فوتبال بر پایه عداوت بنا نهاده شده است. عداوتی که از اختلاف بین دو طبقه اجتماعی، دو مذهب، دو شهر، دو کشور و... آغاز شد و به فوتبال رسید. جایی که مردم به جای جنگ و جدل، نود دقیقه منتظر می‌ایستادند تا عملکرد نماینده خود را بسنجند. عملکرد لشگر خود را! و بعد از اتمام مسابقه، با پیروزی یا شکست احساس غرور و یا حقارت می‌کردند و طبقه اجتماعی‌شان، مذهبشان، شهرشان و کشورشان را دربرابر طرف مقابل، برتر و یا ضعیف تر می‌دیدند. بازی لیورپول و ناتینگهام فارست هم از این قضیه مستثنی نیست. هرچند از نظر تعداد ناتینگهامی ها به اندازه لیورپولی ها نیستند. اما این چیزی از کم و کیف این مسابقه کم نمی‌کند.
آغاز
بازی لیورپول و ناتینگهام ساده آغاز شد و قضیه خاصی بین هواداران دو تیم نبود. ژانویه سال 1895 در یک عصر سرد انگلیسی. در سال های اولیه لیگ، لیورپول تازه تاسیس به مصاف ناتینگهام فارستی رفت که سی سال از تاسیسش می‌گذشت. لیورپولی ها طوفانی شروع کردند و در اولین دیدار، پنج بار دروازه حریف را گشودند. سال بعد. این بار در اف ای کاپ حریف کهنه‌کار انتقام افتتاحیه را گرفت و دو بر صفر لیورپول را شکست داد. تا دهه هفتاد، بازی لیورپول و ناتینگهام به همین منوال می‌گذشت. باری لیورپول با هفت گل حریف را مجازات می‌کرد و بار دیگر، ناتینگهامی ها حریف را پنجتایی می‌کردند. اما جرقه عداوت این دوتیم در دهه هفتاد زده شد. وینرز (برندگان، لقب لیورپول در آن زمان) پیزلی در برابر ناتینگهام لعنتی کلاف!
کلاف ناتینگهام را از دسته دوم بیرون کشید و خیلی زود، به تیمی مدعی تبدیل کرد. اما در این راه رقیبی جان سخت داشت. برندگان مرسی‌سایدی!
کلاف خیلی زود دربرابر تیم قدرتمند پیزلی به قدرت نمایی پرداخت و در اولین فصل حضور در لیگ برتر پس از سقوط، توانست در لیگ برتر و لیگ کاپ لیورپول را شکست دهد و قهرمان شود! فصل بعد نیز با اینکه کلاف در ماراتن لیگ شکست خورد اما توانست تیم پیزلی را در لیگ قهرمانان شکست دهد و بعد از شکست لیورپول، این تیم قهرمان معتبر ترین جام اروپا شد. در همان دوران سرود ناتینگهام فارست، ناتینگهام فارست ما از تو متنفریم! توسط هواداران لیورپول ساخته شد. در فصول 78/79 و 79/80 لیورپول فقط یکبار توانست لیگ را از چنگ ناتینگهام دربیاورد اما در فصول بعدی، از این خبرها نبود!
پایان
بعد از فصل 1979/80، دوران اوج ناتینگهام هم رفته رفته پایانش آغاز شد. لیورپولی ها به جز چهار فصل، قهرمان انگلستان بودند و ناتینگهامی ها فقط سه بار رتبه سوم را کسب کردند و در بقیه فصول، تیمی در میانه جدول بودند. در این دوران لیورپول طی 26 بازی فقط شش در برابر تیم کلاف شکست خورد و رقب خود را خرد کرد! اما چیزی که بیشتر در این سال ها به یاد مانده است، بازی اف ای کاپ بهار سال 1989 است. بازی هیلزبرو...
بعد از قتل هواداران لیورپول توسط پلیس، این تیم با اینکه قهرمان لیگ شد اما در سراشیبی سقوط قرار گرفت. کینگ کنی، سرمربی وقت لیورپول بعد از شرکت در مراسم تشییع جنازه هر 96 قربانی، در سال 91 سرانجام بخاطر فشار های روحی وارده از سرمربی گری لیورپول استعفا داد. اما این همه ماجرا نبود. گریم سونس سرمربی لیورپول شد و با اشتباهاتش میراث شنکلی و پیزلی، کلمنس و نیل و دالگیش و راش و بقیه رفقای همبازی‌اش را به دست فراموشی سپرد و با مصاحبه با سان، بله همان سان شایعه ساز که آن تیتر معروف را بعد از هیلزبرو زد و از طرف مردم بندر مرسی‌ساید تحریم شد، تیر خلاص را به خود زد. مصیبت هیلزبرو تا سال های سال، یا اگر بخواهیم دقیق باشیم، تا سال 2012 گریبان مردم لیورپول را گرفته بود. اما در بین این سال ها، مصاحبه ای چندین بار بدتر از مصاحبه سونس، داغ مردم را شدت بخشیده بود. مصاحبه دشمن قدیمی. برایان کلاف. دقیقا سال بعد از اتمام راه رفتن روی آب، کهنه فرمانده بازنشسته جبهه ناتینگهامی ها، طی مصاحبه ای آخرین ضربه خود را به لیورپول و هوادارانش زد. کلاف گفت: "این مردم لیورپول بودند که هوادارانشان را کشتند!" بعد از این مصاحبه آتش خشم لیورپولی ها دوباره از زیر خاکستر فوران کرد و آنها تا پایان عمر کلاف از وی متنفر ماندند.
بعد از جدایی کلاف و ناتینگهام، این تیم شش سال در لیگ برتر دوام آورد و سال 1999، بعد از یک شکست پنج گله و یک تساوی در برابر رقیب قدیمی، به دسته دوم فرستاده شد و تا الان، خبری از بازگشت آنها نیست! اما این دو تیم بعد از 23 سال حالا دوباره در اف ای کاپ به یکدیگر برخورد کرده‌اند. به یاد رقابت دهه هفتاد، به یاد مصاحبه های جنجالی کلاف و شکست های پی در پی ناتینگهام در برابر لیورپول دهه هشتاد و به یاد هیلزبرو...
