طرفداری | جاکومو آگوستینی (Giacomo Agostini) زاده 16 ژوئن 1942 در شهر برشای ایتالیا است. پدرش، منشی شهرداری کاستا وولپینو و مالک یک شرکت کوچک در حوزه حمل و نقل دریایی در دریاچه ایسئو بود. جاکومو بزرگترین فرزند خانواده از چهار فرزند پسر آن بود. او از کودکی به موتورسواری علاقه شدیدی داشت اما پدرش، یکی از مخالفان سرسخت ادامه این فعالیت او بود. جاکومو برای ارضای علاقه شدیدش به موتورسواری، مسابقات مخفیانه آکیلوتو، دوچرخه موتوری ایتالیایی، در جاده‌های پرپیچ و خم اطراف دریاچه ایسئو را انتخاب کرد. او در 9 سالگی، موتور گالتوی پدرش را به صورت پنهانی از خانه خارج کرد تا برای نخستین بار با موتور در شهر بچرخد. جثه کودکانه جاکومو در 9 سالگی، اجازه برخورد پاهایش با زمین را نمی‌داد و از این رو، کنترل موتور را از دست داد و به زمین افتاد. با این وجود، آگوستینی کنترل خوبی بر روی راندن آکیلوتو داشت و در مسابقات استانی آن به پیروزی رسید.
پدر جاکومو در 18 سالگی فرزندش که به دلیل رسیدن به سن قانونی، شرایط لازم برای حضور در مسابقات رسمی را برایش فراهم کرده بود، در تلاش برای دور کردن جاکومو از حضور در مسابقات موتورسواری بود. او دست به دامن وکیل خانوادگی‌شان شد تا فرزندش را راضی به عدم حضور در موتورسواری کند اما وکیل سالخورده آن‌ها به جای کلمه «موتور»، کلمه «دوچرخه» را شنید. کلمه «دوچرخه‌سواری» باعث شد تا وکیل خانوادگی آن‌ها، جاکومو را تشویق به حضور در مسابقات حرفه‌ای این ورزش برای حفظ سلامتی‌اش کند و در نتیجه، ترفند پدر جاکومو به دلیل کج‌شنوی وکیلش، خنثی شد. او برای شروع کارش در موتورسواری، موتور «MotoBi 175» را با قیمت 1000 دلار در 30 قسط خریداری کرد. اقساط جاکومو توسط شرکتش در مسابقات مختلف موتورسواری تأمین می‌شد.
نخستین مسابقه حرفه‌ای آگوستینی در مسابقات موتوکلاب کاستا وولپینو رقم خورد که این موتورسوار به رتبه دوم آن رسید. موتور آگوستینی در یکی از مسابقات او، به دلیل خراب‌کاری یکی از رقبا که منجر به قطعی پدال گاز شده بود، مجبور به پیدا کردن موتور جدیدی برای خود بود و در جستجوی خود با تیم مسابقه‌ای موتو مورینی ارتباط گرفت. مدیر ورزشی کارخانه موتو مورینی به این موتوسوار پیشنهاد داد تا با موتور آزمایشی این شرکت مسابقه دهد. او در مسابقه با این موتور بسیار عملکرد درخشانی را ارائه کرد و مدیران موتو مورینی را به عقد قرارداد رسمی با خودش راضی کرد. آگوستینی پس از شروع همکاری با این تیم، در مسابقات قهرمانی کوهستانی ایتالیا و قهرمانی سرعتی جوانان ایتالیای سال 1963 شرکت کرد و به پیروزی در هر دو رقابت رسید. او در سال 1963، به جز حضور در این دو مسابقه، رقابت در کلاس 250 سی‌سی موتوجی‌پی را نیز تجربه و در 10 دور آن شرکت کرد. قهرمانی در مسابقات کوپاشل 1964 و رتبه دوازدهم موتوجی‌پی 1964، از جمله تجربیات بعدی این موتورسوار بود.
او در سال 1964 با معرفی یکی از هم‌وطنانش به باشگاه ام‌وی آگوستا پیوست و از این سال با این شرکت همکاری کرد. آگوستینی در دو کلاس 350 و 500 سی‌سی موتوجی‌پی 1965 به رتبه دوم رده‌بندی نهایی رسید. یک سیم برق با لحیم ضعیف در خازن، باعث شد تا آگوستینی در دور آخر موتوجی‌پی در ژاپن عملکرد خوبی را نداشته باشد و این مهم باعث شد تا این موتورسوار، دقت بر روی مسائل جزئی فنی موتور را در برنامه‌هایش به کار گیرد. مایک هیلوود، هم‌تیمی انگلیسی آگوستینی در آگوستا، در سال 1966 به تیم مسابقه‌ای هوندا پیوست تا رقابت این دو هم‌تیمی سابق در موتوجی‌پی 1966 بسیار جذاب دنبال شود. آگوستینی در کلاس 350 سی‌سی به رتبه دوم رسید و شاهد قهرمانی هیلوود بود اما در کلاس 500 سی‌سی با رتبه نخست گرندپری بلژیک، فنلاند و ایتالیا و کسب 36 امتیاز، بالاتر از هیلوود، به قهرمانی این کلاس در رده‌بندی نهایی رسید. این سناریو در موتوجی‌پی سال 1967 نیز تکرار شد.
پس از انصراف هوندا از حضور در موتوجی‌پی سال 1968، یکه‌تازی این موتورسوار در مهم‌ترین مسابقه موتورسواری به نقطه آغاز خود رسید. آگوستینی در پنج دوره بعدی موتوجی‌پی، از سال 1968 تا 1972 به رتبه نخست هر دو کلاس 350 و 500 سی‌سی رسید و بهترین موتورسوار این سال‌ها بود. موتوجی‌پی 1973، آخرین سال همکاری این موتورسوار با تیم ام‌وی آگوستا بود که با رتبه نخست 350 و رتبه سوم 500 سی‌سی همراه بود. در همین سال بود که سانحه در موتورسواری، جان یارنو سارینن را گرفت و این مهم باعث تصادف خفیف‌تر آگوستینی شد. او پس از اختلافاتی با مدیران آگوستا در سال 1974 زیرنظر یاماها مسابقه داد و توسط مطبوعات داخلی به دلیل قرارداد با تیمی خارج از کشورش به «خائن» معروف شد. او پس از قرارداد با یاماها، در مسابقات دیتونا 200 آمریکا شرکت کرد و با وجود توهین‌های رسانه‌های آمریکایی، در 52 دور این مسابقات، سرعت بسیار خوبی را داشت و توانست به قهرمانی این مسابقات برسد. رتبه نخست 350 سی‌سی سال 1974 و 500 سی‌سی سال 1975، عملکرد این موتورسوار با یاماها در موتوجی‌پی بود. او در موتوجی‌پی سال 1976 با دو تیم ام‌وی آگوستا و سوزوکی همکاری کرد و در سال 1977 به یاماها بازگشت. آگوستینی به همراه یاماها در سه دوره قهرمانی استقامتی فرمول 750 سی‌سی نیز حضور داشت و بهترین عملکرد خود را با رتبه سومش در سال 1977 ثبت کرد. او در سال 1977 از دنیای موتورسواری خداحافظی کرد و چالش جدیدی را در اتومبیلرانی شروع کرد. او در سال‌های 1979 و 1980 فرمول یک انگلیس شرکت کرد و به رتبه‌های 19 و 22 رسید. آگوسیتینی با خودروهای ویلیامز و موتور کازوورث در این رقابت‌ها شرکت کرد و در سال 1980، از ورزش خداحافظی کرد. او پس از پایان دوران حرفه‌ای خود در نقش مربی با تیم یاماها همکاری کرد و به افتخارات بسیاری رسید. آگوستینی در عرصه سینما نیز حضور داشت و در فیلم‌های مرتبط با حرفه‌اش به نام‌های عشق فرمول دو، مسابقه روی آسفالت و دیوانه‌ای روی چرخ در سال 1970 حضور داشت.
یکی از اخلاق‌های مهم آگوستینی در دوران حرفه‌ای خود، توجه شدیدش به بررسی جزئیات پیست و شرایط آب و هوایی هر محل، پیش از شروع مسابقه بود. او در دیتونا 200 آمریکا، با توجه به عدم شناخت پیست به صورت کامل، هر روز صبح تمام مسیر پیست را پیاده‌روی می‌کرد و به دقت جاده را رصد می‌کرد تا متوجه شود بهترین بخش برای کاهش یا افزایش سرعت در کدام نقطه پیست است. او برای حضور موفق‌تر در این مسابقات، هر روز هم‌زمان با ساعت برگزاری آن می‌دوید تا بدنش را متناسب با شرایط پیش‌رو آماده کند. یکی از اخلاق‌های خاص آگوستینی، پوشیدن پیراهن زرد یقه بلند زیر پیراهن مخصوص مسابقاتش بود. این پیراهن در یکی از مسابقات باعث پیروزی آگوستینی شد و او بنابر این اساس، در هر بازی به نشانه خوش‌یمنی آن را می‌پوشید. این عادت زمانی ترک شد که این موتورسوار در یک مسابقه‌ای که پیراهن محبوبش را فراموش کرده بود، برنده شد. نام آگوستینی در سال 2000 به تالار مشاهیر موتوجی‌پی رسید تا نام این موتورسوار برجسته که سابقه 122 پیروزی در 223 مسابقه را داشته است، در تاریخ این ورزش جاودانه شود.
از سری خاطرات ورزشی
روی امرسون، مچ آهنی دنیای تنیس با 12 قهرمانی در مسابقات گرند اسلم
فرانک هیلبرند، معجون هنر و قدرت مستر المپیا؛ از اعتراض به استروئیدها تا فوت در حین تمرین
زبیگنیف کاچمارک، وزنهبردار طلایی دیسکالیفهشده در المپیک 1976؛ از دو طلای متوالی جهان تا فوت در هانوفر
