جام جهانی همیشه این چنین برگزار نشده و از بدو شروع تا امروز تغییرات زیادی را به خود دیده است.
1930 این مسابقات انتخابی نداشته است. گروهها سه تیمه و چهار تیمه بودند. از هر گروه فقط یک تیم صعود میکرد. کلا سیزده تیم شرکت کردند. نخستین فینال تمام امریکای جنوبی.
1934 سی و دو تیم داوطلب بودند و حتی ایتالیای میزبان هم در انتخابی شرکت کرد که یونان را شکست داد. مسابقات تک حذفی بودند. بدلیل اینکه مسابقات تا 1982 پنالتی نداشت در صورت تساوی بازی تکراری برگزار میشد. در یکچهارم (دور دوم مسابقات) ایتالیا با اسپانیا بازی تکراری انجام داد و پیروز شد. برای نخستین بار هر چهار تیم نیمه نهایی از یک قاره بودند (ایتالیا، چکسلواکی، آلمان و اتریش). قهرمان برای نخستین بار در وقت اضافه مشخص شد.
1938 داوطلبان بیشتر شد. تغییر دیگری که در قوانین ایجاد شد، این بود که میزبانها و قهرمان دور قبل از انتخابی معاف شدند. البته اتریش توسط آلمان بلعیده شد و 15 تیمه مسابقات برگزار شد. به همین دلیل با وجود تک حذفی بودن مسابقات، دور اول سوئد استراحت کرد. اینجا هم آلمان سوئیس و کوبا رومانی در یکهشتم (دور اول مسابقات) و برزیل چکسلواکی دور دوم مسابقات مجبود به انجام بازی تکراری شدند. برای نخستین بار دو بار متوالی جام در یک قاره برگزار شد.
1950 دو باره سیزده تیم بودند. اما گروهها دو، سه و چهار تیمه بودند. از هر گروه یک تیم صعود میکرد. چهار تیم برتر دوره ای فینال برگزار می کردند. در واقع مسابقات برای اولین بار نه نیمه نهایی داشت نه فینال. نکته جالب این جام این بود که برای نخستین بار هیچ بازیکنی در زمین اخراج نشد. ایتالیا قهرمان دور قبل دور گروهی حذف شد. به نوعی دومین فینال تمام امریکای جنوبی.
1954 پنجاهمین سال تاسیس فیفا که مقر آن هم زوریخ در سوئیس است. پس چه میزبانی بهتر از سوئیس. برای نخستین بار پوشش و محدود تلویزیونی مسابقات اتفاق افتاد و زمینه رشد اقتصادی فوتبال و در آمد های تبلیغاتی شد. تیم ها چهار گروه چهار تیمی بودند. ولی هر تیم دو بازی برگزار می کرد. اگر هر دو بازی را میبرد صعود میکرد. اگر نه تیمهایی که یک پیروزی داشتند، با هم بازی می کردند و برنده صعود می کرد. آلمان از ترکیه 4-1 برد و از مجارستان باخت. ترکیه کره جنوبی را برد و از آلمان باخت. چون هر دو یک برد داشتند دوباره با هم بازی کردند و البته آلمان پیروز شد و در نهایت هم قهرمان جهان شد. در واقع آلمان با کره جنوبی اصلا در گروه بازی نکرد، ولی با ترکیه دو بار بازی کرد (یکبار تحت عنوان پلی آف که آلمان 7-2 برد) ترکیه هم با مجارستان روبرو نشد. در گروه دیگری انگلیس با یک برد و یک مساوی اول شد. سوئیس ایتالیا را 2-1 برد و از انگلیس باخت. ایتالیا بلژیک را برد و از سوئیس باخت. دو تیم تک برده ایتالیا و سوئیس میزبان با هم پلی آف بازی کردند که مجددا سوئیس و این بار با نتیجه 4-1 پیروز شد. ولی سوئیس با بلژیک و ایتالیا با انگلیس علیرغم همگروه بودن بازی نکردند. نکته دیگر این مسابقات میانگین گل زده بالا در این مسابقات بود. مجار ها 27 گل زده بالاترین آمار گل زده در یک دوره را تا به امروز (به رقم تعداد بازی کمتر نسبت به سایر تیمها) ثبت نمودند. ژرمنها با 25 گل زده بیشترین گل زده و با 14 گل خورده بیشترین گل خورده قهرمان مسابقات را از خود بجای گذاشتند. همچنین در 26 مسابقه آمار حیرت انگیز 140 گل زده (میانگین 5.38 گل زده در هر بازی که تا به امروز رکورد محسوب می شود) ثبت شد.
1958 باز هم چهار گروه چهار تیمه بود. ولی این بار همه تیمها با هم بازی میکردند. ولی اگر تیمها هم امتیاز می شدند، قانون تفاضل، گل زده بیشتر یا بازی مستقیم حاکم نبود. بلکه مجدد پلی آف می رفتند. چکسلواکی که تفاضل 4+ داشت (به لطف برد 6-1 مقابل آرژانتین!!!) و با آلمان (مدافع عنوان قهرمانی جهان) هم مساوی کرده بود، بدلیل امتیاز مشترک با ایرلند شمالی که تفاضل 1- داشت، پلی آف برگزار کردند و چکسلواکی حذف شد. همین اتفاق در گروه سوم افتاد. جایی که سوئد صعود کرد مجارستان (نایب قهرمان دور قبل) با تفاضل 3+ با ولز که تفاضل صفر داشت، هم امتیاز شد و در پلی آف این ولز بود که پیروز شد. دیدار گروهی دو تیم 1-1 شده بود. ولی در پلی آف مجارها یک اخراجی دادند و بازی را 2-1 واگذار کردند. اتفاقی که برای انگلیس و شوروی هم افتاد. دو تیم اگرچه هم امتیاز بودند و حتی تفاضل و گل زده برابر داشتند، اما شوروی یک برد (که تا 1994 تنها دو امتیاز داشت)، یک مساوی و یک باخت داشت. ولی انگلیس هر سه بازی خود را مساوی کرده بود (از جمله برزیل قهرمان جام را). لذا دو تیم سه امتیازه برگزار کننده پلی آف شدند که در نهایت شوروی توانست انگلیس را شکست دهد. ژوست فونتین توانست در یک تورنمنت با 13 کل زده ضمن کسب آقای گلی جام، بیشترین تعداد گل در یک جام جهانی را به ثمر برساند و ضمنا تا 1974 بهترین گلزن ادوار جام جهانی باشد. برزیل به اولین تیم غیر اروپایی تبدیل شد که در اروپا توانست قهرمان شود.
1962 قانون تفاضل گل به کار انگلیس آمد. این تیم تفاضل بهتری نسبت به آرژانتین داشت و از بازی پلی آف دیگر به دلیل تغییر قانون خبری نبود.
1966 شاید اولین جامی بود که نسبت به جام قبلی تغییری نداشت. در اینجا آلمان و آرژانتین هر دو پنج امتیازه (دو برد و یک مساوی) بودند و به لطف تفاضل گل بهتر آلمان سرگروه شد و آرژانتین اگرچه صعود کرد ولی چون همان یکچهارم (دور اول حذفی در فرمت شانزده تیمه) به انگلیس میزبان خورد نتوانست مثل آلمان فینالیست شود. برزیل قهرمان دور قبل دور گروهی حذف شد. برای دومین بار چهار تیم برتر اروپایی بودند (انگلیس، آلمان غربی، پرتغال و شوروی). برای دومین بار قهرمان در وقت اضافه مشخص شد.
1970 تقریبا فرمت مشابه با 1962 و 1966 داشت. در اینجا شوروی و مکزیک میزبان امتیاز 5 (دو برد و یک تساوی) و تفاضل 5+ داشتند. ولی بدلیل گل زده بیشتر شوروی سرگروه شد. البته شوروی بدست اوروگوئه و مکزیک بدست ایتالیا همان یکچهارم (دور اول حذفی در فرمت شانزده تیمه) حذف شدند. نکته مهم جام 1970 که آنرا نسبت به جامهای 1962 و 1966 بسیار متفاوت میکرد، ورود کارتهای زرد و قرمز بود. همچنین تیمها برای نخستین بار میتوانستند در هر مسابقه از دو تعویض استفاده کنند (قبلا حتی اگر بازیکنی مصدوم میشد اجازه تعویض وجود نداشت). پخش تلویزیونی به صورت رنگی برای نخستین بار بکار گرفته شد (قبلا در دیدارهای محدودی فقط پخش رنگی صورت می گرفت). از دیگر نکات ویژه این جام این بود که برای نخستین بار هر چهار تیم حاضر در مرحله نیمه نهایی سابقه قهرمانی جهان را داشتند. جالب تر آنکه تیمهای ایتالیا، اوروگوئه و برزیل هر کدام تا قبل از این دو بار قهرمان شده بودند و هر کدام قهرمان میشدند فاتح ابدی جام ژولریمه می شدند. در نهایت بازی برزیل و ایتالیا در فینال فراتر از یک بازی برای قهرمانی جهان بود. برزیل در این بازی برتر ظاهر شد و با یک پیروزی قاطع 4-1 (جزو قاطعانه ترین پیروزیهای فینال جام جهانی در کنار 5-2 برزیل سوئد 1958 و 3-0 فرانسه برزیل 1998) توانست به یاد ماندنی ترین قهرمانی و همچنین عنوان جام ژولریمه را به هوادارانش اهدا کند. پله در فینال گل صدم برزیل در ادوار جام جهانی را وارد دروازه ایتالیا کرد تا ضمن تبدیل شدن به تنها بازیکنی که سه بار قهرمان جام جهانی شده فینالی از هر نظر خاص را در تیمی رویایی برگزار کند.بسیاری سطح مسابقات 1970 را بالاترین در طول تاریخ می دانند و برزیل 1970 را هم تیم قرن می دانند.
1974 مسابقات همانطور که جام جدیدی یافته بود، فرمت جدیدی پیدا کرده بود. جام جدید موسوم به جام فیفا دیگر قرار نبود به تیمی اهدا شود. سرقت جام ژولریمه و نابودی آن شاید باعث شد فیفا دیگر جام را به تیمی ندهد. جام قرار است در سال 2038 به موزه فیفا برود. دور جام هفده عنوان قهرمانی وجود دارد که تا الان دوازده جای آن پر شده. در باب فرمت مسابقات فیفا دیگر تمایلی نداشت از مسابقات تکراری برای تعیین مسابقات استفاده کند. یا مانند جام جهانی 1970 (همانند اتفاقی که در یورو 1968 بین ایتالیا و شوروی افتاد یا در جام جهانی 1970 بین شوروی و اوروگوئه میرفت اتفاق بی افتد)، از سکه برای تعیین برنده استفاده نماید. لذا پس از دور گروهی تیمها دو باره در دو گروه چهار تیمی قرار می گرفتند. صدر نشین ها فینالیست می شدند و بازنده ها به رده بندی می رفتند. گرد مولر در فینال گلزنی کرد و ضمن قهرمانی آلمان توانست بهترین گلزن ادوار مسابقات شود (14 گل).
1978 هم مشابه 1974 بود (دومین بار). ولی اتفاقی که در بازی آرژانتین و پرو افتاد و باعث حرف و حدیث به خصوص از جانب تیم برزیل که خود را شایسته فینال میدانست، باعث شد فیفا این فرمت را هم تغییر دهد. پیروزی شش گله آرژانتین مقابل پرو و راهیابی این تیم به فینال و جا ماندن برزیل تا مدتها نقل محافل بود. به خصوص که گلر پرو آرژانتینی الاصل بود. برای سومین بار قهرمان در وقت اضافه مشخص شد.
1982 تعداد تیمها برای نخستین بار به 24 تیم افزایش یافت (آسیا و اقیانوسیه دیگر روی هم یک سهمیه نداشتند. بلکه صاحب دو سهمیه شدند که کویت و نیوزلند به آن دست یافتند). از هر گروه دو تیم صعود میکردند. دوازده تیم در چهار گروه سه تیمه قرار میگرفتند. تیمهای اول راهی نیمه نهایی می شدند. اگر در پایان صد و بیست دقیقه مساوی می شدند، بجای سکه این بار از ضربات پنالتی استفاده می شد. آلمان تیم شایسته فرانسه را در ضربات پنالتی شکست داد و راهی دور بعد شد. این جام هم موجب تغییراتی در فرمت مسابقات شد. بازی آلمان و اتریش در روز آخر به صورتی بود که تیم ها میدانستند با برد یک بر صفر آلمان مقابل اتریش هر دو تیم آلمانی زبان صعود می کنند و الجزایری که آلمان را شکست داده حذف می شود. همین اتفاق هم افتاد و همین نتیجه رقم خورد. از این پس فیفا تصمیم گرفت بازیهای روز آخر همزمان باشد. برای سومین بار هر چهار تیم برتر اروپایی بودند (ایتالیا، آلمان غربی، لهستان و فرانسه).
1986 تعداد تیمها تغییر نکرد. ولی از هر گروه دو تیم برتر صعود می کردند و چهار تیم برتر هم به مسابقات راه می یافتند. شانزده تیم به صورت تک حذفی و در صورت لزوم با ضربات پنالتی یکدیگر را حذف می کردند و قهرمان مشخص می شد. برای نخستین بار یک کشور دو بار میزبان جام جهانی شد (مکزیک)
1990 برای سومین بار فرمت مسابقات تغییری نداشت. ایتالیا هم برای دومین بار میزبان جام جهانی شد. همان فرمت 1986 را داشت. نکته جالب مسابقات این بود که برای نخستین بار فینالیستها نه تنها تکراری بودند، که همان فینالیستهای چهار سال قبل بودند. اولی را مارادونا و آرژانتین فتح کرده بودند و دومی را ماتئوس و آلمان. اینجا نیز برای دومین بار در طول تاریخ هر چهار تیم نیمه نهایی از قهرمانان سابق جام جهانی بودند. برای نخستین بار بازیکنی در فینال جام جهانی اخراج میشد. این اتفاق برای دو بازیکن آرژانتنی رخ داد. در فینال بین آلمان و آرژانتین هر تیمی برنده میشد به جمع ایتالیا و برزیل که هر کدام سه بار جام را فتح کرده اضافه میشد. کاری که در نهایت ژرمنها انجام دادند. آلمانها با 6 فینال رکورد دار شدند و به پر افتخار ترین تیم تبدیل شدند. این جام حسن ختامی بود بر حضور آلمان غربی. زیرا پس از آن در اکتبر 1990 دیوار برلین برچیده شد و دو کشور یکی شدند. آلمانها با نه بار حضور در نیمه نهایی هم رکورد دار بودند. آلمان غربی بین جامهای 54 تا 90 در ده دوره حضور توانست هشت بار به نیمه نهایی و شش بار به فینال برسد و سه بار هم قهرمان شود. در حالیکه قبل از جنگ جهانی و بعد از اتحاد دو آلمان رکورد آنها اصلا به این خوبی نیست. آنها به نخستین تیمی تبدیل شدند که سه بار پیاپی به فینال مسابقات می رسد. آلمان 90 شاید بعد از برزیل 1970 یکی از تیمهای شاخص ادوار جام جهانی باشد.
1994 باز هم شاید فرمت مسابقات خیلی تغییر نکرده باشد ولی اینکه هر برد از این به بعد بجای دو امتیاز، سه امتیاز داشت و دادن پاس عقب ممنوع شد، گامی مهم برای تحول و هجومی شدن فوتبال بود. دیگر تیمها فقط برای کسب مساوی و وقت کشی به میدان نمی رفتند. بازیها جذاب بود. در یک بازی جام جهانی اولگ سالنکو توانست به تنهایی پنج گل بزند و در نهایت با وجود حذف از دور گروهی مشترکا عنوان آقای گلی را کسب کند. جام جهانی 1994 در امریکایی که امکانات خوبی دارد از یک جهت رکوردهای اقتصادی خوبی زد. ولی برگزاری فوتبال در کشوری که بسیاری از مردمش از برگزاری این رویداد در کشورشان بی خبرند، خیلی جالب نبود. برای نخستین بار شاهد پخش زنده این مسابقات در ایران بودیم. برای نخستین بار برنده مسابقه فینال در ضربات پنالتی مشخص شد و برزیل خیلی زود عنوان پر افتخار ترین تیم جام را از آلمان متحد پس گرفت. بجای داوران سیاه پوش برای نخستین بار شاهد این بودیم که داوران پیراهن های رنگی بر تن می کردند.
1998 فرانسه سومین کشوری بود که برای بار دوم میزیان جام جهانی میشد. باز هم افزایش تعداد تیمها. سیاست فیفا بر گسترش فوتبال در سطح جهان برای نخستین بار شاهد چهار تیم آسیایی بودیم. تیم ملی کشورمان هم پس از بیست سال، با گذر از ملبورن حماسه ساز توانست به عنوان سی و دومین تیم جام جهانی راهی مسابقات شود و اتفاقا نخستین پیروزی خود را در سیاسی ترین بازی جام کسب نمود. دیگر تیمهای سوم برتر به مسابقات صعود نمی کردند تا شائبه بی عدالتی شکل گیرد. همچنین برای نخستین بار قانون گل طلایی در مسابقات اعمال شد. فرانسه میزبان توانست پاراگوئه را با گل طلایی شکست دهد (با زدن گل طلایی در وقت اضافه برنده مشخص می شود و دیگر مثل آلمان ایتالیای 1970 نمی شود که بازی در 90 دقیقه 1-1 شد و در وقت اضافه 4-3 یا آلمان فرانسه 1982 که در 90 دقیقه 1-1 شدند و در وقت اضافه 3-3. این به دلیل این بود که تیمها بازیهای احتیاطی نکنند و هیجان مسابقه افزایش یابد). تعداد تعویض ها هم به سه عدد افزایش یافت. فرانسه به هفتمین کشوری تبدیل شد که جام جهانی را فتح کرده.
2002 فرمت مسابقات تغییری نکرد (برای چهارمین بار). برای نخستین بار جام بجز اروپا و امریکا برگزار شد (امریکا و مکزیک جزو امریکای شمالی و مرکزی هستند). جامی که در نهایت برزیل آنرا فتح کرد. همچنین برای نخستین بار جام در دو کشور برگزار شد. میزبان مشترک!!! افتتاحیه در کره و فینال در ژاپن. برزیل در فینال آلمان را شکست داد و به دومین تیم تاریخ تبدیل شد که سه فینال پیاپی را تجربه کرده. همچنین برزیل با پنج قهرمانی با آلمان و ایتالیا که هر کدام سه قهرمانی داشتند فاصله بسیار خوبی ایجاد کرد. این البته آخرین قهرمانی غیر اروپایی ها تا امروز است. فاصله ای که اقلا بیست سال طول میکشد. برای نخستین بار تیمی آسیایی به نیمه نهایی مسابقات رسید. برای نخستین بار آلمان و برزیل (تنها تیمهایی که بیش از 200 گل در جام جهانی زده اند، تنها تیمهایی که حذف انتخابی نداشته اند و تنها تیمهایی که تعداد حضور در نیمه نهایی دو رقمی دارند، تنها تیمهایی که اقلا هفت بار فینالیست شده اند و تیمهایی که در بین قهرمانان سابق جام جهانی کمترین حذف گروهی را تجربه کرده اند) به هم رسیدند. قبلا بارها پیش بینی میشد این دو تیم با اینهمه سابقه (تیمهای اول و دوم در افتخارات جام جهانی) فینالیست شوند ولی هر بار یکی از دو تیم با عملکردی دور از انتظار از مسابقات کنار می رفت. نبود بالاک در مسابقه فینال به کیفیت فینال خیلی لطمه زد و فیفا تصمیم گرفت محرومیت ها را بگونه ای اعمال کند که شامل فینال نشود. الیور کان به اولین دروازه بانی تبدیل شد که عنوان بهترین بازیکن جام را کسب می کرد. فرانسه قهرمان دور قبل نیز دور گروهی حذف شد.
2006 آلمان به چهارمین کشوری تبدیل شد که دو بار میزبان جام جهانی شده. تمام میزبانها قبلی که دو بار میزبان بودند، حد اکثر یکبار قهرمان شده اند (بجز مکزیک که هرگز قهرمان نشده). آلمانها هم همچون ایتالیا اولین میزبانی شان را قهرمان شده بودند و این جام دستشان از جام خالی ماند. از این جام قهرمان دور قبل نیز باید در انتخابی شرکت می کرد. برزیل شرکت کرد و اتفاقا رونالدو در کشور گرد مولر با 15 گل رکورد بهترین گلزن ادوار جام جهانی را تصاحب کرد. فینال باز هم اخراجی داشت و باز هم قهرمان جام جهانی با ضربات پنالتی مشخص شد (هر دو بار یکطرف آن ایتالیایی بود). قانون گل طلایی از این مسابقات لغو شد. تیم کشورمان هم به جام جهانی رسید و توانست یک مساوی از آنگولا بگیرد. برای چهارمین بار هر چهار تیم برتر اروپایی بودند (ایتالیا، فرانسه، آلمان و پرتغال).
2010 فرمت مسابقات تغییری نکرد (برای پنجمین بار). برای نخستین بار تیمی از قاره افریقا میزبان مسابقات بود و برای نخستین بار میزبان از دور گروهی صعود نکرد. باز هم قهرمان دور قبل یعنی ایتالیا در دور گروهی حذف شد. جام جهانی هشتمین قهرمان خود را هم شناخت و اسپانیا هم به جمع قهرمانان جام جهانی اضافه شد. این نخستین قهرمانی اروپاییان در خارج از اروپا بود. برای ششمین بار بازی فینال به وقت اضافه رفت و برای چهارمین بار برنده در وقت اضافه تعیین شد (دو بار هم که پنالتی قهرمان جهان را تعیین کرد).
2014 در برزیل برای نخستین بار تکنولوژی خط دروازه مورد استفاده قرار گرفت و مقاومت فسیل های فیفا برای جلوگیری از ورود تکنولوژی شکسته شد. همچنین نخستین بار بود که از کول بریک (فرصتی برای نوشیدن آب در بین مسابقه) استفاده شد. برزیل به تنها کشور صاحب قهرمانی جهان تبدیل شد که دو بار میزبان شده و هرگز در خاک خود قهرمان نشده. برای نخستین بار یک تیم اروپایی (آلمان) در امریکای جنوبی توانست قهرمان شود. (قبلا آلمان و ایتالیا در مکزیک و امریکا فینالیست شده بودند. چکسلواکی در شیلی و هلند در آرژانتین فینالیست شده بودند. ولی قهرمان نشده بودند. پیروزی آلمانها با نتیجه 7-1 مقابل چشمان بهت زده برزیل میزبان و کسب آقای گلی مسابقات توسط کلوزه و در مقابل چشمان مغموم رونالدو نازاریو باعث شد ژرمنها بتوانند هم انتقام فینال 2002 را بگیرند و هم عنوان آقای گلی مسابقات را که رونالدو در آلمان از آنها کش رفته بود، در برزیل و در مقابل چشمانش و در بازی با برزیل، آنهم در نیمه نهایی پس بگیرند. باز هم قهرمان دور قبل مسابقات یعنی اسپانیا در دور گروهی حذف شد. ایران در جام جهانی حاضر بود و به خصوص در برابر آرژانتین بازی رضایتبخشی از خود نشان داد. یک مساوی و دو شکست حاصل کار ایران بود.
2018 در روسیه برای نخستین بار داور ویدئویی در جام جهانی به کار گرفته شد و جلوی بسیاری از اجحاف ها گرفته شد. برای سومین بار متوالی و برای ششمین بار قهرمان دور قبل (آلمان) دور گروهی حذف شد. برای پنجمین بار هر چهار تیم پایانی اروپایی بودند (فرانسه، کرواسی، بلژیم و انگلیس). ایران برای نخستین بار دو جام جهانی متوالی را تجربه میکرد. دومین پیروزی تاریخ خود را مقابل مراکش بدست آورد و در گروهی بسیار دشوار که پرتغال و اسپانیا حضور داشتند، تا دقایق پایانی حتی شانس حضور داشت. برای نخستین بار تیم ایران در جام جهانی تنها یک شکست را تجربه کرد و با چهار امتیاز بهترین عملکرد تاریخش را تجربه کرد.
در مسیر جام جهانی قطر هم برای نخستین بار شاهد این هستیم که تیمها برای راهیابی به جام جهانی دیگر به یک دیدار تک حذفی نمی روند و باید برای مثال از بین ایتالیا و پرتغال، قهرمان دو دوره اخیر یورو (با فرض اینکه هر دو مقدونیه شمالی و ترکیه را شکست دهند) روی نام یکی در جام جهانی چشم بپوشیم. در واقع در اروپا شاهد سه تورنمنت کوچک با نیمه نهایی و فینال هستیم تا تکلیف سهمیه یازده تا سیزده قاره سبز هم مشخص شود. فوتبال تغییر میکند و قوانین جام جهانی هم مدام تغییر می کنند. همچون قانون هند، پنالتی، آفساید، اخراج مستقیم و ... . ولی چیزی که هست با همه این تغییرات جام جهانی همیشه زیبا و چشم نواز است. هر چند شاید بد شانسی یا کج سلیقگی فیفا یا اشتباهات ایتالیا و پرتغال و یا داور بازی پرتغال صربستان مثلا راه صعود تیمهایی مانند اسکاتلند و سوئد را هموار تر از راه صعود ایتالیا و پرتغال کرده باشد و قطعا یکی از این دو را در جام جهانی نمیبینیم، ولی باز انقدر جام جهانی مدعی دارد که یکماه پای تلویزیون میخکوب مان کند. هر چند هر چه مدعیان بزرگ بیشتر، جذابیت و هیجان هم بیشتر.
به هر حال اینهم نکته جالبی است که 21 دوره جام جهانی برگزار شده و تا کنون فقط 1966، 1978، 1990، 2002 و 2010 نسبت به ادوار قبل تغییر محسوسی نداشته اند و الان هم صحبت از تغییری دیگر و 48 تیمه شدن جام جهانی یا حتی برگزاری دو سالانه آن است.
