طرفداری | بایرن مونیخ در این فصل ثابت کرد که لقب اف‌سی هالیوود کاملاً برازنده‌اش است. زابنه اشتغاسه در فصلی که گذشت، حواشی و جنجال‌های فراوانی را به خود دید. فصل باواریایی‌ها به گونه‌ای بود که انگار فیلم‌های فایت کلاب، اینفورمر، نایتمر اَلی و البته سه کله پوک را با یکدیگر ترکیب کرده بودند تا چنین افتضاحی رقم بخورد.
این فصل از همان ابتدا و پنجره نقل و انتقالاتی‌اش با حواشی زیادی روبه‌رو شد. روبرت لواندوفسکی پس از هشت سال به فکر جدایی افتاد و حتی قبل از آنکه فصل برای بایرن مونیخ به پایان برسد، رسانه‌ها کارشان را شروع کردند و خود او نیز در ادامه با رفتار و مصاحبه‌هایش برای فشار آوردن به بایرن ضمن خراب کردن رابطه‌اش با هواداران، به این حواشی بیش از پیش دامن زد. در نهایت لواندوفسکی در انتقالی به ارزش 5+45 میلیون یورو به بارسلونا پیوست. اما بایرن نیز پس از جدایی ستاره‌اش بیکار ننشست و با جذب بازیکنانی مانند ماتیاس دلیخت، سادیو مانه، نصیر مزراوی، رایان خرافنبرخ و ماتیس تل، پنجره‌ای به ظاهر موفق را پشت سر گذاشت.
در هر حال بایرن مونیخ با چنین خریدهای امیدوار کننده‌ای و حتی با وجود جدایی لواندوفسکی، فصل را با حال و شرایطی خوب شروع کرد. با شکست 5-3 لایپزیش قهرمان سوپرکاپ آلمان شدند و بوندسلیگا را نیز با شکست 6-1 آینتراخت فرانکفورت شروع کردند. روند پیروزی‌های باواریایی‌ها با برد 2-0 مقابل وولفسبورگ و در هم کوباندن بوخوم با هفت گل ادامه پیدا کرد تا اینکه بروسیا مونشن گلادباخ ترمزشان را کشید. بایرن پس از آن وارد یک دوره افت چهار هفته‌ای شد و نتوانست هیچ پیروزی‌ای در این بازه کسب کند. دوره‌ای که اولین نشانه‌های تاثیر نبود یک مهاجم نوک در مونیخ را نمایان کرد و در طی فصل نیز با عملکرد سینوسی بایرن، بیش از پیش خود را نشان داد.
اما اوضاع در لیگ قهرمانان اروپا با بوندسلیگا تفاوت داشت. بایرن مونیخ در گروه مرگ با ویکتوریا پلژن، اینتر و بارسلونایی که حساسیت و جذابیت رویارویی دو تیم پس از جدایی جنجالی روبرت لواندوفسکی و البته بازی‌های قبلی بیش از پیش شده بود، در یک گروه قرار گرفت. اما به راحتی و بدون آنکه به زحمت خاصی بیفتند، با اقتدار و کسب 18 امتیاز کامل از گروه‌شان صعود کردند.
با این حال شرایط بایرن مونیخ و یولیان ناگلزمان پس از وقفه جام جهانی 2022 قطر، به خصوص در بوندسلیگا بدتر از قبل شد. دیگر نشانه‌ای از ثبات در مونیخ وجود نداشت و با امتیازهایی که از دست دادند، دورتموند احیا شده‌ی ادین ترزیچ فاصله 9 امتیازی بین دو تیم را جبران کرد و حتی موفق شدند به صدر برسند. شرایطی که صبر مدیران باشگاه را تمام کرد و حتی با وجود حذف پاری سن ژرمن از مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان، در یک اقدام عجولانه و البته نادرست، پس از شکست 2-1 مقابل بایرلورکوزن و در بازه برگزاری بازی‌های ملی، ناگلزمان را اخراج و توماس توخل را در شرایطی جایگزین کردند که فرصت زیادی برای جا افتادن در تیم نداشت زیرا در بازه پایانی و البته مهم فصل باید هدایت بایرن با چنین وضعیت آشفته‌ای را بر عهده می‌گرفت. تصمیمی که شرایط را حتی بدتر هم کرد.
توخل با شکست 4-2 دورتموند تیم سابقش و بازگشت به صدر، شروع خوبی در بایرن داشت اما در ادامه شکست 2-1 مقابل فرایبورگ در مرحله یک چهارم نهایی دی‌اف‌بی پوکال، باعث شد دست بایرن از رسیدن به این این جام برای سومین فصل متوالی کوتاه بماند. در لیگ قهرمانان نیز با نمایشی ضعیف مقابل منچسترسیتی از دور این رقابت‌ها کنار رفتند. شرایط در بوندسلیگا حتی بدتر هم بود و بایرن یازدهمین قهرمانی متوالی خود را مدیون دورتموند، بی‌عرضگی‌اش و البته جمال موسیالا است. قهرمانی‌ای که باعث شد این فصل با وجود ناامید کننده بودنش، تبدیل به یک کابوس کامل برای باواریایی‌ها نشود تا برای اولین بار از سال 2012، یک فصل را بدون جام به اتمام برسند.
- قسمت‌های پیشین تحلیل فصل:
- منچسترسیتی در فصل 23-2022؛ تحقق رویای شیرین جاودانگی
لحظه زیبای فصل؛ بامبی فرشته نجات توخل و بایرن
بدون شک زیباترین و بهترین لحظه این فصل ناامید کننده برای بایرن مونیخ و هوادارانش، گل جمال موسیالا به کلن در هفته آخر بوندسلیگا در واپسین دقایق این بازی بود که یازدهمین قهرمانی متوالی را برای باواریایی‌ها به ارمغان آورد. با توجه به شکست 3-1 مقابل لایپزیش در آلیانتس آرنا برای اولین بار و پیروزی 3-0 بروسیا دورتموند مقابل آگزبورگ در یک هفته مانده به پایان مسابقات، حتی خوش‌بین‌ترین هواداران بایرن هم قهرمانی بوندسلیگا را پس از 10 سال، از دست رفته می‌دیدند.
هر چند بایرن مقابل کلن خیلی زود به گل رسید و دورتموند نیز مدت کمی پس از گل کینگزلی کومان از ماینتس عقب افتاد، اما گل تساوی بخش دژان لیوبیچیچ در 81 از روی نقطه پنالتی به خاطر خطای هند سرژ گنابری در محوطه جریمه، آب سردی روی همه این‌ها ریخت. با این حال جمال موسیالا چهار دقیقه پس از آنکه به جای نصیر مزراوی وارد زمین شد، با گل زیبای خود حکم قهرمانی بایرن مونیخ را امضا کرد تا این فصل بیش از پیش برای آن‌ها تلخ نشود.
لحظه ناامید کننده فصل؛ آبروریزی در اتحاد
بایرن مونیخ در فصلی که گذشت لحظات ناامید کننده زیادی چه در بیرون و چه در خارج از زمین داشت اما شاید مهم‌ترین آن‌ها، شکست 3-0 مقابل منچسترسیتی در دور رفت مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا با ارائه یک نمایش ضعیف در اتحاد بود. مدیران بایرنی به بهانه در خطر بودن سه‌گانه و اهدافشان در این فصل، دست به اخراج یولیان ناگلزمان و جایگزینی او با توماس توخل زدند اما در مهم‌ترین بازی فصل خود در راه رسیدن به مهم‌ترین هدف‌شان یعنی قهرمانی اروپا، چنین افتضاحی رقم خورد تا تمام امیدهای‌شان تبدیل به ناامیدی شود. لحظه‌ای که نادرست بودن تصمیم مدیران بایرن برای اخراج یولیان ناگلزمان و رویابافی‌های‌شان را نشان داد. در بازی برگشت در استادیوم آلیانتس آرنا نیز دو تیم به تساوی 1-1 رضایت دادند تا بایرن در مجموع با نتیجه 4-1 برای سومین فصل متوالی نتواند فراتر از مرحله یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان برود.
حواشی و جنجال‌های فصل
بایرن مونیخ در این فصل آن‌قدر حواشی و اتفاقات جنجالی داشته که این بخش به تنهایی نیاز به یک مطلب جدا دارد. جنجال‌های روبرت لواندوفسکی برای جدایی از باشگاه، اعتراض هواداران به همکاری با شرکت هواپیمایی Qatar Airways، رابطه یولیان ناگلزمان با خبرنگار نشریه بیلد، نارضایتی برخی بازیکنان مانند رایان خرافنبرخ و نصیر مزراوی از شرایطشان در مونیخ و صحبت کردن‌شان به صورت علنی در این‌باره، رفتارهای غیر حرفه‌ای مانوئل نویر با مصدومیتش پس از جام جهانی به خاطر اسکی و مصاحبه جنجالی‌اش پس از اخراج تونی تاپالوویچ مربی گلرهای بایرن و دوست صمیمی‌اش، رفتن سرژ گنابری بدون اطلاع باشگاه به یک فشن شو در شهر پاریس و واکنش تند مدیران، لو رفتن تاکتیک ناگلزمان و مظنون بودن به پارتنر خبرنگارش در این رابطه، اسکی کردن یولیان ناگلزمان پس از باخت ناامید کننده مقابل بایرلورکوزن، درگیری لروی سانه و سادیو مانه پس از بازی مقابل منچسترسیتی در رختکن، برکناری ناگلزمان و در آخر حواشی اخراج حسن صالح حمیدزیچ و اولیور کان از سمت‌های مدیر ورزشی و مدیر عاملی باشگاه و اعلام رسمی آن تنها دقایق یا حتی ثانیه‌هایی پس از بازی مقابل کلن و در حین جشن قهرمانی بوندسلیگا، از جمله این حواشی بوده‌اند. با این حال ماجراهای اخراج ناگلزمان، کان و حمیدزیچ به همراه حواشی نویر، شاید مهم‌ترین اتفاقات این فصل باواریایی‌ها بودند.
اخراج یولیان ناگلزمان؛ حماقت فراموش نشدنی
نه تنها خیلی زود مشخص شد که اخراج یولیان ناگلزمان تصمیم اشتباهی بود، بلکه تاثیرات زیان‌آور آن حتی در آینده نیز گریبان‌گیر بایرن مونیخ خواهند شد. مدیران این باشگاه به بهانه با ثبات نبودن تیم و نتایجش در بوندسلیگا، به خطر افتادن سه‌گانه، وجود مشکل بین مربی و بازیکنان و پیشرفت نکردن برخی بازیکنان بااستعداد چنین تصمیمی گرفتند و توماس توخل را جایگزین ناگلزمان کردند.
پس از ورود توخل، بایرن با ارائه یک نمایش ضعیف از هر دو رقابت‌های دی‌اف‌بی پوکال و لیگ قهرمانان اروپا حذف شد تا رویای سه‌گانه به باد برود. در بوندسلیگا نیز با خوش‌شانسی به قهرمانی رسیدند. اخبار مربوط به نارضایتی بازیکنان جوان از جمله دیویس، مزراوی، خرافنبرخ و حتی موسیالا نیز بیش‌تر شدند. هرچه که بیش‌تر می‌گذشت، بیش‌تر هم مشخص می‌شد که صحبت‌های مدیران باشگاه برای توجیه اخراج ناگلزمان چقدر مزخرف بوده‌اند.
در نهایت در بازه پایانی فصل، اوضاع در مونیخ چنان آشفته بود تا اینکه اولی هونس خود مجبور شد دست به کار شود. برای آنکه بهتر عمق فاجعه در مونیخ را درک کنید، قرار بود درباره سرنوشت اولیور کان و حسن صالح حمیدزیچ برای آنکه تمرکز تیم در کورس قهرمانی بوندسلیگا به‌هم نریزد، پس از پایان فصل در جلسه هیئت نظارت تصمیم‌گیری شود. اما پس از شکست مقابل لایپزیش در فاصله یک هفته مانده به پایان بوندسلیگا، حتی مدیران خود بایرن هم امیدی به قهرمانی نداشتند و به همین خاطر، تصمیم گرفتند تا زودتر تکلیف حمیدزیچ و کان را مشخص کنند. خبر اخراج هر دوی آن‌ها نیز به طرز کنایه‌آمیزی دقایقی پس از بازی مقابل کلن و در جشن یازدهمین قهرمانی متوالی، اعلام شد. باواریایی‌ها یان کریستین دریسن مدیر مالی پیشین خود که چند ماه پیش از این تغییرات مدیریتی به خاطر مشکل با کان راه خود را از بایرن جدا کرده بود، به عنوان مدیر عامل جدید و جایگزین او معرفی کردند. کان نیز که گویا چندان تاب شنیدن خبر اخراج خود را نداشت، برای جلوگیری از درگیری‌اش با دریسن از همراهی تیم منع شد تا در جشن قهرمانی هم شرکت نکند. اما در طرف دیگر حمیدزیچ رفتار حرفه‌ای‌تری از خود نشان داد و هنگام خداحافظی از تیم نیز بسیار مورد استقبال بازیکنان قرار گرفت. در نهایت کارل هاینتس رومنیگه رفیق دیرینه هونس نیز با اینکه در بازنشستگی به سر می‌برد، به خاطر کمک و علاقه‌اش به بایرن، تصمیم گرفت به عنوان عضو هیئت نظارت به زابنه اشتغاسه بازگردد.
با این حال هونس پس از پایان فصل در مصاحبه‌ای مفصل، به بسیاری از سوالات جواب داد. کان به عنوان مدیر عامل جدید و تازه‌کار، مشاوران مخصوص به خود را داشت. او علاقه‌ای نداشت تا از تجربه مدیران کهنه‌کاری مانند هونس بهره ببرد و بسیاری از تصمیماتش را نیز بر همین اساس گرفت. برای مثال در زمینه اخراج ناگلزمان، هونس تنها پس از آنکه کان و برازو تصمیم‌شان در این‌باره قطعی شده بود، از این قضیه باخبر شد و توصیه کرد در این مقطع از فصل دست به چنین کاری نزنند و اگر هم مصمم هستند، باید بدون سر و صدای رسانه‌ای این‌کار را انجام دهند، که البته به هیچ‌یک از آن‌ها عمل نشد. ناگلزمان در حالی که هنوز در تعطیلات به سر می‌برد، از طریق فابریتزیو رومانو از اخراج خود باخبر شد.
هر چند که ساده لوحانه خواهد بود که بگوییم در صورت ماندن ناگلزمان، بایرن موفق به حذف منچسترسیتی و در نهایت کسب سه‌گانه می‌شد. بایرن حتی در این صورت هم شانس زیادی برای گذر از سیتی نداشت اما قطعاً عملکرد بهتری از خود در دو بازی رفت و برگشت ارائه می‌داد. همچنین چنین وضعیت آشفته‌ای نیز در بازه پایانی فصل ایجاد نمی‌شد. با این حال در عین اشتباه بودن اخراج مربی، انتقاداتی نیز مانند برنامه‌ریزی تمرینات پس از وقفه جام جهانی که باعث انتقاد توخل از شرایط بدنی بازیکنان شد و همچنین رفتن به اسکی در آن شرایط، وارد است. اما همه این‌ها نمی‌توانند دلیلی موجه برای اخراج یک مربی باشند.
بایرن مونیخ تحت هدایت یولیان ناگلزمان تا هنگام اخراج او، در 25 بازی بوندسلیگا هفت تساوی داشت و متحمل تنها سه شکست شده بود. در لیگ قهرمانان اروپا نیز در تمامی بازی‌های خود به پیروزی دست یافته بودند و در هفت بازی از هشت بازی خود نیز موفق به بسته نگه داشتن دروازه‌شان شده بودند. همچنین 112بار دروازه حریفان خود باز کردند و در مقابل، 34 گل دریافت کرده بودند.
مانوئل نویر، کاپیتانی که جایگاهش را به عنوان بازیکن فراموش کرد
از چنین بازیکن با تجربه‌ای و بالاتر از آن کاپیتان یک باشگاه، نباید چنین رفتارهایی هیجانی که بیش‌تر انتظار دیدن آن‌ها را از یک بازیکن جوان داریم، سر بزند. پس از جام جهانی 2022 قطر، نویر به بهانه فراموش کردن حذف تلخ از مرحله گروهی، تصمیم گرفت به اسکی برود. یک بازیکن فوتبال در حالت عادی‌اش نیز در میانه فصل نباید به سراغ اسکی و رفتارهای پر خطری مانند این برود، چه برسد به اینکه بخواهد به هشدارهای مربوط به نامناسب بودن پیست اسکی نیز بی‌توجهی کند. در نتیجه این عمل کاپیتان، او فصل را از دست داد و باشگاه نیز مجبور به خرید یان زومر از مونشن گلادباخ که گزینه مورد علاقه ناگلزمان بود، با مبلغی در حدود 10 میلیون یورو شد. حماقت و سهل انگاری که ضرر زیادی به بایرن در این فصل زد.
اما حواشی نویر به این یک مورد ختم نمی‌شود. تونی تاپالوویچ مربی پیشین دروازه‌بان‌های بایرن مونیخ که این روزها صحبت از بازگشتش به این باشگاه است، همراه با مانوئل نویر از شالکه به مونیخ آمده بود و در طی این همکاری طولانی مدت، این دو رابطه‌ای بسیار نزدیک با یکدیگر پیدا کرده و اکنون تبدیل به دوست صمیمی شده‌اند. اما این رابطه باعث شده بود تا تاپالوویچ در انجام وظایفش کم‌کاری کند تا مبادا جایگاه نویر به خطر بیفتد. او به الکساندر نوبل که به صورت قرضی در موناکو حضور داشت، توجهی نمی‌کرد و به عنوان مربی دروازه‌بان‌ها وظیفه‌اش در پی‌گیری وضعیت این گلر جوان را انجام نمی‌داد. به گفته نوبل و ایجنتش، تاپالوویچ در طول مدت حضور او در موناکو، حتی یک‌بار هم با آن‌ها تماس نگرفته بود. این مربی در قبال دیگر دروازه‌بان‌های جوان نیز چنین رفتاری از خود نشان می‌داد. تاپالوویچ همچنین از دستورات یولیان ناگلزمان نیز پیروی نمی‌کرد و گفته می‌شود او عامل لو رفتن اطلاعات رختکن بایرن بوده است.
در نهایت با مصدومیت نویر، این شک به‌وجود آمد که تاپالوویچ در انجام وظایفش نسبت به یان زومر هم کم کاری کند و به همین خاطر، بایرن و ناگلزمان تصمیم به اخراج و قطع همکاری با تاپالوویچ گرفتند. میشائیل رشنر نیز جایگزین او شد. تصمیمی که به هیچ وجه برای کاپیتان قابل قبول نبود و باعث شد تا جایگاه خود به عنوان یک بازیکن و اینکه تنها بخشی از تیم است را فراموش کند. نویر در یک مصاحبه به شدت از بایرن انتقاد کرد، ارزش‌های این باشگاه را زیر سوال برد و در حالی که زمان زیادی تا برگزاری یکی از مهم‌ترین بازی‌های فصل بایرن مقابل پاری سن ژرمن نمانده بود، جو پیرامون تیم را ملتهب کرد.
ناگلزمان و نویر هر دو به اسکی رفتند، یکی از آن‌ها محکوم شد و دیگری با اینکه هزینه زیادی برای باشگاه تراشید، پاسخ مناسب و در خوری از سوی مدیران دریافت نکرد. مانه به دلیل درگیری با سانه و ایجاد حواشی زیاد، جریمه مالی و از حضور در یک بازی منع شد اما هیچ اتفاقی برای نویر که مصاحبه تند و تیزی علیه باشگاه داشت و باعث ایجاد حواشی زیادی شد، رخ نداد. با اینکه قرار بود پس از بازی مقابل پاری سن ژرمن تکلیف نویر به‌خاطر این رفتارها مشخص شود، اما تاکنون هیچ اتفاقی نیفتاده و دیگر هم بعید است که شاهد برخورد باشگاه با این بازیکن باشیم.
بهترین بازیکن فصل؛ جمال موسیالا
شاید بتوان یوسوا کیمیش یا ماتیاس دلیخت را هم به عنوان بهترین بازیکن فصل انتخاب کرد اما درخشان‌ترین بازیکن بایرن مونیخ در فصلی که گذشت، بدون شک جمال موسیالا بوده است. این بازیکن 20 ساله در این فصل با دقایق بازی بیش‌تری که یولیان ناگلزمان در اختیارش قرار داد و زیر نظر این مربی، توانست تبدیل به یکی از کلیدی‌ترین بازیکنان ترکیب بایرن مونیخ شود و با درخشش خود، جایگاه همیشگی توماس مولر در ترکیب باواریایی‌ها را متزلزل کرد. او همچنین با ثبت آمار 16 گل و 16 پاس گل در تمامی رقابت‌ها، تاثیرگذارترین بازیکن بایرن در این فصل بوده و با زدن گل سرنوشت‌ساز و قهرمانی مقابل کلن در واپسین دقایق نیز، بایرن را از تجربه یک فصل کاملاً کابوس‌وار نجات داد. موسیالا اکنون یکی از شانس‌های اصلی دریافت جایزه گلدن بوی است.
ناامید کننده‌ترین بازیکن فصل؛ سادیو مانه
سادیو مانه در انتقالی به ارزش 9+32 میلیون یورو از لیورپول به بایرن مونیخ پیوست. هر چند که در ابتدا امیدواری‌های زیادی نسبت به این ستاره سنگالی وجود داشت اما به هیچ عنوان نتوانست روزهای خوب خود در لیگ برتر را در مونیخ و بوندسلیگا نیز تکرار کند. مانه یکی از ضعیف‌ترین عملکردها در بین بازیکنان این فصل بایرن مونیخ را داشته است. او در حالی به عنوان برنامه اصلی یولیان ناگلزمان و باشگاه برای پر کردن جای خالی روبرت لواندوفسکی در امر گلزنی به بایرن آمد که در بوندسلیگا تنها موفق به ثمر رساندن هفت گل شد.
جز عملکرد ضعیف درون زمین، مانه خارج از زمین نیز حواشی زیادی داشته که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به درگیری با لروی سانه پس از بازی مقابل منچسترسیتی و جریمه و تعلیقش از سوی باشگاه اشاره کرد. اکنون نیز این بازیکن 31 ساله در لیست فروش بایرن قرار دارد و مدیران این باشگاه تلاش می‌کنند تا خود را از شر حقوق بالای 22 میلیون یورویی (ناخالص) او خلاص کنند.
با این حال سادیو مانه تنها بازیکن ناامید کننده بایرن در فصلی که گذشت نبود. مانوئل نویر با مصدومیتی که از روی سهل انگاری خودش به وجود آمد و همچنین حواشی که ساخت، لئون گورتسکا، آلفونسو دیویس، لوکاس هرناندز پس از مصدومیتش در جام جهانی، لروی سانه و سرژ گنابری نیز جزو این دسته قرار می‌گیرند.
پدیده غیر منتظره فصل؛ اریک ماکسیم چوپوموتینگ
به‌طور معمول برای معرفی پدیده یک تیم یا یک تورنمنت، به سراغ بازیکنان جوان و مستعد می‌روند اما جای تعجب ندارد که بایرن مونیخ در این فصل غیر معمول، یک پدیده غیر معمول نیز داشته باشد. هیچکس انتظارش را نداشت که اریک ماکسیم چوپوموتینگ در غیاب روبرت لواندوفسکی با عملکرد خوبش، خود را به ترکیب اصلی تحمیل کند و تبدیل به یکی از مهم‌ترین مهره‌های این فصل بایرن شود. هر چند که مصدومیت‌های این بازیکن 34 ساله بیش از پیش تاثیر نبود یک مهاجم نوک دیگر در مونیخ را نمایان کرد اما با ثبت آمار 17 گل و 4 پاس گل در تمامی رقابت‌ها و گلزنی در بازی‌های حساسی مانند بارسلونا و اینتر یا پاری سن ژرمن، فراتر از حد انتظارات ظاهر شد و به حق شایسته قرارگیری در بین بهترین بازیکنان این فصل بایرن و دریافت چنین عنوانی است.
عملکرد خریدهای فصل
بایرن مونیخ در پنجره تابستانی سال گذشته، ماتیاس دلیخت از یوونتوس با 10+67 میلیون یورو، رایان خرافنبرخ با 18.5 میلیون یورو و نصیر مزراوی در یک انتقال رایگان از آژاکس، ماتیس تل با 20 میلیون یورو از رن و سادیو مانه را با 9+32 میلیون یورو از لیورپول به خدمت گرفت.
درباره دلیخت می‌توان گفت پس از جمال موسیالا، بهترین بازیکن بایرن در این فصل بوده است. او در این فصل آشفته باواریایی‌ها به خوبی در خط دفاع جا افتاد و عملکرد بسیار خوبی نیز از خود ارائه داد. رایان خرافنبرخ، نصیر مزراوی و ماتیس تل نیز که هر سه به عنوان بازیکنانی جوان و مستعد به بایرن پیوستند، در این فصل نتوانستند فرصت زیادی به دست بیاورند. هر چند که مزراوی و تل، عملکرد بهتری نسبت به خرافنبرخ داشتند و تا پیش از ورود توخل، دقایق بازی به نسبت بیش‌تری به دست می‌آوردند. درباره سادیو مانه نیز نیاز به توضیح اضافه‌ای نیست.
در پنجره زمستانی، یان زومر با 9 میلیون یورو از مونشن گلادباخ، ژائو کانسلو در یک انتقال قرضی از منچسترسیتی و دالی بلیند در یک انتقال رایگان از آژاکس به بایرن مونیخ پیوستند.
زومر با وجود برخی اشتباهات و انتقادات از عملکردش، در مجموع عملکرد خوبی به عنوان جایگزین موقت مانوئل نویر در بایرن داشت و با سیو طلایی خود مقابل کلن نیز نقش مهمی در رسیدن به قهرمانی بوندسلیگا ایفا کرد. کانسلو به عنوان خرید قرضی و در طی یک نیم فصل، عملکرد بسیار خوبی داشت و موفق شد آمار 1 گل و 6 پاس گل را از خود ثبت کند. اما درباره بلیند، او تنها در چهار بازی و در مجموع 131 دقیقه برای باواریایی‌ها به میدان رفت و انتقال مفیدی برای این باشگاه نبود.
تغییرات و نیازهای نقل و انتقالات تابستان؛ سردرگمی مدیران و گزینه‌های نامناسب توماس توخل
طبق ادعای نشریه بیلد، بایرن مونیخ در این پنجره 150 میلیون یورو بودجه دارد که این مبلغ با توجه به فروش‌ها می‌تواند تا 250 میلیون یورو یا بیش‌تر از آن، افزایش پیدا کند. تا اینجای کار نیز جذب کنراد لایمر به صورت رایگان از لایپزیش نهایی شده و باید منتظر این باشیم که انتقال رافائل گریرو به صورت رایگان از دورتموند و کیم مین جائه با مبلغی در حدود 50 تا 60 میلیون یورو از ناپولی به‌زودی به صورت رسمی اعلام شوند.
یان زومر، الکساندر نوبل، بونا سار، دالی بلیند، بنجامین پاوار، لوکاس هرناندز، یک نفر از بین رایان خرافنبرخ و لئون گورتسکا، مارسل زابیتسر، سادیو مانه، مالک تیلمان و سرژ گنابری از جمله بازیکنی هستند که در لیست فروش بایرن مونیخ قرار گرفته‌اند. قرارداد ژائو کانسلو نیز دائمی نخواهد شد و او بایرن را ترک می‌کند. همچنین از آنجایی که هرناندز و پاوار به دنبال جدایی هستند، بایرن با جذب کیم مین جائه و کایل واکر خیال خود را از این بابت می‌تواند راحت کند. هر چند در مورد واکر این احتمال وجود دارد که قراردادش با منچسترسیتی تمدید شود که این خبر خوبی برای یوسیپ استانیشیچ خواهد بود. درباره سزار آزپیلیکوئتا نیز که نامش به تازگی پیرامون بایرن مطرح شده، جذب احتمالی او که به‌طور مشخص درخواستی از سوی توماس توخل است، شبیه یک جوک خواهد بود. همچنین شایعاتی وجود دارد که بایرن به پائو تورس مدافع چپ پا ویارئال علاقه دارد و امکان دارد به خاطر این ویژگی‌اش پس از جدایی هرناندز برای جذب او اقدام کنند.
با این حال در حال حاضر اخباری که از نقل و انتقالات بایرن مونیخ به گوش می‌رسد، نشان از سردرگمی سران این باشگاه در رابطه با نیازها و بازیکنانی که می‌خواهند دارد. برای مثال مدت‌هاست که مدیران این باشگاه در مصاحبه‌های خود می‌گویند برای فصل آینده به یک مهاجم نوک نیاز دارند. در چنین شرایطی اقدام برای جذب بازیکنی مانند کای هاورتس و مطرح شدن احتمال استفاده دوباره از سیستم بدون شماره 9، عجیب است. درباره پست هافبک دفاعی نیز شرایطی مشابه وجود دارد. مویسس کایسدو یا سفیان امرابط شباهتی به دکلان رایس برای آنکه جایگزین او باشند، ندارند.
در هر حال، جذب یک مهاجم نوک و هافبک دفاعی اولویت اصلی بایرن مونیخ در این پنجره نقل و انتقالات تابستانی است اما پس از آنکه رایس و کین پیشنهاد بایرن را رد کردند، هیچ گزینه مشخصی برای جایگزینی با آن‌ها وجود ندارد و هر روز اخبار جدیدی منتشر می‌شوند که نشان از بلاتکلیفی باواریایی‌ها در این دو پست دارد.
درباره پست شماره 9، هری کین در تماس با بایرن تمایلی به این انتقال نشان نداد. البته گفته می‌شود بایرن هنوز امید خود را در رابطه با جذب کین از دست نداده اما این انتقال بعید به نظر می‌رسد. راندل کولو موانی بازیکن آینتراخت فرانکفورت و دیگر گزینه باواریایی‌ها، ویژگی لازم برای قرارگیری در پست مهاجم نوک بایرن را ندارد. با اینکه در این هفته‌ها نام او دوباره مطرح شده اما چند ماه پیش، تیم اسکوت و آنالیز بایرن او را گزینه مناسبی برای این باشگاه ندانسته و جذب او را رد کرده بودند.
موانی به عنوان مهاجم نیاز به فضای زیادی در زمین دارد که در مونیخ با توجه به رویکرد دفاعی حریفان به مشکل خواهد خورد. همچنین در زمینه سرزنی که یکی از مهم‌ترین مهارت‌های مورد نیاز یک مهاجم در بایرن است، ضعف دارد. همگی این موارد در کنار قیمت درخواستی بالای فرانکفورت باعث شده جذب موانی برای بایرن منطقی نباشد و به تازگی اخباری درباره اینکه در مونیخ بی‌خیال او شده‌اند، به گوش می‌رسند . شرایطی مشابه اما با دلایلی مانند ضعف در پرس کردن، سرزنی، کار با پای راست و برخی دیگر از موارد درباره ولاهوویچ هم وجود دارد. او نیز که در یوونتوس به هیچ عنوان عملکرد خوبی نداشته، گزینه‌ای مطمئن برای پست مهاجم نوک بایرن نیست و سران بایرن تشخیص دادند ولاهوویچ ارزش قیمت درخواستی بانوی پیر را ندارد. راسموس هویلوند از آتالانتا نیز شرایطی مشابه دارد و بعید است مبلغ انتقال او فاصله زیادی با بازیکنی مانند ولاهوویچ داشته باشد.
حال در چنین شرایطی که احتمال زیادی وجود دارد کولو موانی و ولاهوویچ با وجود هزینه انتقال بالا نتوانند در بایرن انتظارات را از خود برآورده کنند و خرید آن‌ها با چنین مبلغ گزافی بسیار ریسک خواهد داشت، صحبت از یک گزینه جدید شده است. شاید یکی از بهترین گزینه‌ها که به تازگی به لیست بایرن اضافه شده، نیکلاس فولکروگ مهاجم وردربرمن باشد. بایرن با چنین خریدی که هزینه به نسبت زیادی نخواهد داشت، می‌تواند یک فصل را سپری کند و بودجه نقل و انتقالاتی خود را برای دیگر پست‌ها یا شاید ویکتور اوسیمن در آینده نگه دارد. البته با این فرض که بایرن موفق به جذب کین نشود.
درباره پست هافبک دفاعی نیز، در حال حاضر باید منتظر اخبار بیش‌تری باشیم اما این احتمال وجود دارد در روزها و هفته‌های آینده، نام مارتین زوبیمندی هافبک رئال سوسیداد پیرامون بایرن مطرح شود. همچنین در صورت فروش مانه و گنابری، شاید جذب یک وینگر نیز در دستور کار بایرن قرار بگیرد. هر چند که فروش هر دو این بازیکن‌ها، کار سختی خواهد بود.
