مطلب ارسالی کاربران
آلمان در جام جهانی یازدهم
مدافع عنوان قهرمانی، همچون بسیاری قهرمانان جام جهانی در دور بعد با مشکلاتی روبرو شد. معمولا تیمی که قهرمان می شود، اگرچه مسن نیست، ولی با تجربه است. لذا چهارسال بعد با همان تیم نمی تواند وارد مسابقات شود. مگر آنکه بازیکنان را پس از قهرمانی فریز کند تا برای جام جهانی بعدی دست نخورده و شاداب باقی بمانند. حتی در این صورت نیز، دیگر تیمها دست تیم قهرمان را خوانده اند و برای آنها برنامه ویژه ای دارند. فرستادن تیمی جوان و دگرگون شده این مشکلات را ندارد. ولی جام جهانی به خصوص برای مدافع عنوان قهرمانی که با همه در برابر آن با آمادگی دوچندان ظاهر می شوند، نیاز به تجربه بالا دارد. بیجهت نیست که بیش از نیم قرن است تیمی در دفاع از عنوان قهرمانی موفق نبوده است. هلموت شون با تجربه که در سه جام جهانی قبلی هر سه مدال را به گردن آویخته بود، بهتر از هر کسی میدانست. او در سال 1958 سوئد، دستیار هربرگر بود و میدانست چقدر بعد از قهرمانی جهان بازی در جام جهانی دشوار است. انگار همه از قبل منتظرت هستند. او ترکیبی از جوانها و با تجربه ها را راهی آرژانتین کرد. در دیدارهای دوستانه قبل از جام جهانی ایتالیا و انگلیس را از پیش رو برداشته بودند، ولی مقابل برزیل شکست خورده بودند. در کل حضور سنتی آنها در نیمه نهایی امری قابل انتظار بود. هر چند شاید کمتر کسی از کسانیکه تیم ملی آلمان را موشکافانه دنبال می کرد، از آنها انتظار قهرمانی داشت.
آنها در جام جهانی ابتدا دیدار چهار سال پیش مرحله دوم گروهی مقابل لهستان را که حکم نیمه نهایی داشت تکرار کردند. دو تیم حملات زیادی را به دروازه یکدیگر داشتند که باید قبول کرد سهم لهستان بیشتر بود. اما دقت مهاجمین دو تیم کم بود و دروازه بانها چندان به زخمت نیفتادند. این چهارمین بار متوالی بود که دیدار افتتاحیه بدون گل به پایان می رسید. در دیدار با مکزیک آلمان حریف را گلباران کرد. در این بین کارل هاینز رومینیگه و هاینز فلوهه هر کدام دو گل و دیتر مولر و هانسی مولر هر کدام یک گل زدند. واووو. 6 بر صفر مکزیک را در هم شکستند. البته این نه یک نتیجه قاطع که نشانگر عطش فتح جام که در واقع ته مانده آبی بود که هنگام خالی کردن یک دبه از آن بیرون می آید. همینطور هم شد. آلمان در دیدار با تونس هم نتوانست توپی را وارد دروازه حریف کند. حتی خوش شانس بودند که تونس هم نتوانست از فرصتهای خود استفاده کند. آنها با امتیاز کمتر نسبت به لهستان به عنوان تیم دوم صعود کردند.
در دور دوم گروهی آنها باید با ایتالیا دیدار می کردند. آیا زمان انتقام 1970 فرا رسیده بود؟ تقابل دینو زوف با زپ مایر این دیدار را فوق العاده جذاب نموده بود. دیدار با برتری آلمان شروع شد و شوت فوق العاده هولزنباین از پشت محوطه جریمه را زوف با عکس العملی دیدنی و البته در دو ضرب مهار کرد. بازی با برتری آلمان پیگیری می شد و موقعیتهای این تیم یکی پس از دیگری از دست می رفت. حال نوبت ایتالیا بود تا خودی نشان دهد. همچون هشت سال پیش حملات ایتالیا زهر دار تر بود. در دو صحنه مهاجمان ایتالیا از زپ مایر گذشتند و در شرایطی که برای شادی پس از گل آماده می شدند، با واکنشهای دیدنی از جانب مدافعان آلمان در گام آخر ناکام بودند. میانگین سنی بالاتر ژرمنها شاید یکی از دلایلی بود که تیم آلمان که برای انتقام وارد زمین شده بود، پس از سوت پایان بازی چندان هم ناراضی نبود. زیرا متاسفانه موقعیتهای ایتالیا بیشتر و خطرناکتر بود. برای رسیدن به فینال آنها باید سرگروه می شدند. ولی بازی با هلند حتی شاید سخت تر هم باشد. هلندی که در نهایت هم با پیروزی بر ایتالیا سرگروه شد و برای دومین بار متوالی به فینال رفت. بد نیست به نتایج آلمان پیش از دیدار با هلند نگاه کنیم. بجز پیروزی پر گل برابر مکزیک، آلمان در سه دیدار دیگر بدون گل متوقف شده بود. نه تنها در این چهار دیدار که در 88 دقیقه پایانی فینال چهار سال قبل، آلمانها گلی دریافت نکرده بودند. زپ مایر و برتی فوگتس عوامل اصلی این رکورد بسته نگه داشتن دروازه آلمان در ادوار جام جهانی هستند. آلمانی که با 224 گل زده و 121 گل خورده، رکورد دار گل زده و گل خورده در جام جهانی است، در جام یازدهم از چهار بازی ابتدایی فقط در یکی گلزنی می کند و عجیب آنکه هرگز دروازه اش باز نمی شود.
بازی مقابل هلند با حملات آلمانی که به این پیروزی نیاز داشت شروع شد. ابتدا در سومین دقیقه بازی از پشت محوطه جریمه بونوف ضربه خطا را به گوشه دروازه هلند شلیک می کند. واکنش دروازه بان توپ را مقابل هاقبک رودیگر آبرامزیک می فرستد و او با ضربه سر شیرجه ای دروازه را باز کند. شاید اگر آلمان گل نمی زد، هلند که در دیدار اول 5-1 اتریش را در هم کوبیده بود، به آب و آتش نمی زد و رکورد زپ مایر افزایش می یافت. به هر حال هلند که می خواست هم انتقام فینال چهار سال پیش را بگیرد و هم به فینال برود، از پای ننشست. در دقیقه 27 شوت وحشتناک و دقیق آری هان از حدود 30 متری به گوشه دروازه رفت و مایر که تصور می کرد توپ به بیرون می رود، تنها نظاره گر آن بود. آلمانها باز هم در دقیقه 70 پیش افتادند. سانتر اریش بیر را دیتر مولر، مهاجم آلمان با سر به گوشه دروازه فرستاد. تا ژرمنها خود را برای رفتن به صدر گروه آماده کنند. شش دقیقه به پایان بازی اما هلند بازی را به تساوی کشاند. ون دی کرکوف که وارد محوطه جریمه شده بود با یک تو سر توپ مدافع روبرو را از پیش رو برداشت و با یک ضربه دقیق دروازه را گشود. بازی مساوی شد تا تکرار فینال چهار سال قبل برنده نداشته باشد.
بازی با اتریش به نظر ساده ترین بازی آلمانها بود. اتریش به هر دو رقیب آنها باخته بود. اتفاقا بازی با برتری آلمان شروع شد. یک و دوی رومینیگه و دیتر مولر، اولی را راهی دروازه کرد تا ژرمنها روی شوت زمینی رومینیگه که با دروازه بان تک به تک شده بود، پیش بیفتند. در دقیقه 59، روی یک سانتر، برتی فوگتس که از ارکان استحکام دفاع آلمان بود، به اشتباه دروازه خودی را باز کرد. در ادامه سانتر از جناح چپ اتریش صورت گرفته بود، باعث شد کرانکل که یارگیری نشده بود، توپ را سر فرصت کنترل کرده و در دقیقه 66 با یک ضربه دقیقه به گوشه مخالف شلیک کند و اتریش را که حذف آن قطعی بود را جلو بیندازد. دقیقه 72 سانتر بونوف و ضربه سر زمینی کلاوس فیشر بازی را مساوی کرد. اما آلمانها نتوانستند گل برتری را به ثمر برسانند یا همین مساوی را حفظ کنند تا بدون شکست جام را ترک کنند. کرانکل در دقیقه 88 از جناح چپ اتریش نفوذ کرد. براحتی از میان دو مدافع آلمان گذشت و زمینی توپ را به گوشه دروازه مایر فرستاد. پایان عصر هلموت شون بزرگ که پر افتخارترین مربی آلمان در یورو و جام جهانی است و کسیکه تمام مدالهایی را که در جام جهانی و یورو پخش می شود را برای آلمانها بدست آورده کمی تلخ تمام شد. پایان یک عصر پرشکوه. مرسی شون!
