فرانسیسکو آلارکن منچستر سوای اینکه به بازیکنانی با فینیشینگ بالا احتیاج داره (که این صرفا با اومدن یه مهاجم نوک حتی گلزن حل نمیشه و وینگرها و هافبکها نیز بایند در امر گلزنی مشارکت کنند )
به فولبک راست و چپ (اولی بیشتر ) هم احتیاج داره
بیساکا و دالو که تکلیفشون مشخصه اما از لوک شاو هم بازیکن کلاس جهانی برای منچستر در نمیاد . (وقتی میگم کلاس جهانی منظورم بازی مقابل تیمهایی مثل بایرن و رئال و سیتی است نه تیمای درجه دو و سه جزیره )
در خط دفاع مارتینز بازیکن خوبیه اما خیلی خشن و عصبی بازی میکنه و این سبک بازی در مقابل تیمهای بزرگ و بازیهای بزرگ کار دست تیم میده . باید این ویژگی خودش را اصلاح بکنه و با تمرکز و ارامش بیشتری بازی بکنه . حالا ممکنه هوادارا خر کیف بشن از خطاهای خشن او اما در بازیهای بزرگ کاملا پتانسیل به فنا دادن زحمات تیم را داره با این حرکاتش . (با دریافت کارت قرمز یا از دست دادن تمرکز )
برای خط هافبک هم به بازیکنانی که دوندگی بالایی دارند و در فضاهای کوچیک و در پرس بالای تیم مقابل میتونن خونسرد باشن و توپ را زیر پرس خارج بکنند نیاز داریم .
مانت من چیز خاصی ازش ندیدم در این یکی دو بازی کاسمیرو هم که کلا پاسور و توپ پخش کن خوبی نیست و کلا هیچگاه هم نبوده و از اون دوتا عقب مونده (مکتومینی و فرد ) هم که طبیعتا انتظاری نمیره . اریکسن هم برای این کار خیلی کند و پیر شده . برونو هم خیلی ریسکی بازی میکنه در حالیکه ما به بازیکنانی در خط هافبک احتیاج داریم که holding on the ball بالایی داشته باشن .
خلاصه اینکه منچستر برای تبدیل شدن به باشگاهی در تراز قهرمانی در لیگ قهرمانان و حتی جزیره (در سطح سیتی . سطح بقیه تیمای جزیره اونچنان بالا نیست ) خیلی کار داره .
مسئله بعدی هم نداشتن چندین و چند تا لیدر و رهبر در درون زمین است .
فرناندز خیلی عصبی میشه در طول بازی و این ویژگی برای یک کاپیتان و رهبر اصلا خوب نیست و توی سایر پستها هم بندرت بازیکن با تجربه و با تمرکز و قدرت رهبری بالا پیدا میشه .
شما مقایسه بکنید با تیمهای زمان فرگی که چقد بازیکن با تجربه و رهبر در زمین بود : وندرسار فردیناند ویدیچ اسکولز کریک گیگز .
