طرفداری | ساندرو تونالی با قدرت بازگشته است. او کمک کرد تا اولین جام نیوکاسل پس از هفتاد سال به دست بیاید و همچنین به یکی از ارکان تیم ملی ایتالیا، تحت هدایت لوچانو اسپالتی تبدیل شده است. به طور خلاصه، او تاریک‌ترین لحظه دوران حرفه‌ای و زندگی خود را پشت سر گذاشته است.
به گزارش گل ایتالیا، هافبک سابق میلان در مصاحبه‌ای با کروناکه دی اسپولیاتو، به دوران حضورش در این تیم اشاره کرد و گفت:
نمی‌خواستم میلان را ترک کنم و این موضوع برایم سنگین بود. به من گفتند: «باید مذاکره کنیم؛ باید چیزی را قربانی کنیم».
وقتی میلان مرا خرید، از برشا آمده بودم و در آنجا فقط 200 هزار یورو در سال درآمد داشتم. تا پنج روز مانده به پایان نقل و انتقالات حتی نمی‌دانستم به کدام تیم خواهم پیوست. در نهایت خودم را در میلان یافتم؛ تیمی که از کودکی طرفدارش بودم؛ آن هم با قراردادی 2.5 میلیون یورویی. با خودم گفتم: «من به هدفم رسیدم، دیگر چه چیزی می‌توانم بخواهم؟»
من از یک شهر بزرگ نیامده بودم، خانواده ثروتمندی هم نداشتم. فکر می‌کردم که دیگر همه چیز تمام شده و فقط باید لذت ببرم. دیگر در زندگی هدفی نداشتم. اما این طرز فکر روی عملکردم در زمین تأثیر گذاشت.
تونالی در مورد روزهای سختش در میلان گفت:
فصل اول خیلی سخت بود، از هر نظر. در برشا فقط یک بازی در هفته انجام می‌دادم، اما در میلان باید در مقدماتی لیگ اروپا، لیگ اروپا، کوپا ایتالیا و سری آ بازی می‌کردم. واقعاً برایم سخت بود. گاهی اوقات ترجیح می‌دادم بازی نکنم، چون فشار زیادی روی من بود. اما وقتی در پایان فصل به لیگ قهرمانان صعود کردیم، با خودم گفتم: «دیگر بس است؛ حالا باید بازی کنم».
تابستانی که میلان باید مرا به طور دائمی جذب می‌کرد، به مدت ۲۰ روز، هر روز تلفن همراهم را چک می‌کردم. در برشا کنار دریاچه بودم و فقط منتظر تماس باشگاه بودم. نمی‌خواستم میلان را ترک کنم. این موضوع، خیلی روی من اثر گذاشت و به نظرم در یکی-دو بازی ابتدایی فصل دوم، خودش را نشان داد.
تونالی همچنین فاش کرد که ماتیاس دلیخت در دوران بازی‌اش در سری آ، به او توصیه کرده بود که به یوونتوس برود:
یک شب با خانواده، در رستورانی در ساردینیا بودیم. همان شب دلیخت را ملاقات کردیم. آن زمان، در سری آ مقابل هم بازی کرده بودیم. سال کرونا بود. او از خوبی‌های یوونتوس صحبت کرد و به من توصیه کرد که به این تیم فکر کنم.
آن روزها من با میلان در حال مذاکره بودم. در طول تابستان، نام من در تمام روزنامه‌ها بود، چون برایم سخت بود با برشا به سری بی برگردم. در طول آن تابستان، میلان، اینتر و یووه گزینه‌های پیش روی من بودند. در آن دوران هر کسی به من می‌گفت: «بیا اینتر، بیا میلان، بیا یوونتوس».
همچنین بخوانید:
گل ها و مهارت های برتر ساندرو تونالی در فوتبال ایتالیا
