه بزرگ یا جزئیات ریز بی نهایتش نیست. اینها همه کمک به اون ذهنیت میکنن. دنیایی که با قهرمان انسانیش بتونید انسانی تو یه دوره تاریخی زندگی کنید. البته برای دستیابی به همچین چیزی رئالیسم کامل و تقلید از همهچیز طبیعت نیاز نیست.