در روز یکشنبه یوونتوس در هفته سوم سری آ در تقابل با امپولی موفق شد 2-0 پیروز شود. این نتیجه شاگردان مکس آلگری را به سمت بالای جدول و رتبه سوم برد و با 7 امتیاز از 9 امتیاز ممکن پایین تر از دو تیم آبی و قرمزپوش شهر میلان قرار دارد. یوونتوس در فصل جدید و با به باد سپردن خاطرات و حواشی مفتضح فصل گذشته، بازی‌های بسیار خوبی را از خود تا به الان ارائه دادند و به همین بهانه نگاهی داریم به آنالیز فنی سیاه و سفید پوشان شهر تورین در آخرین دیدار پیش از آغاز اولین تقابل فیفا دی در فصل 2023/24:
نگاهی به سیستم یوونتوس زیرنظر مکس آلگری
یوونتوس با سیستم 2-5-3 سعی دارد تا با استفاده از دو وینگ بک دونده خود، هم بازیکنان متعددی در خط هافبک و در ادامه خط دفاع داشته باشند. حضور بازیکنی مثل فدریکو کیه‌زا که تمایل بسیار در حرکت از کناره‌ها دارد نیز نشان می‌دهد که این ترکیب با حرکت یکی از هافبک‌های خود یا فیلیپ کوستیچ قابلیت تبدیل به 3-4-3 را نیز دارد. چرا که بازیکنی مثل وستون مک‌کنی نیز پست اصلی خود را به عنوان یک هافبک 6 یا 8 می‌بیند و این چینش دست بازتری را به آلگری می‌دهد و اجازه اجرای تاکتیکی منعطف را صادر می‌کند.
هافبک قلب هر تیم است؛ موضوعی که به وضوح در بیانکونری دیده می‌شود.
بی‌شک خط هافبک یوونتوس در فصل جدید از پیشرفت بالایی برخوردار شدند و بازیکنانی مثل مانوئل لوکاتلی، فابیو میرتی و آدریان رابیو، حضوری پررنگ در میانه زمین یوونتوس رقم زده‌‌اند. مکس آلگری اغلب بار تیم را در فصل جدید برروی کمربند میانی زمین قرار داده است و به همین دلیل نگاهی داریم به این وظایف کلیدی:
پرسینگ
اولین نکته به امر پرسینگ برمی‌گردد. پرسینگی که از همان ثانیه اول در تیم یوونتوس دیده می‌شد. در دقایق ابتدایی فابیو میرتی، هافبک جوان ایتالیایی کاملاً در خط حمله دیده می‌شد و این مانوئل لوکاتلی پشت سر این سه مهاجم بازی می‌کرد.
پس از سپری شدن دقایقی از مسابقه، میرتی به میانه زمین رفته بود و این مانوئل لوکاتلی بود که بین دوشان ولاهوویچ و فدریکو کیه‌زا قرار گرفته بود تا با دوندگی بالای خود خط دفاع امپولی را از عقب زمین تحت فشار قرار دهد.
کمک برای خروج از زیر پرس رقیب
یکی دیگر از نکات اصلی تیم آلگری به ضدپرسی برمی‌گردد که اجازه نمی‌دهند رقبا با تحت فشار قرار دادن خط دفاع و هافبک، برنامه‌های تیم را از بین ببرند. خط هافبک یوونتوس نقشی کلیدی در این امر دارند که مهم‌ترین بازیکن این بخش، فابیو میرتی است.
فابیو میرتی که اغلب به سمت جلو حرکت می‌کرد، پس از اینکه متوجه ضدحمله‌ای از سوی رقیب می‌شد یا توپ به عقب زمین حرکت می‌کرد به عقب بازمی‌گشت و از آنجا نزدیک به مدافعان تیم خود می‌شد و به عنوان یک بازیکن کلیدی برای خروج از زیر پرس امپولی عمل می‌کرد و قصد داشت با حرکت خود و دیدی که نسبت به اطراف خود دارد، توپ را به جلو ببرد و به اصطلاح بازیسازی (Build-Up) سریعی را از عقب زمین شکل دهد.
هنگامی که وینگ‌بک‌ها در گوشه زمین صاحب توپ می‌شدند، ربیو به همراه لوکاتلی و میرتی به صورت مثلثی نزدیک به بازیکن مالک توپ حرکت می‌کردند تا این بازیکن که فیلیپ کوستیچ یا وستون مک‌کنی باشد، فضایی باز را برای صاحب توپ کردن هم‌تیمی‌های خود داشته باشد.
امور دفاعی
در دقایق پایانی نیمه اول که امپولی تلاش بسیار زیادی کرد تا بازنده به رختکن نرود، یوونتوس تیم خود را عقب کشید و هافبک این تیم به مرکز محوطه جریمه و پشت این منطقه حرکت کردند ولی فابیو میرتی کنار وستون مک‌کنی در سمت راست حاضر می‌شد تا موقعیتی را برای ارسال به بازیکن کناری امپولی ندهد.
یوونتوس چگونه از ضدحملات امپولی جلوگیری کند؟
اولین نکته برای جلوگیری از ضدحملات به هماهنگی بین گلیسون برمر و فیلیپ کوستیچ برمی‌گردد. هنگامی که امپولی توپ را به کناره‌های می‌برد تا ضدحملات را از بازیکنان کناری خود آغاز کند، فیلیپ کوستیچ به سرعت به سمت جلو حرکت می‌کرد تا یار صاحب توپ را تحت فشار بگذارد. گلیسون برمر نیز به سرعت به سمت فضایی حرکت می‌کرد که پیش‌تر وینگ‌بک صرب حضور داشته تا جای خالی او را پر کند.
از طرفی نیز در هنگام حملات امپولی از میانه زمین، کوستیچ به میانه زمین می‌رفت و نقش یک هافبک تخریبی را بازی می‌کرد تا یوونتوس در آن لحظات به حالت 4 دفاعه تبدیل شود. دنیلو و مک‌کنی به عنوان دو فولبک چپ و راست انجام وظیفه می‌کردند و فدریکو گاتی نیز در کنار گلیسون برمر به عنوان دو مدافع وسط ایفای نقش می‌کرد.
فدریکو کیه‌زا؛ شاه‌کلیدی که یوونتوس را از هر قفلی عبور می‌دهد!
یکی از بهترین بازیکنان یوونتوس در بازی‌های اخیر این تیم بی‌شک فدریکو کیه‌زا است. وینگر ایتالیایی که این روزها در گلزنی بانوی پیر نقشی مستقیم ایفا می‌کند اما هنرهای کیه‌زا تنها به گل‌های یوونتوس ختم نمی‌شود. این بازیکن نقشی کلیدی در سیستم ماسیمیلیانو الگری پیدا کرده است.
اولین بخش از وظایف او به حضور در میان مدافعان متعدد امپولی برمی‌گردد. ستاره ایتالیایی هنگامی که هم‌تیمی خود را سردرگم می‌بیند تا فردی را صاحب توپ کند، داوطلب می‌شود و با قرار گرفتن بین بازیکنان امپولی فضایی را پیدا می‌کند تا بتواند خلق موقعیتی جدی‌تر در منطقه 14 زمین داشته باشد.
ستاره ایتالیایی تنها به امور تهاجمی تیمش بسنده نمی‌کرد. این بازیکن اغلب زمان خود را به حضور در میانه زمین اختصاص داده بود تا خط هافبک امپولی را درگیر خود کند و با دوندگی در میان آن‌ها آزادی عمل را از تیم آبی‌پوش بگیرد. این مسئله بیشتر به زمان تسلط امپولی بر توپ دیده می‌شود.
شماره 7 بیانکونری که در مرکز زمین حضور داشت، در هنگام ضدحملات امپولی با سرعت به سمت بازیکن صاحب توپ حرکت می‌کرد و به عنوان یک هافبک شماره 8 سعی داشت که به تیم خود در میانه زمین و بخش عقب تیم کمک کند. این بازیکن فارغ از بحث گلزنی و خلق موقعیت، در امور دفاعی نیز مهره‌ای کلیدی به حساب می‌آید.
کیه‌زا که به عقب بازمی‌گشت، پس از تصاحب توپ توسط یوونتوس دیگر به مرکز زمین نمی‌رفت. یوونتوس که پس از بازپس‌گیری توپ قصد بیلدآپ سریع را داشت، فدریکو کیه‌زا را به سمت چپ می‌فرستاد تا او از سمت چپ وارد محوطه جریمه امپولی شود. فابیو میرتی و فیلیپ کوستیچ بازیکنانی بودند که به مرکز محوطه جریمه می‌رفتند تا جای خالی کیه‌زا را پر کنند. موقعیت زیر را ملاحظه می‌کنید که وستون مک‌کنی در سمت راست، فضای پیش‌روی حرکت کیه‌زا را هدف می‌گیرد و این بازیکن ایتالیایی در زمانی مناسب به توپ نمی‌رسد.
هنگامی که فیلیپ کوستیچ پابه‌توپ از منطقه سمت راست امپولی حرکت می‌کرد، کیه‌زا به مرکز محوطه جریمه می‌رفت و کنار دوشان ولاهوویچ حاضر می‌شد.
در برخی کرنرها نیز این فدریکو کیه‌زا بود که قدرت تفکر یوونتوس را در دست می‌گرفت و فوراً به سمت منطقه کرنر حرکت می‌کرد تا مالک توپ شود و با ارسال برروی دروازه به گلزنی یوونتوس کمک کند.
این ستاره در تمام فعالیت‌های یوونتوس مشارکت داشت و در هیت‌مپ زیر که از وب‌سایت سوفااسکور استخراج شده است، ملاحظه می‌کنید که در اغلب نواحی زمین حاضر شده است ولی بیشتر فعالیت این بازیکن در سمت چپ زمین است.
در نیمه دوم یوونتوس چگونه روند بازی خود را بهبود بخشید؟
یوونتوس که می‌دانست فشار امپولی در نیمه دوم بیشتر می‌شود، تصمیم گرفت پرس خود را سنگین‌تر کند و آن را بالا ببرد. در تصویر زیر ملاحظه می‌کنید که فیلیپ کوستیچ نیز به خط پرسینگ سه نفره کیه‌زا، لوکاتلی و ولاهوویچ پیوسته است. این حرکت باعث می‌شود تا امپولی در امر بازیسازی بسیار با احتیاط بیشتری عمل کند.
فدریکو کیه‌زا در نیمه دوم به طور کلی به سمت چپ یوونتوس متمایل شد و اغلب حملات یوونتوس را یک تنه از آن ناحیه ایجاد کرد. یوونتوس نیز برای تمام کردن کار سعی کرد از دنیلو زننده گل اول یوونتوس در این مسابقه کمک بگیرد و در برخی حملات این مدافع برزیلی به تیم خود کمک می‌کرد. در صحنه زیر نیز حرکت بازیکنان یوونتوس در هنگام به ثمر رسیدن گل مردود پل پوگبا ملاحظه می‌کنید تا این بازیکن کماکان برای اولین گل خود در دومین دوره حضور در یوونتوس منتظر بماند و بیشتر تلاش کند.
ثانیه‌هایی پیش از تکمیل درخشش فدریکو کیه‌زا، ملاحظه می‌کنید که بازیکنان امپولی کاملاً به پشت محوطه یوونتوس رفته بودند. فاصله نزدیک بین بازیکنان مانوئل لوکاتلی را متوجه ارسال پاس‌های کوتاه زمینی کرد و همین دخالت باعث شد تا ارتباط بین بازیکنان امپولی قطع شود و ضدحمله‌ای برای یوونتوس شکل بگیرد. دنیلو نیز به دو بازیکن امپولی پیش از لو رفتن توپ نزدیک شده بود تا با کمک به لوکاتلی، فضا را برای حریف سخت و سخت‌تر کند.
یوونتوس با تنها پاس یک-دو فدریکو کیه‌زا را صاحب توپ کرد. نکته جالب این گل به جلو آمدن کامل تیم امپولی برمی‌گردد. این شگرد مکس آلگری است تا با عقب کشیدن تیم خود، تیم حریف را جلو بکشد و با استفاده از بازیکنان سرعتی، فضای پشت سر بازیکنان حریف را هدف بگیرد. این اتفاق با استفاده از آرکادیوش میلیک و وینگر ایتالیایی یوونتوس شکل گرفت.
حفظ نتیجه به سبک یوونتوس و پل پوگبا!
بی‌شک هافبک فرانسوی در حفظ نتیجه و اتلاف زمان هنر بسیار بالایی دارد. این بازیکن در منچستریونایتد نیز بارها از این هنر خود برای حفظ نتیجه استفاده کرده بود. با این تفاوت که او پیش‌تر توپ را به کناره‌ها می‌برد و از قدرت بدنی خود برای نگه‌داشتن توپ استفاده می‌کرد اما اکنون سعی دارد مالکیت توپ با استفاده از بازیسازی دارد. اضافه کردن پوگبا این اجازه را به آلگری داد تا تیم یوونتوس در میانه زمین بازیکنی بسیار خوش‌فکر را داشته باشد. در صحنه زیر نیز پل پوگبا توپ را برمی‌دارد و با گام‌های بلند به سمت دروازه حریف حرکت می‌کند و با پاسی بلند و تعویض منطقه بازی باری تیموتی وه‌آ، هم مالکیت را برای تیم حفظ می‌کند و هم موقعیتی را برای بانوی پیر خلق می‌کند. به نوعی با داشتن توپ در میانه زمین و ایجاد برخی حملات، یوونتوس سعی در کنترل و حفظ نتیجه داشت و در این امر از هوش پل پوگبا در بازیسازی و کار با توپ کمک گرفت.
همچنین اگر مالکیت توپ تغییر می‌کرد، یوونتوس با حالت دفاعی سیستم شماتیک خود یعنی 2-3-5 و ایجاد فاصله‌های بسیار کم بین بازیکنان، فضا را برای ایجاد موقعیت امپولی کم می‌کرد. بازیکن‌های کناری همانند کوستیچ نیز آماده بودند تا اگر بازیکنی در کناره‌ها صاحب توپ می‌شود فوراً به سمت او حرکت کنند و یار خود را به مدافع مرکزی کنار خود بسپارد.
نتیجه گیری
ماسیمیلیانو آلگری طی دو سالی که گذشت، بسیار تحت فشار هواداران یوونتوس قرار گرفت و حواشی مدیریتی و اروپایی یوونتوس نیز باری سنگین برروی دوش تیم در داخل زمین بود. تیم یوونتوس که در سال پیش رو در هیچ رقابت اروپایی حضور ندارد، از برنامه خوبی برای حضور در رقابت‌های داخلی برخوردار است و از عمق خوبی در ترکیب برخوردار هستند. آن‌ها که حالا با 7 امتیاز در رده سوم قرار دارند، از شرایط خوبی چه داخل زمین و چه درون جدول بهره‌مند هستند. هر چند این اول مسیر است و باید ببینیم که در ادامه این فصل چه عملکردی را از خود به جای خواهند گذاشت.
