طرفداری- تقابل تیم های سپاهان و تراکتورسازی در هفته پنجم لیگ برتر از لحاظ آماری، رقابتی نسبتا نزدیک و از لحاظ فنی متفاوت بود. پیچیدگی تاکتیکی و تکنیکی کم تعداد از سوی دو تیم و تلاش برای رسیدن به محوطه جریمه حریف با استفاده از بازی مستقیم و پاس‌های بلند نشان می دهد هر دو مربی به یک چیز فکر می کنند: "بعد از توپگیری با کمترین دردسر و در کمترین زمان ممکن توپ را به مقابل دروازه حریف برسان". در ادامه خواهیم دید امیر قلعه نوعی در این مورد تاکید بیشتری داشته است.
برای رسیدن به محوطه جریمه حریف، تیم سپاهان 21 بار و شاگردان توشاک 20 بار از پاس مستقیم طولی به پشت مدافعان حریف استفاده کرده اند. ازین تعداد تیم میزبان 5 بار توپ را با موفقیت به یار خودی رسانده و تراکتور 6 بار در این امر موفق عمل کرده است.
این یعنی نرخ موفقیت 24 درصدی در پاس های مستقیم برای شاگردان قلعه نوعی و نرخ تقریبا 30 درصدی برای تیم میهمان. آمار نشان می دهد هر دو تیم تقریبا به یک اندازه از پاس های بلند برای توسعه حمله استفاده کرده اند تا توپ را به مهاجمین خودی برسانند. تعداد دفعات استفاده از این روش نیز برای هر دو تیم قابل توجه است(هر 4.5 دقیقه یک پاس بلند). نتیجه این تلاش ها منجر به توپی شد که در نیمه دوم در محوطه جریمه تیم سپاهان به مهاجم تراکتورسازی رسید و تبدیل به یک پاس گل در دهانه دروازه شد.
فاکتور بعدی تعداد دفعات ورود به محوطه جریمه حریف توسط دو تیم است. سپاهان 13 بار و تراکتورسازی 11 بار موفق به ورود به باکس هیجده قدم تیم مقابل شده اند که این آمار برای هر دو تیم در نیمه دوم بالاتر است.
تراکتور سازی 4 بار در نیمه اول و 7 بار در نیمه دوم اقدام به ورود به هیجده قدم سپاهان کرده و در سمت مقابل زردپوشان میزبان 5 بار در نیمه اول و 8 بار در نیمه دوم توانسته اند خود را به محوطه جریمه حریف برسانند.
با شروع شدن نیمه دوم، ابتدا شاگردان توشاک سعی کردند برای جبران گل خورده به دروازه تیم میزبان نزدیک شوند و در مقابل تیم سپاهان با عقب تر رفتن تیمش و قرار گرفتن در موقعیت دفاعی بیشتر سعی داشت از تک گلی که به ثمر رسانده محافظت کند و در ادامه از ضربات شروع مجدد و ضدحملات استفاده کند. هر چند این تیم در انجام ضد حمله با ایجاد موقعیت گل بالا نا موفق بود.
با به تساوی کشیده شدن بازی، سپاهان تلاش خود را برای رسیدن به دروازه حریف دو چندان کرد. به همین دلیل هر چه به پایان بازی نزدیکتر شدیم هر دو تیم تعداد دفعات بیشتری موفق شدند در محوطه جریمه حریف حضور یابند.
تیم تراکتورسازی در طول بازی سعی در اداره بازی و پیدا کردن راه نفوذ به خط دفاعی حریف بود. تعداد دفعات رسیدن پاس متوالی به عدد هفت برای تراکتور و سپاهان به ترتیب 13 و 6 می باشد. تیم تراکتور سازی زمانی که مالکیت توپ را از آن خود می کرد، با پاسکاری های عرضی و رو به عقب و در زمین خودی کنترل بازی را در دست می گرفت اما سپاهان کمتر به دنبال بازی در زمین خودی بود و سعی داشت توپ را در زمین حریف به گردش در بیاورد.
آمار تعداد توپگیری در زمین حریف که با نسبت 11 به 8 برای تیم میزبان است گواه این مدعاست که سپاهان برای بازی در زمین حریف عملکرد موفق تری داشته است.
علت این امر پرس خوب از سوی بازیکنان سپاهان می باشد که به محض از دست دادن توپ از همان نقطه که توپ را از دست دادند با تحت فشار گذاشتن بازیکن صاحب توپ و حمایت از این موج فشار توسط بازیکنان دیگر، موفق به بازپس گرفتن مالکیت توپ می شدند.
علاوه بر نکات فوق استفاده از ضربات شروع مجدد یعنی ضربات ایستگاهی و کرنر ها در این بازی تاثیرگذار بود و به نظر می رسد تیم سپاهان، بیشتر روی این روشها برای رسیدن به گل حساب باز کرده است.
