طرفداری | جک لالان (Jack LaLanne) با نام کامل فرانسوا هنری لالان، زاده 26 سپتامبر 1914 در شهر سان فرانسیسکو در ایالت کالیفرنیای آمریکاست. پدر و مادر او از بندر نیواورلئان به سان فرانسیسکو کوچ کرده بودند. نام اصلی او، فرانسوا هنری بود اما یکی از برادرانش با نام جک او را صدا می‌کرد و به همین دلیل، نام اصلی‌اش به دست فراموشی سپرده شد. جک در کودکی به جانک‌فود (مواد غذایی ناسالم) و شکر اعتیاد داشت و دچار سردردهای متوالی و پرخوری عصبی بود. خلق و خوی غیر قابل کنترل او نیز از این رژیم ناسالم به وجود آمده بود. از این رو، مادر جک او را به سخن‌رانی پل براگ، متخصص تغذیه برد تا بتواند بدین شکل بر روی زندگی فرزندش موثر باشد.
سخنان براگ، تاثیر بسیار زیادی بر زندگی لالان داشت و او پس از مدتی تبدیل به یک ورزشکار شد و رژیم غذایی خود را شامل مقادیر زیادی از غلات، میوه و سبزیجات کرد. او در یک تیم فوتبال به ورزش مشغول شد و به بازوبند کاپیتانی آن رسید. او پس از پایان هر تمرین فوتبالی خود، نان، کشمش و آجیل می‌خورد تا متابولیسم بدنش را در حد ایده‌آل قرار دهد. او علاوه بر فوتبال، کشتی را نیز دنبال می‌کرد و حتی توانست به تیم المپیک کشتی آمریکا نیز برسد اما افتتاح یک سالن بدن‌سازی، او را از ادامه کشتی دور کرد. جک در سن 22 سالگی، پس از تجربه ساختن برخی وسایل برای حفظ آمادگی خود در منزل، یک سالن بدن‌سازی را افتتاح کرد و به ترویج زندگی سالم پرداخت.
او در سالن بدن‌سازی خود از وسایل ابداعی جدیدی توسط خودش استفاده کرد که باعث دگرگونی تجهیزات ورزشی آمریکا شدند. وسایلی مانند نخستین تجیهزات ورزش پا، نوع اولیه دستگاه وزنه‌زنی اسمیت به همراه کش‌های بدن‌سازی از جمله وسایل ابداعی لالان بودند که به ثبت نرسیدند اما تاثیر زیادی در سلامت جامعه آمریکا ایفا کردند. برخی پزشکان نیز با ایده‌های ورزشی لالان جنگیدند و سعی بر دوری مردم از روش‌های تمرینی او داشتند. او به مرور زنان و سالمندان را نیز ترغیب به حضور در باشگاهش کرد و به ترویج بیشتر زندگی سالم پرداخت. گام بعدی لالان، حضور در رسانه‌ها از جمله تلویزیون بود. برنامه «شوی جک لالان» از سال 1951 به پخش رسید و هدف از آن، ترویج ورزش و تناسب اندام در آمریکا بود. جک به همراه سگ ژرمن شپرد سفیدرنگ خود، در هر برنامه آموزه‌های مهمی از نوع تمرینات و وسایل ساده تمرینی موجود در منزل را به بینندگانش منتقل می‌کرد. یکی از ترفندهای مهم جک برای ترویج ورزش و افزایش تاثیر برنامه‌اش، استفاده از کودکان بود. جک در هر برنامه از کودکانی که برنامه را می‌دیدند، درخواست داشت که پدر و مادر یا پدربزرگ و مادربزرگ‌شان را نیز همگام با خود به دیدن برنامه و ورزش ترغیب کنند.
از جمله ایده‌های خلاقانه لالان برای جذب بیننده، آوردن سگی دیگر به شو با نام «والتر» بود که این نام مخفف نخستین حرفه هر کلمه یک جمله انگلیسی «We All Love To Exercise Regularly» به معنی «ما تمرین همیشگی خود را دوست می‌داریم»، بود. از دیگر کارهای خلاقانه جک، سرمایه‌گذاری شخصی خود بر روی برنامه‌اش بود و از این رو، هیچ اسپانسر خاصی برای برنامه درنظر گرفته نشده بود. جک برای صرفه اقتصادی برنامه‌اش، به جای تبلیغ محصولات دیگران، وسایل ابداعی ورزشی خود را معرفی و تبلیغ می‌کرد تا علاوه بر کسب درآمد برای شو و خودش، شوق تمرین را به هم‌وطنانش منتقل کند. از جمله ویژگی‌های برنامه تلویزیونی لالان، سادگی آن به همراه تم همیشگی پوشش او با پیراهن آستین‌کوتاه مشکی به همراه کفش باله هم‌رنگ با پیراهن بود. او همراه تجهیزات ورزشی، یک دستگاه آبمیوه‌گیری را با نام خود ساخت و آن را به فروشگاه‌های مختلف عرضه کرد. به مرور در برنامه شوی جک لالان، یک پارتنر خانم نیز اضافه شد تا علاوه بر تبلیغ لزوم ورزش بانوان، فرد دیگری حرکات ورزشی لالان را اجرا کند و به فهم مخاطب از نوع تمرین کمک کند. پخش برنامه لالان تا سال 1985 ادامه داشت.
او علاوه بر استفاده از رسانه‌هایی همچون تلویزیون، نوشتن کتاب را نیز راه دیگری برای ترویج ایده‌های ورزشی خود دید و تا پایان عمرش، حدود 23 کتاب را به چاپ رساند. یکی از مهم‌ترین ایده‌های تغذیه جک، طبیعی بودن مواد مصرفی بود. او اعتقاد داشت هر محصول غذایی که توسط انسان به وجود آمده است، ارزش مصرف را ندارد. رژیم غذایی لالان، عمدتاً شامل دو وعده غذایی در روز شامل یک صبحانه دیرهنگام و شام زودهنگام بود. لبنیات به همراه گوشت سفید همانند ماهی، از جمله مواد غذایی غالب رژیم جک بودند و تا جای ممکن، گوشت قرمز در رژیمش جایی نداشت. تمرینات ورزش جک، روتین جدانشدنی زندگی او بودند و او به هیچ عنوان این روتین خود را حتی پس از رسیدن به سنین بالا ترک نکرد.
ماجراجویی‌های جک برای نمایش آمادگی بدنی‌اش، از دیگر تلاش‌های او برای ایجاد علاقه به ورزش در میان عامه مردم بود. شنا با دست‌های بسته به طول دو کیلومتر، ثبت رکورد جهانی 1000 حرکت شنای سوئدی در یک برنامه تلویزیونی در 42 سالگی، 1000 حرکت پروانه و بارفیکس در 80 دقیقه در 45 سالگی، یدک‌کشی یک قایق موتوری 1130 کیلوگرمی به طول 10 کیلومتر در کانال گلدن‌گیت و یدک‌کشی 13 قایق با 76 سرنشین در 62 سالگی به مناسبت دویستمین سالگرد استقلال آمریکا، از جمله ماجراجویی‌های باورنکردنی لالان در طول زندگی‌اش بوده است. لالان یکی از سخت‌ترین چالش‌های خود را 1000 حرکت بارفیکس نامیده بود زیرا باعث شد تا پوست چانه‌اش دچار ساییدگی شدیدی شود. ماجراجویی‌های جک در سن 70 سالگی نیز ادامه داشت و او در این سن، 70 قایق پارویی را به طول یک مایل یدک کشید. لالان در سال 2007، پس از رسیدن نامش به تالار مشاهیر کالیفرنیا با تجلیل ویژه آرنولد شوارتزنگر، جایزه یک عمر دستاورد شورای ریاست جمهوری آمریکا را به پاس تلاش‌هایش برای ترویج سلامت مردم دریافت کرد. یک ستاره در پیاده‌روی هالیوود، از دیگر دستاوردهای لالان بوده است.
شهرت لالان در تلویزیون آمریکا، مسبب حضورش در برخی سریال‌های تلویزیونی مشهور آمریکایی شد. از جمله سریال‌هایی که از لالان به عنوان مهمان افتخاری یک اپیزود خود استفاده کرده‌اند می‌توان به سریال‌های پیترگان (1960)، میستر اِد (1963)، ER (1996) و سیمپسون‌ها (1999) اشاره کرد. او در چند فیلم سینمایی نیز ایفای نقش کرد که یکی از معروف‌ترین این فیلم‌ها، شیفته زن‌های جری لوئیس، کمدین محبوب آمریکایی بود. او پس از ابتلا به بیماری ذات‌الریه در 23 ژانویه 2011، در سن 96 سالگی دار فانی را وداع گفت. او تا روزهای پایانی عمر و پیش از شروع بیماری، به سخنان خود درباره ورزش و تناسب اندام عمل کرد و توانست 96 سال عمر کند. از لالان با عنوان «پدرخوانده تناسب اندام» یاد می‌شود.
ورزش یک پادشاه است و تغذیه ملکه آن، اگر هر دو را کنار هم داشته باشید پس شما صاحب یک امپراطوری هستید. مردم از کهن‌سالی نمی‌میرند بلکه از غفلت می‌میرند. کسی که سه روز در هفته برای مهم‌ترین دارایی خود به نام سلامتی وقت نگذارد، لایق مریض‌شدن است.
از سری خاطرات ورزشی
احمت آییک، کشتیگیر طلایی ترکیه در المپیک 1968؛ از کشتی کاراکوچاک تا پیروزی برابر تختی و مدودف
اروین کوشفسکی، مرد تنپک دنیای بدن‌سازی؛ از لقب آقای عضله شکم تا تالار مشاهیر بدن‌سازی
آببه بیکیلا، دارنده دو طلای متوالی ماراتن المپیک؛ از دویدن با پای برهنه در رم تا سانحه رانندگی و سورتمهرانی
