ده روسی از سال 2000 همزمان با توتی به تیم جوانان باشگاه رم پیوست عشق ده روسی به رم فراتر از زرق و برق هایی بود که این روزها بازیکنان به دنبالش هستند. ده روسی نه جام می‌خواست، نه پول می‌خواست و نه چیز دیگری. فقط می‌خواست زیر آتش تیفوسی‌های رمی در المپیک رم برای پیراهنی که برایش بازی می‌کند، بجنگد. او هرگز دستش به اسکودتو نرسید ولی دستش به اعماق قلب هواداران رم رسید.
ده روسی 18 سال بدون ادعا و بدون منت، پای باشگاه محبوب خود ماند اما باشگاه محبوبِ آن اسطوره حاضر نشد چند سال بیشتر پای او بماند.او هنوز هم با افتخار از دو دهه بر تن کردن پیراهن جالوروسی می گوید و قدردان این موضوع است. او 459 بار برای رم به میدان رفت و 43 گل زد.
ده روسی با پیراهن آتزوری هم 117 بار به میدان رفت تا از این حیث بعد از بوفون، کاناوارو و مالدینی در رتبه چهارم با سابقه ترین بازیکنان تاریخ آتزوری قرار بگیرد؛ ضمنا او با 21 گل زده به نوعی گلزن ترین هافبک تاریخ تیم ملی محسوب می شود او در جام جهانی ۲۰۰۶ با اینکه سن کمی داشت در سه بازی به میدان رفت و در فینال هم که بازی به ضربات پنالتی کشید توانست پنالتی‌اش را تبدیل به گل کند و بدین ترتیب با تیم ملی ایتالیا قهرمان جام جهانی ۲۰۰۶ شد و به مهم‌ترین افتخار فوتبالی جهان دست یافت. در قابلیت های فردی و درک بالای تاکتیکی این بازیکن، کمتر کسی شک و تردیدی دارد اما آنچه دَنی را از بقیه جدا می کند؛ اخلاق مردانگی، تعصب مثال زدنی و در یک کلام رفتار جنتلمن مآبانه اش است؛ همان طور که در آخرین صحنه های باقی مانده از او در پیراهن آتزوری، مطمئنا تا ابد، غیرتش را به یاد می آوریم؛ جایی که حاضر نشد برای رفتن به زمین گرم کند و به مربی توصیه کرد اینسینیه را به میدان بفرستد :
چرا باید من به داخل زمین بروم؟ ما مساوی نمی خواهیم لعنتی، باید بازی را ببریم! اینسینیه را به زمین بفرست.
افتخارات ده روسی :
باشگاهی : ۲ جام حذفی ایتالیا ۲۰۰۷، ۲۰۰۸ و ۱ سوپر جام ایتالیا ۲۰۰۸ . نایب قهرمانی : ۸ بار سری آ ۲۰۰۴، ۲۰۰۶، ۲۰۰۷، ۲۰۰۸، ۲۰۱۰، ۲۰۱۴، ۲۰۱۵، ۲۰۱۷ و ۵ بار جام حذفی ایتالیا ۲۰۰۳، ۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۱۰، ۲۰۱۳ و ۳ بار سوپر جام ایتالیا ۲۰۰۷، ۲۰۰۹، ۲۰۱۱
بین‌المللی : قهرمانی زیر ۲۱ ساله‌های اروپا ۲۰۰۴ و جام‌جهانی فوتبال ۲۰۰۶ و نایب قهرمانی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲
او برای طرفداران همه تیم ها بسیار محبوب و دوست داشتنی بود در جریان تساوی 3-3 لاتزیو مقابل بولونیا، هواداران افراطی لاتزیو که در جایگاه شمالی المپیکو (کوروا نورد) می نشینند، با بنری به ستایش از ده روسی پرداختند. روی این بنر نوشته شده بود : کوروا نورد به ده روسی درود می فرستد؛ دشمنی درنده (قوی) و خستگی ناپذیر (تقلیل ناپذیر) در میدان.
ده روسی در مراسم خداحافظی خود گفت : اگر عصایی جادویی داشتم، می توانستم چندین جام دیگر به ویترین افتخاراتم اضافه کنم ولی چنین قدرتی ندارم. از انتخاب هایم راضی هستم من در اینجا رشد کردم و هواداران به من آموختند که عاشق این تیم باشم. پس از سه یا چهار فصل اول در رم، پیشنهاداتی از تیم هایی داشتم که می توانستم با آن تیم ها جام هایی بیشتر از رم کسب کنم ولی من و رم متعلق به یکدیگریم و تصمیم به ماندن گرفتم. اگر هر یک از ما تصمیمی دیگر می گرفت، امروز شاهد یک تراژدی بودیم. وفاداری من به باشگاه هرگز تغییر نکرد. من و رم یکدیگر را انتخاب کرده بودیم و هم در حال و هم آینده عشقی که بین مان وجود دارد، تغییر نخواهد کرد حتی اگر به شکل دیگری باشد.
