رَهاد
آی آدم ﺑﺪه
ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻰ ﻣﻴﺒﻴﻨﻰ ﻣﻦ اﻧﻘﺪر ﺣﺎﻟﻢ ﺑﺪه
ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻳﺎد دادم ﻫﻤﻴﻦ ﻳﺎدم ﻧﺮه
ﻋﺸﻘﺖ ﻳﻪ روز از دﺷﻤﻨﻢ ﻧﺎﻣﺮد ﺗﺮه
ﺑﺒﻴﻦ آدم ﺑﺪه
ﻳﺎد دادی ﺧﻮدت ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺑﺪﻳﻮ
ﻣﻴﺨﻮاﺳﺘﻰ زﺧﻢ ﻧﺰﻧﻰ اﻧﻘﺪر راﺣﺖ ﻧﺮﻳﻮ
ﺣﺎﻟﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻰ ﭘﺸﻴﻤﻮﻧﻰ وﻟﻰ ﺧﺐ
دﻳﺮه ﻳﻪ ﻛﻢ آﺧﻪ دﻳﺪم روی اﺻﻠﻴﺘﻮ
دﻟﻢ ﻣﻴﮕﻴﺮه ﻣﻦ ﭘﺸﺘﺘﻢ
ﻣﻴﺸﻨﻮم آی ﺑﻔﻬﻢ
ﺧﺮاب ﺷﺪ اﻳﻨﻢ ﺑﻮده ﺷﺎﻧﺲ ﻣﻦ
وای دﻟﻢ ﻣﻴﮕﻴﺮه ﻣﻦ ﭘﺸﺘﺘﻢ
ﻣﻴﺸﻨﻮم و آی ﺑﻔﻬﻢ
ﺧﺮاب ﺷﺪ اﻳﻨﻢ ﺑﻮده ﺷﺎﻧﺲ ﻣﻦ
تتلو
هنو بداخلاقى چيه نسخ من شدى باز
تو هم مثه من رفتارت مثه الكلياس
هنو سگى دلت تنگ شده لش تو بغل من كنى ناز
هنو باورته اون حرفا كه پشت من بود
من موندمو عربده هاى پشت فرمون
ولش كن بيخودى تلخش نكنم بريم سر بحثاى خوش خندون
اون مجسمه كه دادى كه يه فرشته ى خل بود
اونو جا گذاشتم همونجا پيش گلدون
اون سيگار بهمنامم همشونو وردار
يا بكش يا بده بره كفشامم بذار انبار
اون حوله سفيده كه مال حموم بود
يا تو لباس چركاس يا افتاده همون رو
اون شيخ الشيوخه كه تو عودا خفن بود
كنار تى ويه كه شدش زير دستم خورد
جورابامو يادم رفت اون ست خوشگله
بالاى كمده تنها با يه مشت گله
مسواكمو بنداز تو سطل آشغالى
روى اون مبله هم ديگه ساک باشگاه نى
نهارم نميخوام من اصن رژيمم
من همونى كه شيكم خالى ميرفته جيمم
من اصن ديوونه وحشى من اصن يه ديوم
من اصن عامل بدبختيه اين رژيمم
پوتک
با هیچ چیزی نمیکنم نگاهاتو عوض
قانعم حتی بشم یه جا با تو من حبس
سرِ من نمیرفتی کلاساتو از قصد
جلو آیینه میکردی لباساتو عوض
بیب، چقد بهت میاد نه؟
هی، میاد به یادم
خماری دراگی که دیگه نی چون
عشقت شد اعتیادم
خوب بلدی بچینی واژه ها رو
بلد بودی در بیاری ادا عاشقا رو
بلد بودی پیچ و خم کار ما رو
بلد بودی .... پس ندی کارما رو
منم بلد بودم، اً قصد باختم
بلد بودم بدم باشم
رقیب ضعیفی نبودم
بلد بودم فقط دوست داشتم
بهم گفت برو، اگه مردشی
عشق یه طرفه مث اینه برده شی
همه چیو واسه خودت نکنش مهم
بعضی وقتا اَ خیلی چیزا باید رد بشی
ولی دوس دارم فک کنم یه طوری
بهم تکست میدی جا سلام چطوری
میگی هنوز دوست دارم یهویی
ولی نمیشه چون فیک و دکوریم
بعدِ همه اینا مگه آدم میشه بلند شه
فقط کافی بوده پودرا رو میزِ تو خط شه
جوری وا میدادی رابطمون بسته تر شه
نئشه تر شه باشه اصلاً به من چه
نمیشه خودتو بدونِ اون ببینی
دیگه نمیتونی دستشو بگیری
اگه یکی دلش باهات نباشه حتی
نمیفهمه وقتی بمیری
ناجی
شبیه کسی جز من نیست ورسام
وقتی بیت به بیتو کردم احساس
تمومی نداره خستگی
هر سال میگم تموم میشه امسال
پای بیلیتام نخورده امضا
کریر واضحهنمیخواد اثبات
هنو قبل خواب جنگه با خودم
پراکنده تر از فکرام تکستام
اومدم رو تیغ
برا من .... زندگی روتین
تو یه دست گل بودتو یه دست پوچی
دلم پر بود که خالی شد قوطی
یه طرف سیاه یه طرف رنگی
خودم سبک میشم و سرم سنگین
بعضی وقتا اصن حس رپ نی
دلم میخواد شل کنم گوش کنم اندی
لشم تو رومم
چقد از حواشی رپفارس دورم
فهمیدم دوره این حرفا گذشته
کاردم شد دکور کتابخونهم
اومدم راهی که نبوده راحت
همه چیو پیش پیش تاوانشو دادم
سکوتم کنم اسممو میشنوی
داشام تو ترکاشون میدن shoutout
دیل‌هامم چاقه
ولی بیشتر آرتیستم تا کاسب
هدفام جلوم
با اینکه میدونم ریسک همراهشه
میکنم رپ هنوز میگیرم دم
دیگه سر هرچیزی نمیدم رد
باید هرچی خواستم رو بگیرم چنگ
راست باشن حرفام
ولی همه حرفارو بگیرم چپ
هیچکس
چرا صبح نمیشه؟
یه چیز توم مرده دیگه
وجودم خورده میشه
چیزای کوچیک گنده میشه
دارم سقوط میکنم ته چاه، نور داره نقطه میشه
دستم از همه جا کوتاه است و میگن آدم تو خودش گم نمیشه
انگار از شکم مادرم هلم دادن و فرو رفتم تو خودم
غرق فکر، هوامو داری یه قلب چرک
دارم با نفسام حبس میکشم. توی من، بنده
بنده هر روز از دیروز خسته تر، ادامه چه سخته
باید نعره زد دیوارای صوتی بشکنن، بریزن بم بشن
جنگ سرد، درگیری تن به تن
ترس و شک. محاصره ام. داره میشه حلقه تنگ
نتیجه ی این جنگ یکیه یا مرگ منه یا مرگ شب
میشه پوتین پات نباشه، شبا اینقدر تار نباشه
زندگی هار نباشه، زخمامون باز نباشه
میشد این حرفا راست نباشه ولی کسی باختو به ما یاد نداده
ن.ظ.ا.م.و باید کشید پایین تا هر یه روز یه سال نباشه
حصین
سخت میشه حرف زدن
وقتی نگاه ها رو میشه خوند
فهمید چی توو کله ها میگذره
هارن ولی میل ما بیشتره این بار
واسه صلح واسه عشق میشه پل زد تا بهشت
باید بخشید درو بست دیگه قانون ننوشت
من توو ترکم خیلی وقته لق منفی فاز خنده
بدخواهم تکلیف معلومه اون میگذره ما که بنده
اصلاً سلامتی ...ها، همونی که بدی هاشو یاد داد به ما
تهش چیشد مال ما رو خورد داد صدا
جاش شدیم قوی تر و خود ساخته باز لول آپ
تاییدش رو میگیرم از گره هام لول آپ
سنگین تره هر دفعه گره ها لول آپ
مگه داریم تنگ تر از دل ما همش معطل یه نگاه
آسمون ها کی بشه بده جا
همینه معضل دنبال دریچه روزن
من آماده ام برم اونقدر که
همه چیمون بمونه پشت سر
من شدم الگوت نه اشتباهه دیگه فرمول
نه تو هندونه بده نه من امید واهی پایانی پر نور
پس بزار آباد کنم بزنم و برم بعدی
تا اونجا که دارم تصویر تا اونجا که بشم تعطیل
نه برای کف و تشویق نه برای لوح تقدیر
من و فکر پل بعدی جوری ساختتم شل نشم جلو تهدید
مِهیاد
انتظار نیست از کِسی
وقتی بی‌حسی مُرده توم قبلِ سی
کلِ تهرونم سند بزنـــی
فقط بهت میگم تهش که چی؟
یه جا دلت تنگ میشه واسه خونواده
یه جا طرد میشی میفهمی پوله گاده
به‌مولا هرچی که دارم من، بود اراده
اونی که قلبشو دسته گلوله داده
می‌رسم بلخره گروهی نه یه نفره
شروع میشه با یه حرف
تموم میشه به ضررت
همون .... که خودی‌ان به نظر
منتظره فرصتن جای درست بزننت
فقط ننت تو سختیا بات میاد
وقتی فِیسِتو خونی کنن کارد ریا
با تینا بچه باز باهات میاد
بگو تو .... بوده سره رات کیا؟
پسر نمونده راهه چاره‌ای
تو خونه لَشی و بابه چاله‌ای
نمی‌خوام کنم ناله پاله
ولی توت دیدم اون بچه خایه داره
تویی افتخاره اون که بود افتخارت
بلندشو هی نکن استخاره
اگه قلبتو کرده این عقده پاره
داد بزن به دنیا بگو ...
الان تو سره من کلی معضل هست
وقتی همه‌چیمو دادم واسه دخترم
وقتی پسره‌تو همه دور زدن
تو مثه کوه میموندی برام پشت سرم
بعضی روزا بودی پر ازم
ولی واسم احتیاجی بیشتر اَ نفسام
وقتی رد میدم نمیشه کرد صحبتم
بام اونجا چَشمو میگیری فقط تو ازم
