مطلب ارسالی کاربران

بررسی و آشنايی با پلن B مرگبار آلگری و تحليل نقش گونزالو هيگواين در آن

اسكورپيوس ملفوی 01/21/2018 - 02:00 مشاهده پروفایل

3,718 مشاهده / 20 دیدگاه

این مطلب توسط کاربران طرفداری ارسال شده است و دیدگاه طرفداری نیست. قوانین سایت کاربر محور / گزارش تخلف

یكی از تصورات ذهنی اغلب هواداران فوتبال این است كه هیگواین در بازیهای بزرگ غیب میشود. در این نوشته ابتدا نقشه های ماسیمیلیانو آلگری را بررسی می‌کنیم و در پی آن به تبیین نقش هیگواین در تركیب یووه میپردازیم. بعد از آن به تمامی گل هایی كه یوونتوس در فصل گذشته ی لیگ قهرمانان از شروع مرحله ی یك چهارم به بعد به ثمر رسانده نگاهی می اندازیم.
بعد از بازی با فیورنتینا در آرتمیو فرانکی و با سوییچ از تركیب ٣-٥-٢ به ٤-٢-٣-١ یوونتوس به شدت هجومی تر شد. گزینه های هجومی تیم افزایش یافت و فضای بهتری در اختیار دو ستاره ی یوونتوس گونزالو هیگواین و پائولو دیبالا قرار گرفت.
مهمترین تاكتیك ماسیمیلیانو الگری، استفاده از خلاقیت پیانیچ، بونوچی و دیبالا از طرفی و سرعت و سانترهای کوادرادو و الکس‌ساندرو از طرف دیگر برای رساندن توپ به هیگواین در محوطه جریمه بود. اتفاقی كه در كل فصل بیش از ٣٠ گل در تمامی رقابت ها برای یوونتوس به ارمغان آورد. اما گاهی اوقات یارگیری های فشرده با هیگواین، در ظاهر او را از جریان بازی خارج می كرد و گزینه‌ی رساندن توپ به هیگواین را از روی میز خارج می‌کرد. در بعضی از بازی ها، كه مهمترین آن ها را در ادامه بررسی خواهیم كرد، مربیان حریف دو یا سه یار را مامور مهارهیگواین می كردند. در چنین بازی هایی ماسیمیلیانو آلگری مجبور به استفاده از نقشه های آلترناتیو می شد كه یكی از آن ها به قدری قدرتمند بود كه در تعداد زیادی از بازی ها به برگ برنده یوونتوس تبدیل شده بود.
در بازی هایی كه هیگواین مورد یارگیری شدید قرار می گیرد، نقشه‌ی آلترناتیو اصلی یوونتوس اینگونه است که توپ به جناحین (معمولا راست) برده می شود، هیگواین به یكی از دو خط طولی محطه جریمه نزدیك می شود و دو یا سه یارحریف را با خود به گوشه ها می برد تا فضای بزرگی در جلو یا عقب او خالی بماند. بعد از خالی شدن فضا، ماریو مانژوكیچ یا پائولو دیبالا به سرعت در منطقه ی خالی شده حضور پیدا می كنند و خوان كوادرادو یا هر بازیكنی كه در جناحین صاحب توپ است توپ را به فضای خالی می فرستد و در صورت فرصت طلبی مناسب، این توپ برای یوونتوس گل آور می شود. گل اول و دوم یوونتوس به بارسلونا نمونه های خوبی از این سازوكار ساده هستند.
در صحنه ی گل اول، خوان كوادرادو از سمت راست صاحب توپ است، گونزالو هیگواین در گوشه ی دور محوطه ی جریمه حضور دارد و سه بازیكن بارسلونا یعنی ساموئل اومتیتی، خاویر ماسكرانو و ایوان راكیتیچ در فاصله ی یك متری هیگواین قرار دارند و به شدت از او مراقبت می كنند. در فضای نزدیك تر به كوادرادو و در تیر اول، پائولو دیبالا یك فضای كافی در اختیار دارد تا با خیال راحت توپ را كنترل كند، بچرخد و ضربه ی آخر را بزند. می‌توانید جزییات دقیق را در تصویر شماره ١ ملاحظه کنید.
در صحنه ی گل دوم هم همین سازوكار برقرار است. روی یك ضد حمله، تنها سه بازیكن از یوونتوس یعنی مانژوكیچ كه توپ را در اختیار دارد، به همراه پائولو دیبالا و هیگواین به سمت دروازه بارسلونا می تازند و با همین سازوكار دروازه را بازی می كنند. مانژوكیچ به خط عرضی زمین نزدیك و نزدیك تر می شود، هیگواین تا جایی كه از توپ جلوتر نباشد و در آفساید قرار نگیرد به دروازه نزدیك می شود و فضایی بسیار مناسب را پشت سر خود برای پائولو دیبالا خالی می كند. همانطور كه در تصوير شماره ٢ می بینید جرارد پیكه و ساموئل اومتیتی یكی از عقب و یكی از جلو فاصله ای كمتر از دو متر با هیگواین دارند و ایوان راكیتیچ هم به تنهایی نمی تواند فضای بزرگی كه در محل قوس محوطه خالی مانده را پوشش دهد و مدافعان بارسلونا در تله ی ساده اما كارساز الگری می افتند، تله ای كه طعمه ای غیر قابل گذشتن به نام هیگواین دارد.
در صحنه ی دیگر باز هم عناصر اصلی این نقشه یعنی بازی نزدیك به هیگواین، سردرگمی مدافعان و فرصت مناسب گل زنی یوونتوس مشخص است. به تصویر شماره ٣ دقت كنید:
در حالیكه توپ در اختیار خدیرا است، اینیستا، پیكه و آندره گومز در نزدیكی هیگواین قرار دارند، كوادرادو در سمت راست طلب توپ می كند و ماریو مانژوكیچ در جناح چپ در نقطه ی كور مدافعان قرار دارد و منتظر اینست که به محض رسیدن توپ به كوادرادو، خود را به فضای نشان داده شده برساند. البته در این صحنه سامی خدیرا تصمیم به شوت زنی می گیرد و این نقشه نیمه كاره می ماند.
این نقشه به قدری در بازی های یوونتوس تكرار شد كه بعضا فراتر از پلن B به نظر می رسید. موناكو كه با شكست دورتموند و منچستر سیتی پا به مرحله ی نیمه نهایی گذاشته بود، تصمیم گرفت در دام نیفتد. در بازی رفت یوونتوس مقابل موناكو، لئوناردو ژاردیم به كمیل گلیك برای كنترل هیگواین اكتفا كرد. اكتفای ژاردیم به یك نفر در خط دفاع برای كنترل هیگواین همان و دریافت دو گل از هیگواین همان.
در صحنه ی گل اول، خود هیگواین توپ را به دنی آلوز می رساند و پاس جوابی ِآلوز را با یك ضربه ی ماهرانه به گل اول یوونتوس تبدیل می كند. در نیمه دوم هم بار دیگر همین اتفاق تكرار می شود، گلیك نزدیك به هیگواین حركت میكند و راگی زوج گلیک در مرکز خط دفاعی با گلزن آرژانتینی فاصله دارد، ماركیزیو كه با پاس ابتدایی خود بنیان گذار گل اول بود، توپ را از باكایوكو می رباید و به دنی آلوز می دهد، هیگواین كه یك مراقب بیشتر ندارد با جایگیری مناسب، سانتر آلوز را به یك ضربه هوشمندانه بر خلاف جهت سوباشيچ به گل دوم خود و يوونتوس تبدیل می كند.
ژاردیم كه از آزاد گذاشتن هیگواین پشیمان شده است، در بازی برگشت همان ترفند لوییز انریكه و اكثر رقبای دیگر را به كار می گیرد، یعنی استفاده از دو و بعضا بیش از دو نفر برای مهار هیگواین. بازهم با یارگیری متعدد حریفان با هیگواین همان اتفاق بازی با بارسلونا تكرار می شود. به صحنه ی گل اول در تصویر شماره ٤ دقت كنید:
هنگامیكه توپ در اختیار پیانیچ است، هیگواین به سمت گوشه ی نزدیك محوطه جریمه می آید و سه بازیكن از تیم موناكو چسبیده به هیگواین حركت می كنند، در اين زمان ماركیزیو پشت سرشان در آفساید قرار دارد. پیانیچ توپ را به دنی آلوز می دهد، باکایوکو هیگواین را رها می‌کند و برای بستن کانال چپ به جناح چپ می‌رود، به محض اینكه دنی آلوز گارد سانتر می گیرد، مدافعین موناكو که می دانند هدف سانتر یعنی ماركیزیو در آفساید است، آرایش دفاع مقابل ارسال را به خود می گیرند و دو نفرشان به هیگواین می‌چسبند و کمیل گلیک هم از کمی عقب‌تر توجهش كاملا معطوف به هیگواین است، اما قبل از اینكه بفهمند چه شده است مانژوكیچ هم ضربه ی سر را بدون مزاحمت می زند و هم ریباند آن را گل می كند.
نمونه های بسیار زیادی از این دو رویه ی به ثمر رسیدن گل در یوونتوس مشاهده شده است كه در هر دو شیوه، نفر اول و اصلی گونزالو هیگواین است. در شیوه ی اول كه بیش از ٣٠ بار توسط هیگواین برای یوونتوس گل به همراه داشت، هیگواین با گلزنی، هم در ظاهر و هم در باطن در متن حركت است و در شیوه ی دوم، هیگواین با حركات بدون توپ خود و تعیین مکان جایگیری مدافعان حریف به صورت مخفی در متن حركت قرار می گیرد.
خالی از لطف نیست حالا كه نقشه آلترناتیو آلگری و نقش هیگواین در آن را می دانیم، گل های یوونتوس در بازی های مهم لیگ قهرمانان و نقش هیگواین در آن‌ها را بررسی كنیم.
یوونتوس در مراحل مهم لیگ قهرمانان، یعنی از جایی که تنها هشت تیم باقی می‌مانند در پنج بازی موفق به زدن هشت گل شده است. از این هشت گل، سهم ظاهری گونزالو هیگواین دو گل و یک پاس گل است. او در مرحله ی رفت نیمه نهایی دو گل برابر موناکو به ثمر رساند و در مقابل رئال مادرید در فینال پاس تنها گل یوونتوس را داد. از پنچ گل باقی مانده، نقش هیگواین در سه گل، یعنی دو گل دیبالا مقابل بارسلونا و گل مانژوکیچ به موناکو در بالا به تفصیل شرح داده شد. با این حساب مرد نود میلیونی آرژانتینی شش گل برای یوونتوس در بازی‌های بزرگ اروپایی به ارمغان آورده و روی 75 درصد گل‌های یوونتوس نقش مستقیم داشته است. جالب این جاست 25 درصد دیگر گل‌ها از ضربات شروع مجدد به ثمر رسیده است، که به معنای تاثیر صددرصدي هيگواين روی گل‌های یوونتوس در جریان بازی است.
شاید حالا دیگر بدانیم که در جواب این سوال که:« گونزالو هیگواین در بازی های بزرگ کجا می رود؟» چه پاسخی بدهیم.