اختصاصی طرفداری | چطور ممكن است؟ نیمی از یادداشت‌های حین بازی بی‌معنا شد. آماده شده بودم تا ساوتگیت و انگلستان را ریزریز کنم.
اما شاید باید قبول کنیم، هنوز هم گاهی (حداقل) در صحنه فوتبال معجزاتی به وقوع می‌پیوندد! تا ثانیه‌های وقت تلف شده باورمان نمی‌شد؛ این اولین باری بود که انگلیس در نیمه اول یک بازی در مرحله حذفی و در یک تورنمنت بزرگ از سال ١٩٨٦ موفق به ثبت شوت به سمت دروازه نشده بود.
وقتی متعجب می‌شویم، هوشیاری تلنگری به ذهن و افکار ما می‌زند، تحلیل‌ها آغاز می‌شود، و همه آنچه در پیش چشم ما می‌گذرد دوباره به شکل سؤال به ذهن ما حمله‌ور می‌شود.
چگونه تیمی که مدعی توپ طلایی در خدمت آن است، یا رکورد شکنان و فوتبالیست‌های سال در آن عضویت دارند، یا استعدادهای جوان در آن موج می‌زند، برای چهارمین مسابقه متوالی در مهم‌ترین تورنمنت اروپایی این‌قدر ازهم‌گسسته و پاشیده است؟ چگونه ممکن بود تا این حد به باخت مقابل تعدادی از کهنه‌کاران باتجربه از اعضای تیم اسلووان براتیسلاوا نزدیک شوند؟
به هر شکلی که به‌تمامی بازی نگاه کنیم، نمی‌توان برای اسلواکی احساس تأسف نداشت. مربی تیم، فرانچسکو کالزونا با برنامه و طرح آمده بود و اسلواک ها بازی بسیار خوبی انجام دادند. آنها در برابر صورت انگلیسی‌ها ایستادند، چشم در چشم، و پا به‌پای آنها مردانه به مبارزه پرداختند، با ضد حملات و پرسینگ شجاعانه خود، انگلستان را تقریباً ویران کردند.
زمانی که در پایان بازیکنان انگلیس درحالی‌که با ترانه "سوییت کارولاین Sweet Caroline نیل دایاموند" با هواداران انگلیسی حاضر در ورزشگاه آئوف شالکه آرنا جشن می‌گرفتند، خاطرات روزهای بزرگ‌تر و بازی‌های معروف سه شیرها را زنده کرد.
اما همه می‌دانند با وجود سبک‌بالی و شادی و جشن در زمین، اکنون گرت ساوتگیت مجبور است تغییرات بزرگ و اساسی در تیم ایجاد کند اگر انگلیس بخواهد در یورو ٢٤ به مراحل بالاتر صعود کند!
گری نویل در این باره گفت:
اما کارولاین شیرین، خیلی شیرین به نظر نمی‌رسد. اگرچه رفع نگرانی شد و به آرامش رسیدیم. اما ما بسیار خوش‌شانس بودیم و باید به بالا نگاه کنیم و از ستاره‌های بخت خوش خود تشکر کنیم، ما حقیقتاً بد و افتضاح بودیم. الان چهار بازی است که خوب نیستیم و اینجا اسلواکی در پایان بدشانس بود. اکنون باید به طرز چشمگیری خیلی چیزها را تغییر دهیم. ما امشب خیلی به لبه پرتگاه نزدیک بودیم، خیلی نزدیک...
شاید این حرف‌ها باید برای فردا باشد. شاید در حال حاضر، هواداران انگلیس فقط باید بخندند و خوش‌شانسی را با تمام وجود در آغوش بگیرند. فوتبال جهنمی بار دیگر روی دیگری را از خود نشان داد. فرصتی برای لذت‌بردن از آن نوع معجزاتی که قبلاً به نظر می‌رسید فقط برای سایر تیم‌های ملی اتفاق می‌افتد.
همه چیز در لحظات باقی‌مانده در دقیقه ٩٦ روی داد. نتیجه یک - صفر به سود اسلواکی است و تنها چند ثانیه به پایان و حذف باقی‌مانده است. فوتبال‌دوستان از نمایش ضعیف انگلیس خسته و عصبانی، در حقیقت، عاصی هستند.
گلی كه می‌توانست خارق‌العاده و شگفتی‌سازترين نتيجه تاريخ تمامی ادوار يورو باشد!
در چنین وضعیتی، درحالی‌که هواداران مات و مبهوت، غرق نگرانی بودند، انگلیس دوباره به دروازه اسلواکی نزدیک شد، در آخرین دقیقه از شش دقیقه وقت تلف شده. کایل واکر مدافع راست انگلیس برای پرتاب بلند اوت دیگری در نزدیکی پرچم کرنر توپ را در دست گرفت. وقتی نبود، به‌سرعت توپ را پرتاب کرد، مارک گیوهی مدافع میانی انگلیس ضربه‌ای به توپ زد تا شاید کسی در پشت او ضربه کاری را وارد کند.
جود بلینگهام حرکتی تیز، کوتاه و هوشمندانه انجام داد. به نظر می‌رسید او هم به‌سختی دست‌وپنجه نرم می‌کند، به نظر می‌رسید او هم تا مرز شکستن، خردشدن و فروریختن پیش رفته است اما او فقط یکی از آن بازیکنان استثنایی است. از آن بازیکنان نادر. با گودالی بی‌انتها از خودباوری و اعتمادبه‌نفس. به‌راستی یک قهرمان جوان که با این سن چیزی برای اثبات ندارد.
پشتش را به سمت دروازه کرد، بالا پرید کاملاً مسلط پای راست او به وسط توپ برخورد کرد. یک برگردان حیرت‌انگیز. توپ در گوشه تور مارتین دوبراوکا دروازه‌بان اسلواکی نشست. گل کلاسیک در تاریخ تیم ملی انگلستان. فرار از عجیب‌ترین و غیرقابل‌باورترین شکست‌های تاریخ تمامی رقابت‌های یورو.
نجات‌دهنده بود و کشنده. نَفَس زندگی بار دیگر برای جزیره‌نشینان دمیده شد درحالی‌که دم و بازدم اسلواک ها ناگهان بند آمد. در یک‌لحظه؛ زندگی و مرگ را دیدیم، بقا و فنا را. چه لحظه‌ای بود.
بلینگهام رفت و فریاد زد «پس کی؟» و با دستش ادای پچ‌پچ‌کردن را در آورد تا پیامی بی پروا و مستقیم برای منتقدانش و جهانیان داشته باشد؛ «من جود بلینگهام هستم».
معجزه جود در ثانیه‌های پایانی
نبرد، ناباورانه به‌وقت اضافه رسید. ناگهان انگلیس ٢ نیمه ١٥ دقیقه‌ای در دست داشت درحالی‌که دیگر سرهای اسلواکی بعد از مبارزه‌ای جانانه پایین افتاده بود. دیگر رمق و روحیه‌ای باقی نمانده بود. هنوز گیج و مدهوش و شوریده گل دلاور جوان انگلیس بودند. مشهورترین پیروزی تاریخ فوتبال اسلواکی، شوکی که بی شک قوی‌تر و بیشتر از شکست انگلیس در یورو ٢٠١٦ مقابل ایسلند بود، از بین رفته بود.
هنگامی که ٣0 دقیقه اضافی شروع شد، آنها هنوز در شوک کامل بودند، از این رو بلافاصله یک ضربه آزاد متحمل شدند که کول پالمر به داخل محوطه جریمه فرستاد. قبل از این هری کین، کاپیتان و رکورددار بهترین گلزن تاریخ انگلستان، دروازه خالی را با ضربه سر خود، روی سانتر ایستگاهی فودن ازدست‌داده بود، ولی نه این بار. او تنها یک دقیقه بعد از شروع وقت اضافی اول، خنجر کاری را با ضربه سر از فاصله‌ای نزدیک، به قلب اسلواکی فرود آورد.
این به اون در هری؛ تقلید از من!
کاری بود. می‌دانستیم بازگشتی برای اسلواکی وجود نخواهد داشت و ضربات پنالتی از منوی دیدار حذف شده است! انگلستان برای چهارمین بار متوالی با شاهکار بلینگهام به مرحله یک‌چهارم نهایی پای می‌گذارد تا با سوییس چالش مشکل‌تری داشته باشد. ساوتگیت خوب می‌داند؛ در اوج استیصال و ارسال تمامی مهاجمین خود به میدان نبرد پایان کارزار همیشه این چنین نخواهد بود. البته که ژاکا و شرکا آب راحت الحلقومی نیستند.
حالا وقت آن است با معجزه «جود»، Hey Jude بیتلز را زیر لب زمزمه کنیم؛ جایی که بلینگهام قصه دردناک و غمگینانه انگلستان را شادی بخشید، همه به‌خاطر داشتند تا دروازه‌های قلب خود را برای او بگشایند و سپس…. همه چیز رو به‌خوبی گذاشت:
.Take a sad song and make it better
,Remember to let her into your heart
.Then you can start to make it better
