طرفداری | روی امرسون (Roy Emerson) زاده سوم نوامبر 1936 در شهر بلکبات در کوئینزلند استرالیاست. خانواده امرسون ساکن یک مزرعه در بلکبات بودند. در زمان کودکی روی، یادگیری تنیس، یکی از رسوم مردمان استرالیا بود و خانواده امرسون نیز از این قاعده مستثنی نبودند. پدر روی، با استفاده از منابع موجود در مزرعه، زمین تنیس کوچکی را برای پسرش ساخته بود تا بتواند تنیس را در مزرعه بشناسد. خاکریزهای اطراف مزرعه به همراه مقداری ماسه گرانیتی، سطح زمین تنیس خانوادگی امرسون را تشکیل داده بود و حصار سیم مرغی، از خروج توپ از زمین جلوگیری می‌کرد. دوشیدن گاو، مچ دست روی را آن‌چنان قوی کرده بود که در آینده حرفه‌ای او نیز تاثیرات مثبتی داشت. روی علاوه بر زمین تنیس خانگی، تمریناتی را در زمین تنیس مدرسه‌اش انجام می‌داد. کوچ خانواده به شهر بریزبین، تمرینات امرسون را حرفه‌ای‌تر کرد زیرا در این شهر، زمین‌های تنیس حرفه‌ای به همراه تنیسورهای برتر حضور داشتند و وجود رقبای قدر، آموزش روی را قوی‌تر می‌کرد.
نخستین بازی تنیس روی در مسابقات قهرمانی جنوب غربی کویئنزلند 1951 و نخستین عنوان قهرمانی او در هاردکورت کوئینزلند 1953 به ثبت رسید. نخستین حضور امرسون در مسابقات گرند اسلم خارج از استرالیا، در سال 1954 و مسابقات فرنچ‌اوپن رقم خورد. او در دور نخست به جوزف آزبوث از مجارستان برخورد و کمتر کسی برای این تنیسور استرالیایی شانس پیروزی قائل بود. مربی امرسون به او گفته بود که بیش از سه امتیاز از رقیب مجارستانی نخواهد گرفت اما امرسون در نخستین دیدار حرفه‌ای خود در گرند اسلم، با وجود شکست و حذف در دور نخست، با کسب 9 امتیاز در سه ست، عملکرد بهتری از پیش‌بینی مربی خود داشت. او در این سال به مسابقات ویمبلدون و US اوپن نیز اعزام شد اما نتوانست به مراحل بالاتر از دور سوم برسد.
پیش از سال 1959، رسیدن به دور یک‌چهارم نهایی اوپن استرالیا در سال 1958 و US اوپن 1956، بزرگترین پیش‌روی امرسون در گرند اسلم‌های مختلف بود. او در ویمبلدون 1959، نقطه عطف تنیس خود را شروع کرد و به نیمه نهایی این گرند اسلم رسید. امرسون در سکشن پنجم ویمبلدون، تنیسورهایی مثل ویلیام آلوارز کلمبیایی، فرانک گورمن استرالیایی، آندرس خیمنوی اسپانیایی و یورگن اولریش دانمارکی را شکست داد و به جمع هشت تنیسور برتر جام صعود کرد. او در یک‌چهارم نهایی، بابی ویلسون بریتانیایی را در سه ست شکست داد تا به نیمه نهایی برسد. ماجراجویی‌های او در نیمه نهایی با شکست برابر الکس اولمدوی آمریکایی خاتمه یافت.
قهرمانی اوپن استرالیا در سال 1961، شروع درخشش این تنیسور در دنیای گرند اسلم‌های تنیس بود. او در فینال اوپن استرالیا، راد لاور، بزرگترین رقیب هم‌وطنش را شکست داد و برای نخستین بار به قهرمانی در یک گرند اسلم رسید. رقابت‌های راد لاور و روی امرسون، از این سال به بعد به جذاب‌ترین دوئل تنیسورهای استرالیایی تبدیل شد و این دو بارها برابر یکدیگر قرار گرفتند. پس از فتح استرالیا، نوبت به فتح آمریکا و US اوپن رسید. امرسون در آمریکا، پس از چهار پیروزی در سکشن چهارم، رن هولمبرگ آمریکایی و رافائل اوسونای مکزیکی را شکست داد و بار دیگر به مصاف رقیب هم‌وطنش، راد لاور رفت. امرسون با نتایج 5-7، 3-6 و 2-6، لاور را بار دیگر شکست داد و به قهرمانی آمریکا رسید. او در این سال به یک‌چهارم نهایی فرنچ‌اوپن و ویمبلدون نیز رسید.
سال 1962 برای امرسون با نایب قهرمانی‌های او در استرالیا، فرانسه و آمریکا همراه بود. او در فینال هر سه گرند اسلم استرالیا، فرانسه و آمریکا برابر راد لاور شکست خورد تا سال سختی را برابر رقیب همیشگی‌اش داشته باشد. امرسون از سال 1963 تا 1967، قهرمان بلامنازع اوپن استرالیا بود و به پنج قهرمانی متوالی در این رقابت‌ها رسید. او در فینال این سال‌ها ابتدا کن فلچر را شکست داد و سپس دو مرتبه برابر فرد استوله و آرتور اَش آمریکایی پیروز شد تا پادشاه تنیس دهه 60 استرالیا باشد. سال 1963، نخستین قهرمانی امرسون در فرنچ‌اوپن بود. این تنیسور پس از طی مراحل مقدماتی پیروز رقابت‌هایش برابر نیکولا پترانجلی از ایتالیا، مایکل سنگستر از آمریکا و پیر دارمون از فرانسه در فینال بود و قهرمانی در فرانسه را به افتخاراتش افزود.
قهرمانی در ویمبلدون 1964، نوبرانه دیگر این تنیسور پس از فتح آمریکا، استرالیا و فرانسه بود. او در مراحل مقدماتی ویمبلدون، دونالد دل آمریکایی، نیکولا پیلیچ یوگسلاو، هیو استوارت و آرتور اَش، دیگر نمایندگان آمریکا را شکست داد و به یک‌چهارم نهایی این تورنمنت صعود کرد. پیروزی برابر باب هویت استرالیایی و ویلهلم بانگرت آلمانی، امرسون را برای نخستین بار به فینال ویمبلدون رساند. او در فینال برابر جدیدترین رقیب هم‌وطنش، فرد استوله قرار گرفت و با پیروزی‌های 4-6، 10-12 و 3-6 در سه ست اول، دوم و چهارم، قهرمان ویمبلدون 1964 شد. پیروزی دیگر او برابر استوله، قهرمانی US اوپن این سال را نیز برایش به همراه داشت. او در ویمبلدون 1965، پس از پیروزی در دیدارهای مقدماتی، کیث دیپرام از آفریقای جنوبی و دنیس رالستون آمریکایی را شکست داد و بار دیگر در یک فینال تکراری به مصاف استوله رفت. او استوله را با پیروزی در سه ست متوالی شکست داد و از عنوان قهرمانی‌اش در ویمبلدون دفاع کرد. او در این سال 1967 نیز پس از پیروزی برابر تونی روشه استرالیایی به دومین قهرمانی فرنچ‌اوپن خود رسید. از رکوردهای مهم این تنیسور، پیروزی در 55 دیدار متوالی سال 1964 بود که منجر به ثبت 109 پیروزی در 115 بازی این سال شد. شاید اگر مصدومیت کتف در اثر برخورد به داور هنگام تعقیب توپ برای امرسون به وجود نمی‌آمد، او می‌توانست در ویمبلدون سال 1966، سومین قهرمانی متوالی خود در این جام را جشن بگیرد.
امرسون در مسابقات دوبل تنیس در گرند اسلم‌های مختلف نیز عملکرد موفق را داشت و به همراه پنج پارتنر مختلف خود به 16 عنوان مختلف مسابقات دوبل رسید. سال 1972، آخرین سال حضور این تنیسور در گرند اسلم و سال 1983، آخرین مسابقه تنیس دوران بازی این تنیسور را به ثبت رساند. امرسون پس از پایان تنیس، به عنوان مربی در چندین تورنمنت به فعالیت خود در این ورزش ادامه داد. او در سال 1982 به تالار مشاهیر تنیس جهان و در سال 1986 به تالار مشاهیر تنیس استرالیا راه یافت. زمین اصلی مسابقات اوپن سوئیس که این تنیسور در آن آخرین مسابقه‌اش را به ثبت رساند و در پنج دوره، عنوان قهرمانی آن را به دست آورده بود، نام روی امرسون را پس از خداحافظی این تنیسور به خود گرفته است. امرسون در سال 1961 به رتبه نخست رنکینگ تنیسورهای برتر جهان رسیده بود و در تمام دوران تنیس خود به 1193 پیروزی در 1559 بازی رسید.
او یکی از مردان فروتن تنیس استرالیا بود که بارها اذغان داشت رقبای هم‌وطنش همانند راد لاور و کن روزوال، از او بهتر بودند. در زمان امرسون، مسابقات تنیس، گاهی به صورت متوالی و سه بازی در روز برگزار می‌شدند اما این مهم باعث خستگی این تنیسور نمی‌شد زیرا او پس از پایان مسابقات، کفش‌هایش را عوض می‌کرد و تمرینات دوندگی خود را شروع می‌کرد. او سابقه ثبت رکورد دوندگی 10.6 ثانیه در مسافت 100 یارد را داشته است. سرعت بالا و سرویس‌های قدرتمند به همراه مچ آهنین امرسون، او را به یکی از تنیسورهای برتر عصر خود تبدیل کرده بود.
مطالب مشابه
یاروسلاو دروبنی مرد عینکی تنیس جهان؛ از مدال نقره هاکی در المپیک زمستانی تا تابعیت چهار کشور
ایلی ناستاسه، پسر بد تنیس جهان؛ از رنک یک جهان تا درگیری با داور و سرنا ویلیامز
