شاید وقتی قرار بود برای اولین با در طول رقابت های لیگ قهرمانان اروپا دو تیم از یک کشور و حتی شهر با یک دیگر رقابت کنند کمتر کسی فکر میکرد دربی فینال لیگ قهرمانان ما بین رئال و اتلتیکو تیم های مادریدیِ اسپانیا برگزار بشود.
اگر قرار بود نظرسنجی های در بنگاهای شرطبندی در اروپا برگزار شود و در آن سوال شود به نظر شما دوتیم همشری فینال لیگ قهرمانان کدام دوتیم هستند کمتر جوابی این دوتیم بود. شاید اینتر و آث میلان ، من سیتی و من یونایتد و یا حتی چلسی و آرسنال محتمل ترین احتمال بودند.
اما این رویداد بزرگ در سال ۲۰۱۴ اتفاق افتاد و بعد از افتخارات اخیر اسپانیا در فوتبال اروپا و جهان و حضور قدرتمند تیم های بارسا و رئال در این چند دوره لیگ اروپا شاهد حضور دوتیم از کشور اسپانیا و شهر مادرید در پربیننده ترین مسابقه فوتبال در سال بودیم. به دور از کسب هرگونه نتیجه احتمالی در آن بازی چیزی که بیشتر دنیا را محو تماشای آن کرده بود دربی زیبای مادرید در لیسبون بود.از یک طرف برای رئال مادرید دوری چندین ساله از جام در اروپا و همچنین کسب دسیما میتوانست انگیزه ای باشد برای تصاحب دهمین جام لیگ قهرمانان اروپا و از طرف دیگر برای اتلتیکو کسب بزرگترین افتخار ورزشی در طول دوران باشگاهش و پیروزی بر رقیب همیشگی انگیزه های دو تیم را بسیار بالا برد.
اگر بخواهیم مروری کنیم بر قهرمانی دراماتیک رئال مادرید در فینال سال ۲۰۱۴، در حالی که تا دقیقه ۹۴ اتلتیکو جام را در دستان خودش حس میکرد، آن گل دقایق پایانی راموس که به گفته خیلی از هواداران افراطی و خرافاتی رئال آن گل را خدا زد و بعد از آن جشنواره گل های بعدی رئال در وقت اضافی آب سردی بود بر پیکره تیمی یک دست و قدرتمند که رویای کسب جام را در ذهن خود در سر می پروراند و رویایی که سیمونه برای رسیدن به آن فقط ثانیه های کم داشت، برای همیشه از دست رفت .این دیدار و شرایط حاکم بر این بازی شاید بسیار متفاوت باشد با آن فینال لیسبون، اینجا اتلتیکویی آماده تر که با پشت سرگذاشتن مدعیان جام مثل یووه، بارسا و بایرن مونیخ و با روحیه ای جنگنده تر برای کسب جام و تجربه ای گرانبهاتر از بازی قبلی پای به این بازی میگذارد، شاید از همان ابتدا چیزی برای از دست دادن نداشته باشد. نیروی انگیزه و جنگندگی بازیکنان اتلتیکو که از سوی سیمونه به آنها القا شده از آنها در این چند ساله جنگجوهایی ساخته که فعل خواستن را به زیبایی صرف میکنند.
از طرفی شاید بالاترین انگیزه اتلتیکویی ها انتقام شب دسیما از کهکشانی ها است. آنها قطعا در وجودشان تنفر از رئال را در این چند وقت پرورش داده اند و برای رسیدن به پیروزی برابر رئال از راهی وارد می شوند که دیگو متخصص آن است، جنگ های روانی و شاید راه غلبه بر تیم های قوی تر از خودش رو در چارچوب مباحث روانی دنبال میکند برای فینال میلان از حالا برای ۹۰ دقیقه و یا حتی ۱۲۰ دقیقه فشار روانی برابر تیمی که سرمربی آن چه در دوران طولانی بازی و چه در اندک زمان مربیگری به لحاظ آرامش مورد تحسین است آماده میکند. برای دیگو شاید بردن رئال در فینال لیگ قهرمانان اروپا و انتقام بازی قبلی حتی از بالا بردن آن جام هم لذت بیشتری داشته باشد.اتلتیکوی دیگو سیمونه برای کهکشانی ها تیمی به مراتب خطرناک تر از بقیه مدعیان بود زیرا بارها در لالیگا و کوپا دل ری مغلوب آن ها شده اند و این را خوب میدانند که در برابر چه تیم با انگیزه ای قدم به میدان میگذارند.
اما در آن سوی میدان کهکشانی های متحول شده با زیدان دیگر آن تیم بی برنامه ابتدای فصل بنیتز نیستند و با ۱۲ پیروزی پیایی در لالیگا و برد بارسا در نیوکمپ و جبران ۱۲ امتیاز اختلاف با صدر جدول خود را برای رسیدن به رویای اوندسیما آماده کرده اند. مردان زی زو دقیقا همان بازیکنان بی انگیزه اول فصل رافا بنیتز هستند اما با کوهی از انگیزه و اعتماد به نفس که از زیدان به آنها انتقال داده شده است برای رسیدن به یازدهمین جام تاریخ باشگاه خود میتوانند حریف سرسختی برای شاگردان دیگو سیمونه باشند. رئال مادرید که در ترکیب خود بازیکنان بزرگی را حس میکند برای کسب اوندسیما چشم به هنر ستاره های گران قیمت وافسانه ای خود دارد. شاید قوهای سپید مادرید بازی های به مراتب راحت تر از حریف خود برای سیدن به فینال را پشت سرگذاشتند و به لحاظ بدنی در آمادگی بهتری هستند، اما فینال لیگ قهرمانان اروپا چیزی فراتر از آمادگی بدنی میخواهد. آمادگی ذهنی، قدرت تمرکز کافی در تمام دقایق بازی تسلیم نشدن در برابرجو ورزشگاه و…
ترکیب یازده نفره دو تیم در صورت پیش نیامدن اتفاقی غیر مترقبه قابل حدس زدن است. برای رئال مادرید ناواس،په په، راموس،کاسمیرو، مودریچ،کوروس،بیل،بنزما و کریس رونالدو و برای راه راه پوشان اتلتیکو اوبلاک،خمینز،گودین،فران،لوئیس،آگوستو،سائول،کوکه،گابی،تورس و گریزیمان به میدان خواهند رفت. نگاهی گذرا به آمار بازیکنان اصلی رئال به لحاظ تعداد دقایق بازی در فصل جاری، فاصله فاحشی با یازده بازیکن اصلی اتلتیکو دارد. مردان اصلیِ دیگو در سه جام لالیگا،کوپادل ری و لیگ قهرمانان مجموعا ۴۰۶۶۷ دقیقه بازی کرده اند در حالی که این آمار در تیم رئال ۳۳۲۹۱ دقیقه است. فاصله زیاد ۷۳۷۶ دقیقه ای نشان می دهد اتلتیکویی ها به لحاظ بدنی در فشار بیشتری بودند به عبارتی دیگر بازیکانا اصلی رئال هرکدام به تنهایی در مجموع ۷ بازی کمتر از بازیکنان اصلی اتلتیکو بازی کرده اند.
برای رئال مادرید زیدان بعد از حذف مفتضحانه در کوپا دل ری با بنیتز و واگذاری لالیگا به رقیب همیشگی بارسا، برای یک فصل بدون جام نماندن فقط فینال لیگ قهرمانان اروپا باقی مانده است. شاید به روایتی بهتر رئال برای کسب اوندسیما و خارج شدن از زیر فشار طرفدارانش برای کسب جام هیچ راهی جز استفاده از تمام ابزارهای خود و بردن اتلتیکوی آماده و با انگیزه ندارد. زیدان خوب میداند که پرز عاشق کسب جام است و شاید اگر زیدان برای بقا بر روی صندلی مربیگری سال آینده نظر دارد بدون شک باید برای پرز خودخواه یک جام بیاورد تا بازهم شاید، سند مربیگری سال آینده خود را امضا کند.رئال با شاگردانی به واقع فداکار برای زی زو که بارها در طول مربیگری زیدان ثابت کرده اند که بیشتر برای او می جنگند تا خودشان چیزی جز خوشحال کردن طرفدارانشان در سراسر جهان نمی خواهد.
فینال دیدنی میلان اگر نگوییم حساس ترین فینال اروپا است قطعا یکی از حساس ترین ها می باشد و برای مادریدی ها کسب اوندسیما و برای اتلتیکویی ها انتقام دسیما شاید بزرگترین رویای روبه روی آنها باشد. یک جنگ واقعی از سوی با نیروی انگیزه و انقام جویی و از سوی دیگر با هدف کسب اعتباری دیگر برای پرافتخار ترین تیم اروپا میتواند شبی رویایی را برای علاقمندان به فوتبال رقم بزند.پس تا ۸ خرداد ماه و به لحظه به صدا در آمدن سوت آغاز دربی اسپانیا اینبار در فینال لیگ قهرمانان اروپا به انتظار می نشینیم.
