میلاد 10به‌طور طبیعی با دنی سبایوس و رودریگو، که او هم با غیبت وینیسیوس عملکرد درخشانی داشت، هماهنگ شد. این بازی روان و سیال مادرید در غیاب شماره ۷ برزیلی بسیار جالب توجه بود.
.
.
نکته را اشتباه برداشت نکنید، من نگفتم که مادرید بدون وینیسیوس بهتر بازی می‌کند. چیزی که می‌خواهم بگویم این است که امباپه به طور طبیعی با رودریگو ارتباط بهتری دارد تا با وینیسیوس. دلیلش هم این است که رودریگو بازیکن کامل‌تری است و بازی را بهتر از وینی، که بازیکنی کاملاً متکی به مهارت فردی و ایجاد عدم تعادل در دفاع است، درک می‌کند. البته این چیزی است که کمتر کسی دارد.
در هر صورت، با وجود فراز و نشیب‌های یکی از این دو و سپس دیگری، امباپه و وینیسیوس هنوز آن هماهنگی و ارتباط در خط حمله را که می‌تواند برای حریفان مخرب باشد، ایجاد نکرده‌اند. این موضوع بیشتر به مسئله “غرور” مربوط است تا به پست‌ها و وظایفشان در زمین. اینجا مسئله این نیست که کدام یک بهتر است، بلکه این است که آیا می‌توانند به گونه‌ای مکمل یکدیگر باشند که حداکثر کارایی را برای تیم به همراه داشته باشد
.
مارکا
