رئال را نگاه کنید در پست دروازه بانی سه تا ستاره داره که با هم رقابت میکنن ، رقابت در تیم باید بالا باشه.
در میلان بین سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۱ دفاع راست و چپ های میلان ، زامبروتا، یانکولوفسکی،مالدینی،ماسیمو اودو،داریو سیمیچ، کالادزه، ماریو یپس،آباته، آنتونیی بودن و خیلی از اینا هم زمان و در یک مقطع توی تیم بودن ، مثال خیلی خوبیه برای ایجاد رقابت بین ستاره ها ، هر کدام اینا در هر تیمی فیکس بودن ولی در میلان به منظور پیشرفت فردی از این چالش استقبال کردند.
مشکل میلان در این فصول عدم خرج و خرید ستاره و ایجاد رقابت برای بالا بردن روحیه بود.
میگن چرا بعد باخت روحیه از هم می‌پاشد؟
میگن چرا میلان بعد از جام جهانی ، تیم متفاوتی شد؟
من به شما میگم چرا ، چون ما بازیکن اضافی خوبی نداشتیم که جایگزین بازیکنانی بشه که در جام جهانی بودن
وقتی تیم می‌بازه یعنی بازیکنای که در اون بازی باختن توانایی واکنش مناسب برای تغییر نتیجه را نداشتن، در یک کلام عرزه و لیاقت برد را نشان ندادند ، پس باااااااید تا برگشت روحیه ی پیروزی طلبی در وجودشان جایگزین شوند، ولی وقتی بازیکن جایگزین نداشته باشی،و همون بازیکن بازنده ، همان بازیکن بی انگیزه ، مدام و مدام، مداوم و مداوم بازی کنه ، پشت سر هم خواهد باخت و بیشتر تضعیف میشه ...
روبرتو باجو هم در سال ۹۸ ، ویری،رونالدو،رکوبا و دو سه تا ستاره دیگه را برای رقابت با خودش داشت.
بررسی روانشناختی میلان ۲۰۲۳
