بامداد امروز سنگربان ملی‌پوش پرسپولیس، تهران را به مقصد بلژیک ترک کرد تا از روزهای آینده در تجربه‌ای کاملاً متفاوت در باشگاه آنتورپ رویال این کشور حضور پیدا کند. این در حالی است که در دو نوبت قبلی هردفعه به دلایلی این پرواز میسر نمی شد اما این بار بیرانوند توانست با حل و فصل مشکلات اداری، راس ساعت 5:30 بامداد روز دوشنبه ایران را ترک کرد.
بیرانوند در آخرین صحبت‌هایش پیش از پرواز، گفت و گویی را با خبرنگار طرفداری انجام داد که می خوانید
بالاخره رفتنی شدی؟
خدا رو شکر بالاخره انجام شد. جالبه که فکر می کردم شاید این دفعه هم نشود. اما خدا رو شکر همه چیز حل و فصل شد.
اما این دفعه رفتن ات خیلی بی سروصداست؟
به هرحال من دو بار برای رفتن اقدام کردم و به فرودگاه آمدم که سفر انجام نشد. بار اول به خاطر کشور بلژیک که قوانین سفت و سختی برای قرنطینه مسافران گذاشته بود و البته دستورالعمل یوفا و دفعه دوم هم به خاطر مشکلات خروجی. اما خدا رو شکر این بار بالاخره شد.
مشکل خروجی؟
بله.من دانشجو هستم. نظام وظیفه هم قوانین خودش را دارد و باید این مسئله به شکل قانونی و طبق روال اداری حل و فصل می شد. جا دارد همین جا از حبیب کاشانی تشکر کنم که کار من را تا لحظه آخر پیگیری کرد و همین طور سردار مهری، رئیس سازمان وظیفه عمومی ناجا و آقای بهرام نوروزی تشکر و قدردانی کنم که برای من سنگ تمام گذاشتند.
و حالا بیرانوند در شروعی تازه قرار گرفته است...
دقیقا کارم تازه شروع شده و بخش تازه ای از زندگی حرفه ای من آغاز می شود. باید تمام تلاشم را به کار بگیرم تا روند رو به رشدم را ادامه دهم. آن هم با شرایط جدید.
دور شدن از ایران برای علیرضا بیرانوند احساساتی سخت نیست؟
دور شدن از زادگاه برای همه خیلی سخت است. در یک مقطع از زندگی من از زادگاهم دور شدم و برای پیشرفت به تهران آمدم. حالا قرار است باز هم برای پیشرفت این بار از ایران بروم. در حال حاضر نمی توان حرفی بزنم فقط امیدوارم مردم برای من دعا کنند.
یکی از آرزوهای همیشگی تو که در مصاحبه هایت همیشه اشاره می کردی لژیونر شدن بود که حالا به آن رسیدی. آرزوی بعدی ات چیست؟
قبلا هم گفته ام که آرزوهای من سقف ندارد و هیچ وقت به پایان کار فکر نکرده ام. هرشب موقع خواب نقشه های تازه ای برای ادامه دارم و تمام تلاشم این است تا به همه ثابت کنم آدم با تلاش و پشتکار به هرجایی که بخواهد می رسد.
پس بلژیک برای تو پایان کار نیست؟
بلژیک برای من یک ایستگاه است تا بیشتر پیشرفت کنم و از طریق آن به ایستگاه بعدی برسم و می دانم که به هیچ وجه کار ساده ای نیست. خیلی کار دارم و باید چند برابر زحمت بکشم. اما می دانید مهم ترین چیزی که منِ بیرانوند آن را خوب بلدم چیست؟ جنگیدن... من یاد گرفته ام با تمام توان تلاش کنم و نتیجه را به خدا بسپارم. سهم من تمرین و تلاش است. سهم من این است که نامید نشوم. بقیه اش با خداست.
حالا در یک قدمی پرواز به بلژیک و جدایی از پرسپولیس برای هواداران پرسپولیس حرفی نداری؟
فقط این را می دانم که از صمیم قلب دلم برایشان تنگ می شود. از آن ها می خواهم روزی که پرسپولیس روی سکوی قهرمانی قرار گرفت و جشن قهرمانی را برگزار می کردند من را به یاد بیاورند چون من هر لحظه به یاد آن ها هستم.
ممکن است خودت در جشن قهرمانی حاضر باشی؟
هنوز چیزی معلوم نیست. امیدارم بتوانم با اجازه باشگاه آنتورپ در جشن قهرمانی پرسپولیس شرکت کنم. اگر هم نشد که به آقا داوود (فنایی) گفته ام که مدال من دست او امانت باشد تا در اولین سفرم به تهران آن را بگیرم.
همچنین می خوانید:
