Kenneth Waltz کشور در یک چرخه تورمی گیر افتاده.
با شوک سیاسی شروع میشه، منجرب به دلهره میشه، دلهره ۱_نرخ ارز رو افزایش میده، افزایش نرخ ارز منجرب به ۲_افزایش تقاضای پول میشه، تقاضای پول منجرب به ۳_افزایش عرضه پول میشه، افزایش عرضه پول منجرب به ۴_تورم میشه. برای این کشور از این چرخه خارج بشه بهترین کار شروع تثبیت نرخ ارز هست ولی در کشور عده ای با این سیاست برخورد ایدئولوژیک میکنن، ایدئولوژی شون چیه؟ نئولیبرالیسم
این ایدئولوژی اصول گرا، اصلاح طلب و اپوزوسیون نمی شناسه.
در کتاب فکر کنم سیاست های تعدیل ساختاری در اقتصاد ایران به نقل از رئیس بانک مرکزی دولت هاشمی گفته میشه که: اوایل ما سیاست اقتصادی خاصی نداشتیم، به خاطر همین از IMF در خواست کردیم که سیاستی جلوی پای ما بزاره، اون سیاست تعدیل ساختاری بود.
مهمترین بند هاش آزادسازی قیمت ها، افزایش نرخ بهره، خصوصی سازی حداکثری به معنی رها سازی، پایین بردن ارزش رئال، حذف یارانه ها و امثالهم.
میگه ما بعضی از این کار ها رو کردیم اما جرئت هدف مند کردن یارانه ها رو نداشتیم اما بعدا احمدی نژاد جرئت این کار رو داشت، جوری که IMF نامه زد و گفت ایران باید الگو تمام کشور های در حال توسعه باشه.
در سال ۷۴ هاشمی رفسنجانی با بی میلی تمام دست به توقف سیاست های تعدیل اقتصادی زد، در همون سال اقتصاد ایران ۵٪ رشد کرد و قدرت خرید مردم خیلی بهتر شد.
در همین دولت اول روحانی، دولتش تصمیم به تثبیت نرخ ارز گرفت و کمترین تورم رو در دو سال پایانی دولتش داشتم اما در دوره دومش در شهریور ۹۸ گروهی از IMF وارد ایران میشه و میگه باید قیمت بنزین رو افزایش بدی و منجرب به اون اتفاقات شد.
در همین ۲ سال پیش اگر نرخ ۴۲۰۰ حذف نمی شد در خیابان های تهران جشن خنثی سازی تحریم ها بود.
اما نه تنها نرخ ۴۲۰۰ رو حذف کردن بلکه الان هم می خوان نرخ کانال ۲۵ تومن رو حذف کنن. با هزار تا بهانه قاچاق و فساد که ۱۰ تا راه حل دیگه برای کنترلش هست
