طرفداری | فصل 2021/22 با تمام فراز و نشیب هایش برای یوونتوس به اتمام رسیده و مدیران این باشگاه به دنبال جمع آوری تیمی قدرتمند برای فصل آینده هستند. سنتِ جذب بازیکنان با قانون بوسمن همچنان در یووه جریان دارد و آنخل دی ماریا در کنار پل پوگبا، دو گزینه اصلی بیانکونری در میان بازیکنان آزاد به شمار می روند.
همین موضوع بهانه ای شد تا به طور خلاصه به وینگر آرژانتینی بپردازیم؛ در مورد ترنسفر او به یوونتوس و نقاط مثبت و منفی این انتقال صحبت کنیم.
علاقه دی ماریا به حضور در اروپا
جام جهانی ۲۰۲۲ قطر در پاییز برگزار خواهد شد و مسابقات داخلی کشورها را در میانه راه متوقف میکند. از این جهت، ستارگان فوتبال مایلند فصل آینده را قدرتمند شروع کنند و با بهترین فرم، خود را به مسابقات جام جهانی برسانند.
از طرف دیگر، بازیکنانی نظیر دی ماریا، کریستیانو رونالدو، لیونل مسی، تیاگو سیلوا و ... احتمالا آخرین تورنمنت ملی معتبر خود را در چند ماه آینده تجربه کنند و به دلیل بالارفتن سن شانس دیگری برای درخشش و فتح جام بین المللی نخواهند داشت.
دی ماریا در اروپا تیم های زیادی را خواهان خود نمی بیند، و حضور در لیگ های ضعیف تر مانند MLS ممکن است باعث کنار گذاشتن او از جام جهانی شود. بنابراین او مایل است تا فصل ۲۰۲۲/۲۳ را در یوونتوس بگذراند و با فرمی مناسب آلبی سلسته را در قطر همراهی کند.
یووه وینگر نیاز دارد
یوونتوس در انتهای فصل جاری، تغییراتی خواهد داشت که بانوی پیر را در پست وینگر دچار کمبود بازیکن می کند.
پائولو دیبالا و فدریکو برناردسکی که در کناره های زمین به کار گرفته می شدند، با پایان قراردادشان باشگاه را ترک می کنند. فدریکو کیهزا دچار پارگی رباط صلیبی شده و مشخص نیست که بعد از مصدومیت، ثبات و کیفیت لازم را خواهد داشت یا نه. خوان کوادرادو نیز در پست مدافع کناری و هم به عنوان وینگر به کار گرفته می شود اما سنش بالاست و طبیعتا نمی تواند به مانند سابق بازی کند.
در بعضی از بازی ها، الگری از موراتا، مویزه کین یا مک کنی و ربیو در پست وینگر بازی گرفته که این بازیکنان، پویایی و ویژگی های لازم را برای بازی در پست وینگر ندارند.
دی ماریا در چنین شرایط می تواند گزینه ای مناسب برای عمق بخشیدن به ترکیب باشد.
بررسی فنی
دی ماریا اغلب به عنوان وینگر راست به کار گرفته شده اما تجربه متفاوتی به عنوان هافبک مرکزی سمت چپ در ۴۳۳ آنجلوتی دارد، جایی که به رونالدو و مارسلو در سمت چپ اضافه میشد تا از آن ها در حملات حمایت کند و همچنان امکان سوییچ ترکیب به ۴۴۲ را فراهم نماید.
اگر ترکیب فصل بعد یووه ۴۳۳ باشد، دو گزینه برای او وجود خواهد داشت:
1- بازی به عنوان وینگر راست 433
2- بازی به عنوان هافبک میانی 433؛ مثلا زمانی که الگری بخواهد از مثلث کیهزا، ولاهوویچ و موراتا (در صورت باقی ماندن در یوونتوس) به عنوان مثلث هجومی استفاده کند.
در ترکیب ۴۴۲ نیز دی ماریا می تواند به عنوان وینگر راست یا چپ (با توجه به خواسته مربی) بازی کند.
دی ماریا وینگری سریع و تکنیکی است که خلق موقعیت بزرگ ترین ویژگی او محسوب می شود. او در پاریس سنت ژرمن بیشتر از 100 پاس گل در طول 7 فصل ارسال کرده است.
جمع بندی
دی ماریا در فصلی که پاریس سنت ژرمن به فینال لیگ قهرمانان رسید فرمی عالی داشت اما اکنون و در 34 سالگی، نشانه های افت در او دیده می شود. به هر حال باید قبول کرد که او از دوران اوج خود فاصله گرفته و سال های زیادی تا پایان فوتبالش ندارد. اگرچه که او همواره یک عنصر دونده و در خدمت تیم بوده است.
رویکرد منفعل و دفاعی آلگری نیز، برای دیماریا یا هر وینگر دیگری(!) مطلوب نخواهد بود.
با توجه به ضعف یووه در خط هافبک و مدافعین کناری، جذب دیماریا خالی از لطف نیست. او در کوتاه مدت یکی از حفره های خالی را پر می کند و خرج چندانی روی دست باشگاه نمی گذارد. همچنین به یوونتوس اجازه می دهد تا با آزادی عمل بیشتری، برای پست های دیگر هزینه کند.
شاید «ال فیدئو» نیز همانند کارلوس توز در تورین، فراتر از انتظارات ظاهر شود و در مدت کوتاه حضورش، خاطراتی شیرین برای هواداران یوونتوس بیافریند.