طرفداری- آلمان به عنوان مدعی اصلی قهرمانی رقابت های یورو به فرانسه می رود. در این مطلب نگاهی داریم به تاریخ حضور آلمان ها در رقابت های یورو و همینطور وضعیت آنها در آستانه بازی های در فرانسه.
تاریخچه ژرمن ها در یورو کمتر نیازی به یادآوری دارد. پر افتخار ترین تیم تاریخ رقابت ها که در یازده دوره حضور خود در این رقابت ها با سه قهرمانی و سه نایب قهرمانی بهترین آمار را برجا گذاشته است.آلمان در سه دور اول بازی ها که در فرانسه و اسپانیا و ایتالیا برگذار شد حضور نداشت.
آلمان شرقی در بازی های مقدماتی دوره های اول شرکت کرد. در مقدماتی جام 1960 در برابر پرتغال در دو بازی رفت و برگشت 5-2 مغلوب شدند. در مقدوماتی جام 1964 در دور اول 3-2 از سد چکسلواکی گذشتند اما در دور دوم به مجارستان 5-4 باختند. در دور مقدماتی 1968 آلمان غیربی شرکت کرد. آنها در گروهی سه تیمه که یوگوسلاوی را در خود داشت و در زمانی که هر پیروزی 2 امتیاز داشت 5 امتیاز کسب کردند اما یوگوسلاوی با سه برد از سه بازی خودش را به ایتالیا رساند و آلمانی ها باید 4 سال دیگر هم برای شروع افتخار آفرینی صبر می کردند.
آنها بار اول در سال 72 و تحت عنوان آلمان غربی در بلژیک توانستند با دبل گرد مولر و با ستارگانی چون سپ مایر، پل برایتنر، گونتر نتزر، یوپ هاینکس و صد البته فرانتس بکنباوئر 3-0 شوروی را در فینال شکست دهند و اولین قهرمانی خود را جشن بگیرند تا آن قهرمانی شروعی باشد بر دورانی کم افت و خیز و پر افتخار برای ژرمن ها در رقابت های یورو.
آلمان غربی در دور بعد بازی ها یعنی در سال 76 که یوگوسلاوی میزبان بازی ها بود هم به فینال رسید و در شرایطی که تا دقیقه نود 2-1 از رقیب خود عقب بود با گل هولزنباین بازی را به تساوی کشاند اما در نهایت در ضربات پنالتی 5-3 مغلوب شد تا نتواند دو بار پیاپی به قهرمانی در این رقابت ها دست یابد. سپ مایر در این بازی ها دروازه بان آلمان بود و پاننکا پنالتی پنجم چکسلواکی را به ثمر رساند.
آلمان ها تازه گرم شده بودند. آنها در دور بعد رقابت ها در سال 80 هم به فینال رسیدند. حضور در سه فینال پیاپی در رقابت ها یورو رکوردی است که منحصراً در اختیار آلمانی هاست. در آن سال آنها با چکسلواکی، هلند و یونان همگروه بودند و توانستند با دو پیروزی و یک تساوی (بدون گل برابر یونان) به عنوان تیم اول گروه خود به فینال برسند. بلژیک هم در گروه دیگر اول شد. آنها در فینال در برابر بلژیک و در سرزمین کشوری که بعد ها برای آنها در یورو دردسر‌آفرین می شد یعنی ایتالیا به پیروزی 2-1 رسیدند.
آنها در سال 84 عملکرد خیلی خوبی نداشتند و با یک تساوی، یک پیروزی و یک شکست از حضور در نیمه نهایی باز ماندند. در این دوره فرانسه میزبان، قهرمان بازی ها شد. سال 88 هم خیلی بهتر نبود. آلمانی ها برای اولین بار (و آخرین بار) میزبان بازی ها بودند، آنها در گروهی که ایتالیا و اسپانیا را در خود داشت اول شدند اما در نیمه نهایی در برابر هلندی که در نهایت قهرمان می شد شکست خوردند.
ژرمن ها در سال 92 و در سالی که یکی از دو شگفتی بزرگ تاریخ جام رقم می خورد دوباره به فینال رسیدند. اینبار در سوئد و در برابر دانمارک. و خب همه نتیجه آن بازی را می دانیم.
سال 96. یک یوروی دیگر. یک فینال دیگر. یک قهرمانی کلاسیک دیگر. اینبار به میزبانی انگلیس و قهرمانی در ویمبلی و برابر ملکه الیزابت. با انتقام گرفتن از چک. زمانی که دیگر خبری از اسلواکی نبود. با یورگن کلینزمان و ماتیاس سامر. پیروزی 2-1 در فینال با دبل اولیور بیرهوف. در بازی که بازیکنی از چک (کارل پوبورسکی) بهترین بازیکن میدان لقب گرفت.
جام 2000 بدون تردید بدترین حضور آلمان ها در این بازی ها بوده است. جامی که به میزبانی مشترک بلژیک و هلند برگزار شد و آلمان ها با یکی از کم ستاره ترین تیم های تاریخ خود که اولیور کان را درون دروازه داشت در گروه اول با یک تساوی و دو شکست – که شامل شکست 1-0 در برابر انگلیس و 3-0 در برابر پرتغال می شد - تیم آخر گروه شدند. آنها جام را با تحقیر کامل، با تفاضل 4- و فقط یک امتیاز تمام کردند.
در سال 2004 و دیگر جام شگفتی ساز تاریخ رقابت ها آلمانی ها به عنوان نایب قهرمان جام جهانی 2002 پا به بازی ها گذاشتند اما اوضاعشان با جام قبلی فرق چندانی نکرد. اگرچه پیشرفت هایی دیده می شد. اینبار آنها جام را با دو امتیاز، تفاضل 1- و در رتبه سوم گروه D رقابت ها که چک و هلند را در خود داشت به پایان بردند. آلمان در این جام حتی نتوانست تیم کوچک لتونی را از پیش رو بردارد و به تساوی ناامیدکننده 0-0 دست یافت.
دو جام ناامیدکننده زنگ خطر را برای ژرمن ها به صدا درآورده بود؛ اما آنها باز می گشتند. هر چه باشد، این عادت آنهاست.
جام 2008. یک جام تاریخ ساز دیگر. اگرچه شاید نه لزوماً برای آلمان. آنها در گروهی نه چندان سخت که کرواسی و لهستان (یکی از رقبای آنها در یوروی جدید) و اتریش را در خود داشت دوم شدند. در مراحل حذفی و در بازی هایی سخت و نزدیک پرتغال و ترکیه را با نتایج مشابه 3-2 از پیش رو برداشتند. اما در فینال به سد بزرگ اسپانیا برخوردند. به تیمی که استارت تاریخ سازی های خودش را از آن جام می زد. آنها آن بازی را به تک گل فرناندو تورس باختند تا یک نایب قهرمانی دیگر به فهرست بلندبالای نایب قهرمانی هایشان اضافه شود. این سومین شکست ژرمن ها در فینال های رقابت های یورو بود.
جام 2012 را دیگر اکثراً به خاطر می آورید. آلمانی ها که با نسلی نو از فوتبالیست های خوش تکنیک و جوان و با ارائه فوتبالی تهاجمی و روان خودشان را در جام جهانی 2010 به عنوان یک مدعی مطرح کرده بودند با کمترین دردسری به نیمه نهایی رسیدند. خیلی ها از افت نسبی اسپانیا می گفتند و آلمان را گزینه اول قهرمانی در این جام می دانستند. اما آنها به تیمی برخوردند که همیشه باعث درد و ناراحتی آلمان ها بوده است. به ایتالیا. آنها در یک بازی غیر منتظره با نتیجه 2-1 و در برابر گل های ماریو بالوتلی مغلوب شدند تا بار دیگر دستشان از جام کوتاه بماند.
آلمان ها در جامی که برای اولین بار با 24 تیم برگزار می شود در گروهی نه چندان سخت قرار گرفتند. حداقل اینکه این گروه نباید برای ژرمن هایی که برای قهرمانی پا به رقابت ها می گذارند باعث دردسر شود. لهستان، اوکراین و ایرلند شمالی سه تیمی هستند که آلمان باید برای رسیدن به مرحله حذفی بازی ها با آنها رقابت کند.
ایرلندی ها برای بار اول در این بازی ها حضور پیدا می کنند. اوکراین که درگروه خود در دور انتخابی سوم شده بود در پلی آف جمهوری ایرلندی را شکست داد که در گروه آلمان و لهستان به مقام سومی رسیده بود. لهستان در دور انتخابی بازی ها هم با آلمان هم گروه بود و توانست در خاک خودش آلمان بزرگ را 2-0 شکست دهد و با اینکه در آلمان 3-1 شکست خورد اما حریف دست و پا بسته ای نخواهد بود.
تیم پرستاره آلمان هم نیاز چندانی به بررسی و معرفی ندارد. آنها دو سال قبل قهرمان جام حهانی شدند اما ترکیبشان در همین دو سال دستخوش تغییراتی مهم شده است. فیلیپ لام کاپیتان دوست داشتنی ژرمن ها از فوتبال ملی خداحافظی کرده است. باستین شواین اشتایگر هم که سال گذشته به منچستریونایتد پیوست وضعیت خیلی خوبی ندارد و از نظر فرم و آمادگی حسابی در تقلاست و چه همراه تیم ملی به فرانسه برود و چه نه، یوگی لو سرمربی ژرمن ها با مسئله کاپیتانی تیم رو به رو خواهد بود.
یواخیم لو در درون دروازه، در خط دفاع و در خط میانی هیچ مشکلی نخواهد داشت و شاید تنها دغدغه اش انتخاب بهترین ها از میان جمعی کم نظیر از ستاره ها باشد. اما در خط حمله آلمان آن قدرت دیگر خطوط را ندارد. اگرچه ستاره بزرگی چون توماس مولر در ترکیب تیم خواهد بود اما انتخاب های لو بعد از او به ماریو گومز 30 ساله - که در بشیکتاش توپ می زند – کوین وولاند و مکس کروزه و آندره شورله محدود می شود. اگرچه نباید مارکو رویس را فراموش کرد و همچنین این نکته که اکثر هافبک های تهاجمی ژرمن ها گلزن های خوبی هم هستند ولی اگر بنا به دلیلی توماس مولر – که با نُه گل بهترین گلزن آلمان در دور انتخابی بود - در اختیار تیم نباشد خط آتش لو می تواند در برابر تیم های بزرگ بدل به یک نقطه ضعف شود. بهترین گلزنان آلمان در دور انتخابی بعد از مولر کروزه، گوتزه و شورله بودند که هر کدام تنها سه گل زدند.
اسلواکی و مجارستان آخرین رقبای تدارکاتی آلمان پیش از تورنمنت بزرگ خواهند بود.
| لباس های تیم ملی آلمان در طول تاریخ بازی های یورو |
انتخاب پنج بازیکن از میان انبوه ستاره های آلمانی کار سختی است. جولیان درکسلر، ایلکای گوندوغان، سامی خدیرا (با وجود مصدومیت هایش)، مارکو رویس استثنایی و صد البته تونی کروس، جی پی اس رئال مادرید و یکی از بهترین پاسور های دنیا. کنار گذاشتن دو نفر آخر به خصوص کار بسیار سختی بود اما برای آنکه قالب پنج تایی مجموعه به هم نخورد، دست به انتخابی سخت زدم و آنها را کنار گذاشتم. امیدوارم که فهرست زیر مورد قبول واقع شود؛ اگر نه، می توانید به انتخاب خودتان آنها را به جای هرکدام از بازیکنان حاضر در رتبه های 5 تا 2 قرار دهید.
5.متس هوملز
با آمدن توماس توخل، بسیاری از بازیکنان دورتموند دوباره به اوج برگشته اند. از آن جمله می توان به هوملز اشاره کرد که در 27 سالگی آمادگی خوبی دارد و آماده تاریخ سازی دوباره با تیم ملی کشورش است. این اواخر شایعات ضد و نقیضی در رابطه با آینده او در دورتموند مطرح شد، اما بعید است که هیچکدام از این مسائل بر کیفیت بازی او تاثیر بگذارد.
4.ماریو گوتزه
شاید برخی معتقد باشند رتبه چهارم برای گوتزه زیادی است و حتی وی نباید در جمع 5 نفر برتر باشد. درست است که ماریو گوتزه در تیم پپ گواردیولا از جایگاه ثابتی برخوردار نیست اما با این وجود پیوسته به تیم ملی دعوت می شود و در تیم یواخیم لو یکی از اصلی هاست. او که در جام جهانی دو سال قبل گل تاریخی فینال در برابر آرژانتین را به ثمر رساند مطمئناً برای اثبات ارزش های خود چشم به یک جام ملی دیگر دارد. نام ماریو را به این آسانی خط نزنید.
3.مانوئل نویر
یکی از بهترین های دنیا. و نه فقط در میان دروازه بانان. او در این فصل در بایرن مونیخ تا هفته سی و دوم فقط 15 گل دریافت کرده است و در دور انتخابی هم فقط 9 گل و در سی سالگی مثل همیشه آماده است و اگر مثل بازی برگشت با بنفیکا در لیگ قهرمانان اروپا دست به حرکات ژانگولرِ محیرالوقوع نزند، یکی از ستون های تیم لو در مسیر قهرمانی احتمالی خواهد بود.
2.مسوت اوزیل
چند ماه قبل بود که بسیاری او را با اسطوره تکرارنشدنی آرسنال دنیس برکمپ مقایسه می کردند. البته در آن زمان آرسنال در کورس قهرمانی لیگ برتر قرار داشت. شاید توپچی های لندنی رفته رفته افت کردند و شانس خود برای قهرمانی را از دست دادند، اما بهترین پاسور لیگ برتر مثل همیشه حالش خوب است و فوتبالش در فرمی عالی قرار دارد.
1.توماس مولر
چه کسی جز مولر؟ چه کسی جز پسرک بی ادعای باواریایی؟ چه کسی جز غیرمعمول ترین هافبک تهاجمی-مهاجم دنیا؟ حقیقتاً چه کسی جز او می تواند نماد آلمان این نسل باشد؟ چه کسی جز او می تواند پرچم دار فوتبال این سال های آلمان باشد؟ بازیکن سختکوش و کاربلد بایرنی در 26 سالگی در دوران اوج فوتبال خود قرار دارد. شاید پنالتی از دست رفته وی در نیمه نهایی تاریخی برابر اتلتیکو مادرید برخی را در مورد او به شک انداخته باشد، اما تردید نکنید: اگر آلمان به قهرمانی یورو برسد، توماس مولر و نه هیچکس دیگری ستاره شماره یک ژرمن ها در این جام خواهد بود.
