سهیل تهرانتمام باشگاه ها به ویترین جام و مدال افتخار می کنن، بسیاری به داشتن ستاره های وفادار و تعداد کمی به حضور بازیکنای خاص، که لزوما در گروه "تاپ ها" قرار نمی گیرن اما اخلاق مدارند. اینا قبل از فوتبالیست بودن، آدم هستن و دنیاشون قطعا از زمین چمن بزرگتره ... وجود بازیکنا ی "خاص" بیشتر از صاحبان باشگاه برای طرفدار ها یه ارزش حساب می شه، ارزشی که با تعداد گل و سانتر و تکل سنجیده نمی شه. ریالی و دلاری هم نیست. از جنس قلب و اشک هستن و هر چی جلو تر می ریم از همین تعداد اندک شون، کمتر می شه. کاش قدرشون رو بدونیم.
