طرفداری - از سال 2000 بازیکنان بزرگی را در محوطه شش قدم دیده ایم، بازیکنانی که وظیفه حفاظت از دروازه تیم را بر عهده دارند، برخلاف مسئولیت سختی که بر دوش آن هاست، کمتر دیده می شوند و کمتر مورد تحسین رسانه ها قرار می گیرند. اکنون قصد داریم با شما به بررسی بهترین دروازه بانان 18 سال گذشته به انتخاب FourFourTwo بپردازیم:
هوگو لوریس
پس از اینکه در سال 2012 به لیگ برتر آمد و به باشگاه تاتنهام پیوست، با توجه به توانایی و عملکرد خوبی که داشت، بیش از پیش شناخته شد و رفته رفته به دروازه بان اول اسپرز تبدیل شد. باشگاه انگلیسی برای به خدمت گرفتن او از لیون، مبلغی حدود 11.8 میلیون پوند هزینه کرد و می توان گفت که نتیجه این انتقال برای باشگاه بسیار ارزشمند است. دروازه بان فرانسوی تاتنهام، تاکنون بیش از نود بار برای تیم ملی به میدان رفته و نشان داده که دروازه بان مطمئن و قابل اعتمادی است. او در بازی با پا بهترین نیست اما می توان گفت که یکی از بهترین هاست؛ فاکتوری که روز به روز توسط مربیان بیشتر مورد تقاضا قرار می گیرد و به یکی از ویژگی های مهم دروازه بانان تبدیل شده است.
ژولیو سزار
سزار زمانی که کمتر کسی او را به عنوان یکی از برترین بازیکنان حاضر در ایتالیا می شناخت، از کیه وو به اینتر پیوست و خیلی زود گوی رقابت را از تولدو ربود و به دروازه بان شماره یک نراتزوری تبدیل شد. ژولیو کیفیت بالایی داشت؛ به گونه ای که موفق شد در سال 2009 جایزه بهترین بازیکن برزیلی را از آن خود کند، در کشوری که مهد فوتبال است و بازیکنان بزرگ بسیاری دارد، انتخاب شدن یک دروازه بان، افتخار آمیز است. دوران طلایی او در اینتر هرگز از یاد هواداران نخواهد رفت، دو بار عنوان بهترین دروازه بان فصل سری آ را به خود اختصاص داد و با قاطعیت می توان گفت یکی از بهترین دروازه بانان اینتر در طول تاریخ است. سزار در رده ملی نیز کارنامه قابل دفاعی دارد، بیش از 80 بار برای سلسائو به میدان رفته و در بازی های بسیاری ناجی تیمش بوده است. او در ژانویه 2018 و در سن 38 سالگی به فلامینگو بازگشت.
داوید دخیا
پیدا کردن یک جانشین شایسته برای فن در سار کار بسیار سختی بود که منچستر یونایتد باید انجام می داد، از سویی دیگر اسپانیا نیز رفته رفته منتظر یک استعداد ناب برای جانشینی کاسیاس بود. برای هر بازیکنی دشوار بود که جای بزرگانی چون ادوین فن در سار و ایکر کاسیاس، به عنوان سنگربان تیم به میدان برود، اما داوید دخیا به خوبی از پس این مسئولیت سنگین برآمد. او درست در زمانی که شیاطین سرخ به دلیل بازنشستگی فرگوسن به مشکل برخورده بودند به کمک تیم آمد و دوران خوش خود را در درون دروازه آغاز نمود. در تیم ملی نیز داستان به همین صورت بود؛ او به خوبی از پس مسئولیتی که به عهده اش گذاشته شده بود برآمد. دخیا روز به روز در حال پیشرفت است و مقایسه اش با نویر بی دلیل نیست، او در حال حاضر یکی از بهترین دروازه بانان دنیاست.
ویکتور والدز
والدز در یکی از بهترین تیم های تاریخ بارسلونا قرار داشت؛ بارسلونای پپ. او از سال 2002 تا 2014 در مجموع 387 بازی برای آبی اناری ها به عنوان سنگربانی قابل اعتماد و باتجربه به میدان رفت. ویکتور والدز با بارسلونا به تمام عناوین ممکن دست یافت؛ سه بار لیگ قهرمانان را فتح کرد و دوفصل متوالی بهترین دروازه بان لالیگا انتخاب شد. او همچنین بازی های بیشتری نسبت به آندونی زوبی زارتا برای بارسلونا به میدان رفت و از این بابت رکورددار است. پایان تلخ والدز در نیوکمپ به بازی مقابل سلتاویگو برمی‌گردد. در دیداری که لیگامنت پای راست ویکتور به شدت آسیب دید و فصل برای او خیلی زود به پایان رسید. والدز در تابستان همان فصل اعلام کرد که دیگر در بارسا نخواهد ماند و بدین ترتیب به منچستریونایتد فن خال رفت و بدترین دوران فوتبالش را سپری کرد. فصل بعد به صورت قرضی در استاندارد لیز بلژیک گذراند و پس از فسخ قراردادش با شیاطین سرخ، برای یک فصل در میدلزبرو زیر نظر آیتور کارانکا کار کرد. والدز سرانجام پس از 15 سال بازی در بالاترین سطح فوتبال و در 35 سالگی، از فوتبال خداحافظی کرد.
اولیور کان
از بهترین خاطرات درخشانی که از حضور کان درون دروازه به یاد مانده می توان به عملکرد فوق العاده او در جام جهانی 2002 اشاره کرد، او یکی از مهم ترین عوامل صعود غیرمنتظره آلمان به مرحله فینال بود. آنها تنها یک بازی را واگذار کردند، بازی فینال مقابل برزیل. به همین دلیل برخی می گویند کان اصلی ترین عامل صعود آلمان به دیدار فینال بود، او در پایان جایزه توپ طلا را به عنوان بهترین بازیکن جام جهانی نیز دریافت کرد، کسب این جایزه برای یک دروازه بان بیانگر وضعیت خط دفاعی تیم و درخشش قابل توجه دروازه بان بود. او عنوان بهترین دروازه بان جام جهانی را نیز از آن خود کرد. در سطح باشگاهی، کمتر خاطرات این چنینی داشت و موفق شد با بایرن مونیخ بیش از 15 جام معتبر کسب کند. از بهترین نمایش های او در پیراهن باواریایی ها می توان به فینال لیگ قهرمانان مقابل والنسیا اشاره کرد که موفق شد با مهار 3 پنالتی، بایرن مونیخ را قهرمان رقابت های فصل 2001/02 کند.
مانوئل نویر
ستاره 31 ساله از دید جمع کثیری بهترین گزینه برای دروازه در نظر گرفته می شود، در واقع او الگویی از یک دروازه بان فوتبال مدرن و امروزی است. نویر به خوبی جانشین اولیور کان در هر دو تیم شد؛ با تیم ملی قهرمان جام جهانی شد و با بایرن مونیخ موفق شد سه گانه تاریخی کسب کند. پیش بینی های دقیق، قدرت بالا، چابکی و سرعت، بازی با پای ایده آل و عکس العمل های فوق العاده از ویژگی های بارز این سنگربان فوق العاده المانی است. او تاکنون دوبار به عنوان بهترین بازیکن فوتبال آلمان انتخاب شده، همچنین کسب عناوینی چون دستکش طلایی جام جهانی و جایزه بهترین دروازه بان جهان برای 4 سال متوالی، از جمله افتخارات فردی او محسوب می شود.
پتر چک
شاید برخورد او با استفان هانت از مهم ترین اتفاقات فوتبالی چک باشد، گرچه او عنوان کرده که چیزی از صحنه برخوردش به یاد ندارد! چهاردهم اکتبر سال 2006 بود که طی برخوردی در محوطه جریمه، مهاجم ردینگ به جای توپ، به سر پتر چک ضربه زد. برخورد به حدی بود که او بی هوش شد و سپس به بیمارستان انتقال یافت، جمجمه اش شکسته شده بود و باید عمل می شد. پس از اینکه طی عمل جراحی دو قطعه فلزی در جمجمه اش کار گذاشته شد، پس از چندین ماه دوری از میادین، با کلاه محافظ به زمین فوتبال بازگشت. او سال 2004 به چلسی پیوست و طی دوران حضورش در جمع آبی های لندن، نمایش های درخشانی داشت به گونه ای که او را یکی از بهترین دروازه بانان تاریخ چلسی می دانند. پس از 11 سال حضور در باشگاه چلسی، به تیم رقیب، آرسنال پیوست. کسب عناوینی چون بهترین دروازه بان اروپا، بهترین دروازه بان فصل لیگ جزیره، بهترین بازیکن فوتبال چک و بهترین دروازه بان لیگ فرانسه از افتخارات فردی اوست.
ادوین فن در سار
دروازه بانی که مسیر پیوستن به یوونتوس را برای جانلوییجی بوفون هموار کرد و در انتقالی غیرمنتظره به فولام پیوست. اما او بهترین تصمیم را گرفت؛ 4 سال بعد به منچستر یونایتد پیوست و میراث گرانبهایی از خود به یادگار گذاشت. فن در سار در سال 1995 با آژاکس به عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا دست یافت و عنوان بهترین دروازه بان اروپایی در همان سال از آن خود کرد و در سال 2009 نیز برای بار دوم به این مهم دست یافت. 13 سال بعد در پیراهن شیاطین سرخ، پنالتی آنلکا را در فینال لیگ قهرمانان سال 2008 مقابل چلسی گرفت تا بهترین بازیکن فینال لقب بگیرد و منچستر یونایتد نیز قهرمان آن دوره از رقابت ها شود. دروازه بان توانمند هلندی سرانجام پس از 6 سال حضور درخشان در اولدترافورد و پس از شکست در فینال لیگ قهرمانان سال 2011 مقابل بارسلونا، بازنشست شد.
ایکر کاسیاس
همیشه کسانی هستند که باور دارند کاسیاس نسبت به بوفون برتری دارد؛ نمی توان به طور قطع گفت که کدامیک بهتر هستند. ایکر کاسیاس یکی از کسانی بود که در سال 2000 تنها چند روز پس از تولد 19 سالگی اش با رئال مادرید قهرمان اروپا شد. او همچنین در فتح عناوینی چون دو قهرمانی اروپا و یک جام جهانی برای اسپانیا بین سال های 2008 – 2012 نقش بسیار تعیین کننده ای داشت. با این حال او خیلی زودتر از زمانی که باید می رفت، از رئال مادرید رفت. در سال 2015 به پورتو پیوست و رفته رفته از دوران اوج فاصله گرفت. او همیشه مانند یک رهبر واقعی در زمین عمل می کرد، نمایش خوب او را در فینال جام جهانی مقابل هلند و آرین روبن نمی توان از یاد برد. او با اسپانیا و رئال مادرید به تمام افتخارات ممکن دست یافت، از افتخارات فردی او نیز می توان به کسب عنوان بهترین دروازه بان اروپا در سال 2010 و جایزه زامورا در سال 2008 اشاره کرد.
جانلوییجی بوفون
اسطوره باشگاه یوونتوس و تیم ملی ایتالیا شاید از دوران اوجش کمی فاصله گرفته باشد اما قطعا به آن نزدیک است. او از یوونتوس جدا نشد، حتی زمانی که قهرمانی از بیانکونری بازپس گرفته شد و این تیم به دلیل مسائل کالچوپولی، با امتیاز منفی به سری بی فرستاده شد. ستاره های دیگری نیز همراه تیم ماندند؛ دل پیرو، ترزگه، ندود، کامورانزی و کیه لینی. نام هایی که هیچ گاه از یاد هواداران نخواهد رفت، ستاره هایی که ماندند و تیم را برای کسب جایگاه سابق یاری دادند. بوفون با ایتالیا در سال 2006 موفق به کسب عنوان قهرمانی در رقابت های جام جهانی آلمان شد و به اعتبار و شهرت بین الملی خود افزود، تاکنون بیش از 170 بار برای تیم ملی ایتالیا به میدان رفته و از این حیث رکورددار است. از افتخارات فردی او می توان به کسب 3 عنوان بهترین دروازه بانی اروپا و 7 عنوان بهترین دروازه بانی سری آ اشاره کرد.
