Sajjad Mubarakiسری فوق جذاب و دیدنی میلواکی بوستون هم تموم شد و واقعا عجب سری عالی و محشری هم شد.
بهتره که یه نگاه کلی و اجمالی به این سری بندازیم:
بازی اول:
بوستون انگار هنوز تو باد جارو کردن بروکلین بود و نهایتا هم بازی خونگی اولش رو از دست داد. این برد میلواکی در شرایطی به دست اومد که یانیس اصلا شب خوبی رو پشت سر نگذاشته بود و اگه آجر پرت کردن های بازیکنای بوستون علی الخصوص تیتوم و براون نبود شاید نتیجه ای غیر این به دست می اومد. البته از عملکرد خوب و سه امتیازی های مثمر ثمر بابی پورتیس هم نباید راحت گذشت که تو نتیجه خیلی تاثیر گذار بودن.
بازی دوم:
شوک شکست اول باعث شد بوستون به خودش بیاد و تو یه بازی برتر میلواکی رو شکست بده. براون یه عملکرد کم نقص و شایسته تقدیر از خودش به جا گذاشت و فقط تو نیمه اول ۲۵ امتیاز آورد اونم با فیلد گل ۹۰ درصد، به عبارت ساده تر هر مدلی که اقدام میکرد توپ بلا استثنا تو سبد می نشست. البته تو نیمه دوم، براون فروغ نیمه اول رو نداشت اما همون نیمه اول هم کافی بود که بوستون سری رو به تساوی بکشونه.
بازی سوم:
بوستون تو شبی که داوری به شدت ضعیف بود بازی رو به میلواکی باخت. واقعا هیچ کلمه ای نمیتونه عمق فاجعه داوری این بازی رو توصیف کنه. از خطر های بی مورد و عجیبی که از بوستون گرفته می شد تا خطاهای واضحی که از میلواکی گرفته نمیشد و در آخر هم شاهکار داوری آخر بازی که به جای سه پرتاب، داور دو پرتاب آزاد برای اسمارت اعلام کرد در صورتی که عین همین اتفاق تو بازی هفتم و آخر نیمه اول و دقیقا هم روی همون اسمارت اتفاق افتاد و داور سه پرتاب آزاد اعلام کرد. با همه‌ی این حرفا بوستون فقط چند صدم ثانیه تا تساوی فاصله داشت و فقط کافی بود که شوت لحظه آخری هارفورد که دیر اقدام شد، یکم زود تر باشه تا بازی به آور تایم بره.
بازی چهارم:
بوستون تونست شکست خانگی تو بازی اول رو جبران کنه و مزیت بازی خانگی خودش رو برگردوند. آل هارفورد با ۳۰ امتیاز علاوه بر این که باعث برتری بوستون شد، بهترین عملکرد کریرش در پلی آف رو هم به ثبت رسوند. فیلد گل فوق العاده ۱۱ از ۱۴ که با ۵ از ۷ سه امتیازی همراه بود اونم از یه بیگ من پا به سن گذاشته مثل هارفورد خودش گویای همه چیز هست.
بازی پنجم:
بر خلاف تصورات و درحالی که بوستون تا اواخر کوارتر سوم سوار بازی بود، میلواکی با یه کام بک، سری رو پیش افتاد و بوستون هم در آستانه حذف قرار گرفت. سه امتیازی های کوارتر چهارم میلواکی علی الخصوص کاناوتون ورق بازی رو برگردوند اما به شخصه علت این برد میلواکی رو سه امتیازی کلاچی که یانیس زد به همراه عملکرد فاجعه بار اسمارت تو اواخر بازی می دونم. اسمارت علاوه بر ریباند بد روی پرتاب آزاد یانیس که منجر به دو امتیازی بابی پورتیس و جلو افتادن میلواکی تو ثانیه های پایانی بازی شد دو حمله بعدی بوستون رو هم به تنهایی از دست داد تا بازی برای میلواکی تموم بشه. البته که دفاع و توپ ربایی هالیدی رو توپ های اسمارت هم واقعا بی نظیر و فوق العاده بودن.
بازی ششم:
بوستون با پیروزی، سری رو به بازی هفتم و ورزشگاه خونگی خودش یعنی تی دی گاردن کشوند. تیتوم به قول یکی از دوستان، شده بود مایکل جردن و هر چی توپ کلاچی بود رو به سبد نشوند و در شرایط که میلواکی با عملکرد عالی یانیس می رفت که به بازی برگرده، تیتوم یه تنه بوستون رو تو بازی نگه داشت و در نهایت هم بوستون پیروز از بازی خارج شد. واقعا این حجم از کلاچ بودن رو حتی منم از تیتوم انتظار نداشتم.
بازی هفتم:
بوستون با پیروزی تو بازی هفتم و نهایی این سری، که با حمایت پر شور طرفداراش تو تی دی گاردن همراه بود، به فینال کنفرانس شرق راه پیدا کرد و حریف میامی تو فینال شد. سه امتیازی های گرنت ویلیامز و پیتن پریچرد نفس میلواکی رو گرفتن مخصوصا پریچرد که ۴ از ۶ سه امتیازی خودش رو فقط و فقط تو کوارتر چهارم ثبت کرد. گرنت با ۲۷ امتیاز، علاوه بر این که امتیاز آورترین بازیکن زمین بود، بهترین عملکرد فردی کریرش رو هم به ثبت رسوند.
در کل این سری جذاب به پایان رسید و ما باید منتظر یه سری جذاب دیگه بین تیم های یک و دو کنفرانس شرق تو فصل عادی، این بار در پلی آف باشیم.
به امید یه سری جذاب
