تیم های استقلال و پرسپولیس تاکنون 97 بار با هم بازی کرده اند و اولین دیدار این دو تیم هم به سال 1347 بر می گردد. در طول مقاطع زمانی مختلف گمانه زنی های زیادی در مورد تعداد دربی ها یا اتفاقی که در آن رخ داده است می شود و حالا رسانه طرفداری در این سلسله مطالب به مرور کامل و جامع تاریخچه دربی تهران می پردازد...
به گزارش طرفداری،ٰ در سال 1370 که یکی از شلوغترین فصول فوتبال باشگاهی ایران به شمار میرفت دو تیم بزرگ تهرانی به فاصله 41 روز از دیدار قبلی در هفته آخر جام باشگاه های تهران 1370، مجددا رو در روی هم قرار گرفتند، اما این بار در چهارچوب رقابت های لیگ سراسری آزادگان. در این فصل همانطور که در مطلب قبلی اشاره کردیم تیم های استقلال و پرسپولیس به جز رقابت های آسیایی، باید در چهار رقابت داخلی جام باشگاه های تهران، جام حذفی باشگاه های تهران، جام آزادگان و جام حذفی کشور به مصاف رقبا می رفتند به همین خاطر در فاصله کمتر از دو ماه فوتبال تهران شاهد تقابل مجدد سرخ آبی های پایتخت بود. در فاصله این دو دیدار ( دربی های سی و پنجم و سی و ششم ) دو تیم در جام آزادگان پنج بازی برگزار کردند و در مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی به مصاف رقبا رفتند که با حذف استقلال برابر ماشین سازی تبریز و صعود پرسپولیس به نیمه نهایی همراه شد. این تقویم فشرده و نزدیکی دیدار سی و ششم دو تیم با دربی قبلی باعث شده بود تا از بازی هفته سیزدهم پرسپولیس و استقلال رو در روی هم در جام آزادگان، استقبال کمتری نسبت به دربی های قبلی صورت بگیرد و در حالی که در بازی قبلی ورزشگاه بزرگ آزادی پر از تماشاگر بود برای این بازی چیزی در حدود هفتاد هزار نفر روی سکوهای استادیوم حضور پیدا کنند.
این دوره از بازی های لیگ سراسری که اولین دوره رقابت های جام آزادگان به شمار میرفت، از مرداد ماه سال 70 کلید خورد و طبق برنامه باید در تیر ماه سال 1371 به پایان میرسید و تیم های استقلال و پرسپولیس باید در دو بازی رفت و برگشت به مصاف هم می رفتند. بازی رفت دو تیم باید طبق برنامه در روز پنجشنبه 15 اسفند 70 در ورزشگاه آزادی برگزار می شد، دیداری که به نوعی آخرین بازی باشگاهی سال 1370 به شمار میرفت.
برای این مسابقه پرسپولیسی ها سه غایب بزرگ داشتند. سعید عزیزیان، دروازه بان اصلی پرسپولیس، و محمد پنجعلی، کاپیتان تیم، به دلیل مصدومیت قادر به همراهی تیم خود نبودند تا وحید قلیچ در این بازی هم درون دروازه پرسپولیس بایستد و هم بازوبند کاپیتانی تیمش را به بازو ببندد.
سومین غایب بزرگ پرسپولیسی ها هم مغز متفکر تیم علی پروین در میانه میدان، محسن عاشوری بود که به دلیل شرکت در مراسم خاکسپاری پسر خاله اش راهی نوشهر شده بود. علی پروین برای پر کردن جای خالی این بازیکنان از مجتبی محرمی در نقش دفاع پوششی استفاده کرد و حسن شیرمحمدی را به عنوان بازیساز در میانه میدان قرار داد، تغییراتی که با توجه به خصوصیات محرمی و شیرمحمدی برای پرسپولیس مثمر ثمر واقع نشدند.
علی پروین در مصاحبه ای کوتاه پیش از آغاز بازی گفت: « اگرچه ما مصدومان زیادی داریم اما برای برد به میدان می آییم و برای رسیدن به این هدف با تمام توان مبارزه خواهیم کرد. »
در سمت مقابل منصور پورحیدری که نسل طلایی استقلال را در اختیار داشت با یک غایب تیمش را روانه میدان کرده بود و آن هم فرشاد فلاحت زاده بود که به دلیل محرومیت قادر به همراهی تیمش نبود. البته امیر قلعه نویی هم که مدتها پیش آسیب دیده بود، کماکان قادر به همراهی تیمش نبود.
منصور پروحیدری قبل از بازی درباره تیمش گفت: « با وجود اینکه امیر قلعه نویی هنوز به تیم برنگشته است و ما در میانه میدان با مشکل مواجه هستیم اما با توجه به اینکه این بازی مثل بازی های قبلی از حساسیت بالایی برخوردار نیست فکر می کنم بازی قشنگی را از دو تیم ببینیم و اگر بچه ها به سمت کری خوانی و بازی احساسی نروند قطعا ما پیروز میدان خواهیم بود. »
نکته جالب توجه در این مسابقه حضور علی پروین روی نیمکت پرسپولیس بود. علی پروین در آن دوران در عین حال که سرمربی پرسپولیس بود، هدایت تیم ملی فوتبال کشورمان را هم به عهده داشت و این موضوع باعث شده بود مسئولان باشگاه پرسپولیس زوران جورجوویچ یوگوسلاو را به جمع کادر فنی پرسپولیس اضافه کنند تا در صورت لزوم و جدایی علی پروین از پرسپولیس به خاطر تیم ملی، این مربی با سابقه یوگوسلاو هدایت سرخپوشان را به عهده بگیرد.
فشردگی رقابت های باشگاهی باعث شده بود تا در جدول رده بندی لیگ آزادگان تیم ها تعداد بازی های برابری با هم نداشته باشند. به همین دلیل تا پیش از برگزاری این بازی پاس تهران با 16 بازی و 26 امتیاز صدرنشین رقابت ها بود و پرسپولیس با 23 امتیاز از 14 بازی در جایگاه دوم قرار داشت. تیم های ملوان بندر انزلی و استقلال تهران هم به ترتیب با 17 و 13 بازی و کسب 23 و 22 امتیاز در رتبه های سوم و چهارم قرار داشتند.
این بازی در اسفند ماه برگزار می شد و با توجه به نزدیکی ایام عید نوزروز و هم زمانی آن با حلول ماه مبارک رمضان، « کمیته مشترک تبلیغات باشگاه های پرسپولیس و استقلال » در اقدامی ارزنده با درج جمله « مسابقه بزرگ فرهنگی - ورزشی » روی لباس هر دو تیم به منظور کاهش تنش ها بین بازیکنان دو تیم و کم کردن حساسیت های مسابقه به استقبال دیدار حساس این دو رقیب سنتی رفتند.
نکته قابل ذکر دیگر در خصوص این بازی عدم پخش تلویزیونی مسابقه بود به طوری که دوربین های تلویزیونی این بازی را ضبط نکردند. علت این موضوع وجود تبلیغات دور زمین بود که با اعلام صدا و سیما مخالف با شئونات ورزشی عنوان شد و از پخش زنده این مسابقه جلوگیری به عمل آمد. هرچند که در برخی مجلات علت اصلی این اتفاق عدم توافق فدراسیون با صدا و سیما بر سر مسائل مالی حاصل از درآمد این تبلیغات عنوان شد.
به هر حال با سوت آقای ابهران سی و ششمین دربی تاریخ سرخ آبی ها آغاز شد و در همان ابتدای کار پرسپولیسی ها روی شوت راه دور انصاری فرد دروازه استقلال را با خطری جدی مواجه کردند که با خوش شانسی عابدزاده، توپ با اختلافی ناچیز از کنار تیر عمودی راهی اوت شد. این صحنه خطرناک با یک گل زودهنگام از جانب استقلالی ها پاسخ داده شد. در دقیقه هشتم توپی که با پاس شاهرخ بیانی به موسوی نیا رسیده بود از جناح راست روی دروازه پرسپولیس ارسال شد و صمد مرفاوی با یک ضربه سر تماشایی بالاتر از مرتضی فنونی زاده توپ را از بالای سر وحید قلیچ که در خروج از دروازه تعلل کرده بود به تور دروازه پرسپولیس چسباند تا حساب کار خیلی زود به سود استقلالی ها تغییر کند.
این گل آب سردی بود که بر پیکر پرسپولیسی ها ریخته شد. سرخپوشان برای جبران گل خورده حملات خود را شدت بخشیدند. روی یکی از همین حملات باز هم محمدحسن انصاری فرد در موقعیتی مناسب برای شوت زنی قرار گرفت که این بار ضربه او را عابدزاده به خوبی مهار کرد.
استقلالی ها که بازیکنان توانمند خود قصد عقب نشینی نداشتند خیلی زود و تنها هفت دقیقه بعد از گل اول، صاحب گل دوم شدند. این بار توپ ارسالی از جناح چپ به محوطه جریمه پرسپولیس با دخالت مدافعان دفع شد اما توپ برگشتی در گوشه محوطه جریمه به صادق ورمزیار رسید تا با یک شوت سرضرب و تماشایی گل دوم بازی به ثمر برسد. شوت ورمزیار انقدر محکم بود که حتی دخالت وحید قلیچ هم مانع از ورود این توپ به دروازه پرسپولیس نشد تا خیلی زود استقلال قدرتمند آن روزها با دو گل از پرسپولیس علی پروین جلو بیافتد.
بعد از این گل استقلالی ها کمی بازی را به آرامش کشاندند و پرسپولیسی ها هم که توان مقابله با ستاره های استقلالی را نداشتند نتوانستند خطر جدی ای روی دروازه عابدزاده بوجود بیاورند و بازی در اکثر دقایق در میانه میدان جریان داشت. تنها موقعیت بازی در ادامه نیمه اول در سی و پنجمین دقیقه با ضربه نه چندان خوب ناصر محمدخانی روی دروازه استقلال خلق شد که احمدرضا عابدزاده به راحتی این توپ را مهار کرد.
با شروع نیمه دوم و در حالی که انتظار می رفت پرسپولیسی ها برای جبران دو گل عقب افتادگی تلاش بیشتری داشته باشند، باز هم این استقلالی ها بودند که توپ و میدان را در اختیار داشتند و ستارگان پا به سن گذاشته پرسپولیس که روی نیمکت ذخیره ها هم گزینه ای برای جانشینی خود نمیدیدند توان مقابله با حریف را نداشتند. بازی از جانب هر دو تیم در نیمه دوم کمی هم به خشونت کشده شد تا کار زرد داور در نیمه دوم چهار بار از جیبش خارج شود.
در این شرایط استقلالی ها هم فقط با حفظ توپ و میدان داری به محافظت از دو گل خود پرداختند و خطری را روی دروازه وحید قلیچ ایجاد نکردند. تنها موقعیت های این نیمه شوت نصفه و نیمه شاهرخ بیانی و ضربه سر عباس سرخاب بودند که اولی با دخالت قنبرپور دفع شد و دومی با اختلاف از کنار دروازه به بیرون رفت تا بازی در نهایت با همان نتیجه نیمه اول، دو بر صفر به سود استقلال خاتمه یابد.
بعد از بازی منصور پروحیدری که شادمان از این برد ارزشمند بود به خبرنگاران گفت: « اگرچه بچه های ما در طول نود دقیقه تنها چند دقیقه تمام خواسته های ما را در زمین پیاده کردند اما من از عملکرد آنها رضایت کامل دارم و این برد رو بهشون تبریک میگم. چیزی که ما رو در این بازی برنده کرد دفاع خوبمون بود که موفق شدیم به خوبی بازیکنان خطرناک پرسپولیس رو مهار کنیم. »
علی پروین هم در یک جمله به خبرنگاران گفت: « استقلالی ها دو شانس گلزنی داشتند که همان دو توپ هم وارد دروازه ما شد. مصدومیت ها برای ما خیلی گران تمام شد و باعث شد ما نتوانیم تمام توانمان را در میدان به نمایش بگذاریم »
با این پیروزی استقلالی ها در جدول رده بندی با دو پله صعود به رده دوم رسیدند و پرسپولیس در رتبه سوم قرار گرفت.