King Tottiمی‌خوام یه خاطره ای که وقتی یه مصاحبه از مارادونا رو شنیدم براتون بگم و الان که دارم براتون اینو می‌نویسم داره از چشمام اشک میاد.
مارادونا بعد از اینکه یه مدتی مواد رو ترک کرد از لحاظ روحی مشکل پیدا کرد و خودشو تو بیمارستان روانی بستری کرد.
می‌گفت اونجا دیوونه های زیادی بودن یکی می‌گفت من گاندی هستم همه باور میکردن.
یکی می‌گفت من چگوارا هستم دوباره همه باور میکردند و از اون به بعد چگوارا صداش میکردن.
من دیوونه نبودم پس گفتم من دیگو آرماندو مارادونا هستم اونا زدن زیر خنده او گفتن شاید هرکسی بیاد اینجا ولی مارادونا با همه فرق داره مارادونا جز آدمای روی زمین نیست از یه جای دیگه اومده.
مارادونا می‌گفت اینجا فهمیدم غرور ادمو می‌بره بالا ولی اگر حواست بهش نباشه بدجوری میزنتت زمین.
نمیدونم چرا ولی هروقت به مارادونا فکر میکنم یه جمله ی یوهان کرویف میاد تو ذهنم که فوتبال به من همه چیز داد و سیگار همه چیز را از من گرفت.
سرنوشت مارادونا با مواد مثل سیگار یوهان بود اما هیچوقت بخاطر مواد نشد کسی ازش بدش بیاد چون اون باز هم دیگو بود.
روحت شاد نابغه ی فوتبال روحت شاد دست خدا
