میهمان *تو سیستم بازی پپ یه حربه وجود داشت، پاسکاری برای نگه داشتن توپ حتی اگر تو زمین خودت و خطوط میانی و دفاعی باشه... این حربه انقدر ادامه پیدا میکرد تا تیم حریف هیپنوتیزم بشه... یعنی با دنبال کردن توپ یک الگوریتم تو ذهنش شکل بگیره که الان دوباره از اینیستا توپ میرسه به پیکه و از پیکه به ماسکرانو و باز برمیگرده... تو این سیستم هیپنوتیزم گونه وقتی کم کم توپ نزدیک دروازه میشد و به بازیکنایی مثل اینیستا و مسی و در اون موقعیت های پشت 18 میرسید مدافعان کناری به سرعت اضافه میشدن و در عمق حرکت میکردن تا اگه فضا بود توپ بگیرن و اگر نبود خطوط رو بشکنن و فضا رو برای مهاجما بازتر کنن... اما تو سیستم ساری پاسکاری یک حربه نیست، بخشی از لذت بازیه... یعنی اینجوری نیست که توپ رو نگه دارم به هر شرطی شده... تا موقعی که از بازی لذت میبری توپ دستته، و از هر سمتی ترکیبی و مدرسه ای جلو میرن و هر خط، خط بعدی رو پوشش میده و میچرخن، شما به بازی کواچیچ و ازارد و آلونسو دقت کنید... در سمت چپ زمین مثل گردباد میچرن تو هم و این گرداب با اضافه شدن مهاجم نوک و هافبکهای دیگه بزرگتر میشه و اصلا پشت مشخصی برای هیچکس نیست...
