A.H Jetinhoظهور ورژن جدید آلگری در تاکتیکی‌ترین جدال قرن بیست و یکم و چند نکته مهم.
۱- اگر در خاطرتان باشد یوونتوس در بازی مقابل بایرن، بازی مقابل رئال مادرید و چند بازی دیگر نیز توانسته بود بازی باخته را برگرداند اما نکته‌ای که موجبات حذف یوونتوس را فراهم می‌کرد رو آوردن به دفاع به محض برابر کردن حساب بود.
تعویض‌های تدافعی‌ای که در اکثر مسابقات آلگری از پارما تا رئال مادرید دیده میشد و در اکثر اوقات برای یوونتوس گران تمام میشد.
امروز آقای آلگری هنگامی که بازی را به تساوی کشاند، دفاع چپ خود را با یک مهاجم عوض کرد در حالی که معمولا بر عکس بود. امروز آقای آلگری پس از این که حریف با کاستن از تعداد مدافعین به تعداد مهاجمینش افزود، به جای اضافه کردن بک دفاع مهاجم نوکش را تازه نفس کرد. کارهایی که همواره از سوی منتقدین به او توصیه میشد و حالا معلوم شد حق با متقدین بوده است. مزد نترسیدن آلگری به او داده شد.
آلگری امروز نترسید و باید از این که عادتی به این قدمت را کنار گذاشته به او کردیت داد.
جدای از این قضیه در بازی امشب دیدیم که یوونتوس از چهار یا پنج سیستم مختلف استفاده کرد. به جز ماریو مانژوکیچ و وویچک شزنی تمامی بازیکنان یوونتوس در پست‌های متعددی در این بازی به کار گرفته شدند. اتفاقی که آشنایی بی نظیر آلگری به بازیکنانش را نشان می‌دهد.
مهم‌ترین اتفاق امشب اما استفاده از ماریو مانژوکیچ در نقش کریم بنزما بود؛ بنزمایی گردن کلفت‌تر، خشن‌تر و کله‌خراب‌تر! معمولا مدافعین مهاجمین را مارک می‌کنند اما امشب آلگری مهاجم نوکش را مامور کنترل مدافع میانی گردن کلفت اتلتیکو کرد. باورش سخت است اما این اتفاقی بود که رخ داد. گودین که ابر ستاره اصلی سیمئونه بوده، در طول نود دقیقه شاید سه چهار دقیقه هم در نزدیکی‌های رونالدو دیده نشد.
آلگری در بازی امشب، کین جوان را بازی داد، مدافعی اضافه نکرد، اسپیاناتزولا و کانسلو هجومی را به صورت همزمان به کار گرفت و به طور کلی رویکرد تازه‌ای اتخاذ کرد و به طور کلی نفری جدید بود. با یک بازی نمی‌توان قضاوت کرد اما شاید خود آلگری اگر این رویکرد را ادامه دهد، مربی جدید یوونتوس باشد [همانگونه که خدیرا خرید زمستانی یوونتوس بود]
