او را میتوان معروف ترین زن در ایران مدرن به شمار آورد .
با نام اصلی رخشنده اعتصامی که در تبریز متولد شد و در ۵ سالگی به تهران مهاجرت کردند
در میان اشعار او، شعری وجود ندارد که با کمک آن بتوان صراحتاً شخص شاعر را شناخت. شعر اعتصامی از دیدگاه طرز بیان مفاهیم و معانی، بیشتر به‌صورت «مناظره» و «سؤال و جواب» است
اعتصامی در ۱۳۲۰ به حصبه مبتلا شد . گفته شده سهل انگاری پزشک در معالجه سبب مرگ او شد
پدرش اعتصام الملک فرزند رئیس کل دارایی استان آذربایجان ابراهیم اعتصام‌الملک برادر بزرگ نقاش و معمار ابوالحسن اعتصامی بود که در اواخر دهه ۱۲۷۰ اولین چاپخانه حروفی تبریز را دائر و در ۱۲۸۹ مجلهٔ بهار را تأسیس کرد
شعر سنگ مزار پروین که سروده خود اوست
اینکه خاک سیهش بالین است
اختر چرخ ادب پروین است
گرچه جز تلخی از ایام ندید
هر چه خواهی سخنش شیرین است
صاحب آنهمه گفتار امروز
سائل فاتحه و یاسین است
دوستان به که ز وی یاد کنند
دل بی‌دوست دلی غمگین است
خاک در دیده بسی جان فرساست
سنگ بر سینه بسی سنگین است
بیند این بستر و عبرت گیرد
هر که را چشم حقیقتبین است
هر که باشی و ز هر جا برسی
آخرین منزل هستی این است
آدمی هر چه توانگر باشد
چو بدین نقطه رسد مسکین است
اندر آنجا که قضا حمله کند
چاره تسلیم و ادب تمکین است
زادن و کشتن و پنهان کردن
دهر را رسم و ره دیرین است
خرم آن کس که در این محنتگاه
خاطری را سبب تسکین است
