بیا بیا بیا بیا
دلبرو که مُو قُربون تو شُم،دنیا دو روزه
بیا مکن شو روزِ مُو خورشیدِ مو، صبح نوروزه
دیدی چِطو مانند اُو یک سال بِرَفت،سال نو اومد
یک‌سال چِنو تُندِ بِرفت که پِندَری همی دیروزه
آی بیا که نوروزه دنیا دو روزه
تا آدمی جونِ دلم چَشُم خُو وَرسوزه
بینه که قَدِ تو کمون و پشت مُو قوزه
بیا بیا بیا بیا
اَفتو فرو شد پشت کوه،کم‌کمو شو شد
بیا که باز سر زد ز کوه ماه همچو نور،یکهو مَهتُو شد
بُر چِه چِنی، بُر چِه چُنو، ایچُنو مَبو دلبروکِ مُو
ایجور که می‌بینی زمونه سال به سال،کهنه و نو شد
آی بیا که نوروزه دنیا دو روزه
تا آدمی جون دلم چَشُم خو وَرسوزه
بینه که قد تو کمون و پشت مُو قوزه
بیا بیا بیا بیا
با هم بِرِم بَندِ دَرِه یا چارِ بالا
مگو صَبا دیره صَبا،وَرخِه بیا تا بِرِم حالا
در آن دَرِه دور از همه بی‌همهمه،خرم و خندان
دور از شَر و شورِ شَرِ با شَرشَرِ اُو کنیم لالا
آی بیا که نوروزه دنیا دو روزه
تا آدمی جون دلم چَشُم خو وَرسوزه
بینه که قد تو کمون و پشت مُو قوزه
تا آدمی جون دلم چشمم خو وَرسوزه
