طرفداری | احمت آییک (Ahmet Ayık) زاده 31 اوت 1938 در شهر سیواس ترکیه است. او نوه کارا اوغلان، یکی از کشتی‌گیران عصر سلطان عبدالعزیز، سی و دومین سلطان عثمانی است. او چهارمین فرزند یک خانواده شش‌نفره بود. چهار خواهر و برادر احمت در زلزله 1939 ارزنجان، جان به جان‌آفرین تسلیم کردند. تسکین درد از دست دادن خانواده، احمت را به تمرکز بیشتر بر روی کشتی‌گیری سوق داد. آییک از سنین پایین، کشتی را با کاراکوچاک (نوعی کشتی محلی ترکیه) شروع کرد و آن را در اعیاد مذهبی و ملی ترکیه در نمایش‌های روستای محل زندگی‌اش، روستای اسکیکوی اجرا می‌کرد.
احمت در 12 سالگی نزد برادرش در استانبول رفت و با تشویق مربیانی چون احمت چاکر به تیم کشتی بشیکتاش پیوست و توانست در مسابقات قهرمانی جوانان استانبول شرکت کند. او با درخواست پدرش به سیواس و روستای زادگاهش بازگشت و در این دوران توانست به قهرمانی مسابقات کشتی محلی برسد. آییک در دوران خدمت سربازی نیز با کشتی عجین بود و توانست به قهرمانی نیروهای مسلح ترکیه برسد. کشتی‌های آییک مورد توجه مربیان و کشتی‌گیران مطرح ترکیه همچون یاشار دوغو قرار گرفت و او به تیم ملی کشتی آزاد ترکیه دعوت شد.
با وجود آن که آییک به تیم ملی کشورش دعوت شده بود، اومر آییک، پدرش، به شدت مخالف ادامه این ورزش بود. به همین دلیل، احمت در برابر خواسته پدرش مقاومت نکرد و به سیواس بازگشت تا علاوه بر کمک به خانواده در کشاورزی، علاقه خود به کشتی را با حضور در مسابقات کاراکوچاک ارضا کند. با این وجود، مربیان تیم ملی کشتی ترکیه که پتانسیل بالای این کشتی‌گیر را دیده بودند به روستایش سفر کردند تا پدر او را برای حضور فرزندش در اردوی تیم ملی، راضی کنند. آن‌ها به پدر احمت درباره احتمال قهرمانی‌ها و مدال‌های جهانی پسرش و اهتزاز پرچم کشور ترکیه گفتند و بدین ترتیب، او را راضی به حضور احمت در مسابقات ملی کشتی کردند.
نخستین حضور آییک در مسابقات کشتی جهانی در جام آدریاتیک 1962 بود که این کشتی‌گیر موفق به کسب مدال نقره دسته 87 کیلوگرم این رقابت‌ها شد. او پس از نخستین تجربه خود در کشتی آزاد، وزن خود را به 97 کیلوگرم رساند و در این کلاس وزنی به مسابقات مختلف اعزام شد. آییک موفق شد به فینال دسته 97 کیلوگرم بازی‌های مدیترانه 1963 صعود کرده و با پیروزی برابر احمد حمید یوسف مصری، طلای این آوردگاه را به دست بیاورد. سال 1964 نیز با طلای دیگری از این کشتی‌گیر ترک در قهرمانی بالکان به میزبانی کنستانتا همراه بود تا آییک با امیدواری‌های بسیاری راهی المپیک همین سال شود.
المپیک 1964 توکیو با تساوی آییک در کشتی برابر سید موستافوف بلغار آغاز شد. با وجود تساوی در نخستین گام المپیک، آییک توانست در دومین مسابقه خود، هیو ویلیامز استرالیایی را شکست داده و عدم پیروزی در مرحله پیش را جبران کند. او در سومین مسابقه خود به مصاف الکساندر مدودف، کشتی‌گیر مطرح شوروی رفت و موفق به کسب تساوی در این رویارویی حساس شد. پس از سرشاخ‌شدن با غول کشتی شوروی، افسانه کشتی ایران به نام غلامرضا تختی، انتظار آییک را در چهارمین دور مسابقات می‌کشید. او موفق به پیروزی برابر رقیب سرسخت ایرانی خود شد و در نهایت با پیروزی مدودف برابر رقیب سوئیسی خود، مدال نقره المپیک را دریافت کرد. پس از نقره المپیک، هم و غم این کشتی‌گیر، شکست دادن رقیب سرسخت اهل شوروی‌اش، مدودف بود. او پیش از شروع تورنمنت جهانی تفلیس، در یک مصاحبه اعلام کرد که مدودف را در مقابل تماشاچیان کشورش شکست خواهد داد. با این وجود، تغییر وزن مدودف، دیدار حساس او با آییک را منتفی کرد. این کشتی‌گیر ترک در غیاب مدودف به طلای تورنمنت تفلیس رسید.
کشتی دیدنی آییک و مدودف روس به مسابقات قهرمانی جهان در سال 1965 رسید. این دو کشتی‌گیر پس از پیروزی برابر رقبایشان به فینال دسته 97 کیلوگرم جهان رسیدند و در برابر یکدیگر قرار گرفتند. پیروزی آییک برابر رقیب سرسخت روسی خود، طلای جهان را برایش به همراه داشت. سال 1966 با دو نایب قهرمانی و مدال نقره برای این کشتی‌گیر ترک همراه بود. او در قهرمانی اروپا به شوتا لومیدزه و در قهرمانی جهان به مدودف، مدال طلا را واگذار کرد تا سال بدون طلایی را پشت سر بگذارد. او این دو نقره را در سال 1967 با طلا عوض کرد. آییک انتقام سال 1966 را از لومیدزه در قهرمانی اروپا گرفت و با پیروزی مجدد در قهرمانی جهان برابر همین رقیب، دومین قهرمانی جهان را به کارنامه‌اش اضافه کرد.
المپیک 1968 مکزیکوسیتی، تجربه بعدی آییک در کارنامه ورزشی‌اش بود. او برخلاف المپیک پیشین خود، سید موستافوف بلغار را شکست داد و بدین گونه، المپیک را شروع کرد. هاینز کیل، رقیب آییک در دومین مسابقه المپیک، بر روی تشک نیامد تا این کشتی‌گیر ترک به دومین پیروزی خود، راحت‌تر از مرحله قبلی برسد. دیدار بعدی او برابر جس لوئیس آمریکایی با تساوی خاتمه یافت. پیروزی‌های بعدی آییک برابر ریژارد دلوگوژ لهستانی، خورلوجین بایانمنخ مغول و دو پیروزی برابر جوزف ژاتاری مجار در دو بازی، او را به دیدار نهایی برابر شوتا لومیدزه از شوروی رساند. او بار دیگر لومیدزه را پس از مسابقات قهرمانی جهان، شکست داد تا با پیروزی برابر این رقیب به طلای المپیک مکزیک دست یابد. آخرین آوردگاه این کشتی‌گیر در ورزش خود، مسابقات قهرمانی اروپای 1970 بود که با طلایش، پس از پیروزی برابر ایوان یاریگین همراه شد. آییک در سال 1971، از دنیای کشتی خداحافظی کرد.
او پس از پایان ورزش قهرمانی، در دو مقطع به ریاست فدراسیون کشتی ترکیه رسید و سپس نایب رئیس فیلا شد. آییک توانست یک مدرسه ابتدایی، دو دبیرستان، دو مسجد و یک پارک را با نام خود در منطقه دوغانشار بسازد. مجسمه او نیز به درخواست محمد علی شاهین، وزیر دولت وقت ترکیه در سال 2008 رونمایی شد. نهمین رئیس‌جمهور ترکیه، سلیمان دمیرل در سال 1997، مدال خدمات برجسته دولتی را به این کشتی‌گیر اهدا کرد. یک سریال سه قسمتی درباره آییک و کشتی محلی ترکیه در شبکه TRT ساخته و منتشر شده است. او یک کشتی‌گیر چابک، سریع و فنی بود که با فنون کشتی خود، تماشاگران را میخکوب مسابقاتش می‌کرد. آییک یکی از بهترین کشتی‌گیران تاریخ کشور ترکیه بوده و توانست برابر رقبای بزرگی همچون الکساندر مدودف، ایوان یاریگین، غلامرضا تختی و شوتا لومیدزه پیروز شود.
از سری خاطرات ورزشی
اروین کوشفسکی، مرد تنپک دنیای بدنسازی؛ از لقب آقای عضله شکم تا تالار مشاهیر بدنسازی
آببه بیکیلا، دارنده دو طلای متوالی ماراتن المپیک؛ از دویدن با پای برهنه در رم تا سانحه رانندگی و سورتمهرانی
توشیو کونوما، قهرمان 14 دوره بدنسازی ژاپن؛ از تمرینات بوکس تا قهرمانی آسیا و جهان
