آرایش 3,6,1 از دسته آرایش هایی با ذهنیت بازی مالکانه و کنترل بازی و میانه میدان است. کمتر تیمی در طول تاریخ از این آرایش استفاده کرده است اما دلیل استفاده از این آرایش چیست؟
3,6,1 چه نقاط قوتی دارد؟
کنترل بازی و تعداد بالای موقعیت ها:
با توجه به تعداد بالای بازیکنان میانی، گزینه های زیادی برای ارسال پاس وجود دارد. در نتیجه حفظ مالکیت توپ و کنترل بازی به خوبی انجام می شود. در این آرایش باز پس گیری توپ برای تیم حریف بسیار سخت است چرا که با وجود هافبک های زیاد، هدف پاس قابل تشخیص نیست. با وجود گزینه های زیاد برای ارسال پاس، گزینه های زیادی برای حمله هم به وجود می آیند. اضافه شدن دو بال کناری به مهاجم و ایجاد آرایش 3,4,3 باز یا اضافه شدن دو هافبک تهاجمی به خط حمله و ایجاد آرایش 3,4,2,1 از گزینه های تبدیل 3,6,1 به آرایشی تهاجمی است. از نمونه های استفاده از این آرایش می توان به تیم ملی استرالیا در سال 2006 اشاره کرد. همچنین منچسترسیتی تحت هدایت پپ گواردیولا چند بار از این آرایش استفاده کرده است.
پرس در 1/3 دفاعی حریف:
تعداد بازیکنان میانی و تهاجمی زیاد، امکان پرس از جلو را در تیم ایجاد می کند. 6 بازیکن میانی می توانند کل عرض زمین را بپوشانند و جلوی بازیسازی بازیکنان حریف را بگیرند. همچنین با وجود 3 مدافع و 4 هافبک میانی جلوی حملات حریف از مرکز زمین گرفته می شود.
3,6,1 چه نقاط ضعفی دارد؟
3,6,1 در مقابل ضد حملات و به خصوص حملات از کناره ها آسیب پذیر است. با وجود تنها 3 مدافع در خط دفاعی، پوشش کامل عرض زمین بسیار سخت و حتی در صورت انجام این کار، فضای خالی زیادی میان مدافعان به وجود می آید. 2 بال کناری باید بازیکنانی دونده باشند چرا که اگر نتوانند به موقع از حمله به دفاع و بالعکس جابجا شوند تیم دچار مشکل می شود.
نتیجه گیری:
3,6,1 آرایشی کم استفاده اما مناسب برای تیم هایی با ذهنیت بازی مالکانه است. در 3,6,1 گزینه های بازی سازی و تهاجمی بسیار زیادی وجود دارد و با توجه به بازیکنان میانی زیاد، پرس از جلو امکان پذیر است. 3,6,1 برای بازی تدافعی مناسب نیست و در ضد حملات آسیب پذیر است. از لحاظ تبدیل پذیری 3,6,1 تبدیل پذیری بالایی نسبت به دیگر آرایش ها ندارد.
