با توجه به اینکه موسیلینی در جام جهانی 1934 و هیتلر در المپیک 1936 از میزبانی بهره برداری سیاسی در جهت فاشیسم و نازیسم نموده بودند، فیفا سعی کرد در انتخاب میزبان جدید هوشیار تر عمل نماید. کشورهای آمریکای جنوبی از میزبانی آرژانتین حمایت می کردند و معتقد بودند، میزبانی باید بصورت یکدرمیان بین دو قاره صاحب فوتبال تقسیم شود. آرژانتین که در 1930 فینالیست بود، نامزد کسب میزبانی بود. از طرفی با توجه به مشکلاتی که در برگزاری جام جهانی اوروگوئه وجود داشت و همچنین دوری راه و با در نظر گرفتن اینکه از 57 عضو آن زمان فیفا اکثر آنها اروپایی بودند، تمایل بر این بود که جام سوم نیز در اروپا برگزار شود. شاید برای قدردانی از زحمات ژولریمه رئیس وقت فیفا بود که در نهایت، فرانسه به عنوان میزبان آخرین جام جهانی پیش از جنگ جهانی دوم انتخاب شد. کشورهای آمریکای جنوبی نظیر آرژانتین و اوروگوئه در اعتراض به میزبانی مجدد اروپا، مسابقات را تحریم کردند. این تحریم باعث شد اوروگوئه همچنان قهرمان بدون شکست باشد. جالب آنکه آنها در نخستین جام جهانی که پس از جنگ جهانی دوم و در برزیل برگزار شد نیز قهرمان شدند تا همچنان دست نیافتنی باشند. از آمریکای جنوبی تنها برزیل بود که در جام جهانی فرانسه شرکت کرد و آنها اکنون که تنها تیمی هستند که در تمام ادوار جام جهانی شرکت کرده بسیار خرسند هستند که به تحریم نپیوستند. کوبا و اندونزی (هند هلند) دیگر نمایندگان غیر اروپایی بودند و شاید جام ملتهای اروپا عنوان شایسته تری برای این مسابقات بود تا جام جهانی!
فرمت مسابقات همچون جام جهانی قبلی بود. یعنی مسابقات فاقد مرحله گروهی بود و بصورت تک حذفی برگزار میشد. منتها با توجه به اینکه اتریش ،یکی از شانزده تیم راه یافته به جام جهانی، توسط هیتلر به آلمان ملحق شده بود، یکی از پانزده تیم باقیمانده در دور اول با قرعه استراحت روبرو شد. این سوئدیها بودند که قرعه به نامشان افتاد. از 7 مسابقه دور اول 5 مسابقه یا به وقت اضافه کشید و یا پس از 120 دقیقه هم برنده نداشت تا بازی تکراری برگزار شود. در بازی برزیل و لهستان لئونیداس و ویلیموفسکی، مهاجمان حریف، هر کدام 4 گل زدند و در وقتهای اضافه این برزیل بود که 6-5 برنده شد. بازی در پایان نود دقیقه 4-4 بود. ایتالیا نیز بسیار خوش شانس بود که گل دقایق پایانی نروژ آفساید اعلام شد تا بازی در پایان نود دقیقه مساوی تمام شود و آنها در وقتهای اضافه بتوانند 2-1 حریف را شکست دهند.
دور دوم (یکچهارم) ایتالیا با نتیجه 3-1 فرانسه میزبان را از پیش رو برداشت. برزیل نیز که در بازی با فینالیست دور قبل مساوی کرده بود، در بازی تکراری توانست 2-1 از سد این تیم بگذرد. مجارستان سوئیس را از پیش رو برداشت و سوئد کوبا را که با حذف رومانی شگفتی ساز شده بود با 8 گل در هم کوبید. البته در نیمه نهایی آنها خودشان توسط مجارستان 5-1 در هم شکسته شدند که بی ارتباط به غرورشان ناشی از برد مقتدرانه مقابل کوبا به نظر نمی رسد. بازی حساس نیمه نهایی را ایتالیا با نتیجه 2-1 از برزیل برد. شاید بحث برانگیز ترین تصمیم مربیگری را مربی برزیل گرفت که لئونیداس، ستاره مسابقات را که آقای گل مسابقات هم شد را بازی نداد تا او را برای فینال نگه دارد!!! جالب آنکه لئونیداس در رده بندی مقابل سوئد زننده دو گل تیمش بود تا نماینده آمریکای جنوبی 4-2 برنده شده و تنها نماینده قاره رقیب، دست خالی به خانه بر نگردد.
پس از حذف فرانسه میزبان، استقبال از مسابقات کاهش یافت. اما در فینال داستان متفاوت بود. استقبال از فینال به حدی بود که راه برای ورود اتوبوس ایتالیا به ورزشگاه نبود. ویتوریو پوزو ، سلطان تاکتیک، در اقدامی مثال زدنی بجای اینکه اجازه بدهد ورزشکارانش در اتوبوس منتظر بمانند به راننده دستور داد به هتل برگردند. این اقدام از آن جهت اهمیت داشت که از جنبه روحی شاگردانش پیش از یک فینال سخت و نفس گیر خسته نشوند. پس از هماهنگی و این بار بدون دردسر آنها به ورزشگاه رفتند. بازی فینال بسیار جذاب بود و هر دو تیم نمایش چشم نوازی داشتند. با اینحال این ایتالیاییها بودند که موفق شدند با نتیجه 3-1 برنده به رختکن بروند. در نیمه دوم ایتالیا بیشتر دفاع می کرد. در نهایت آنها با نتیجه 4-2 موفق شدند مجارها را که بازی شناور و تماشاگر پسندی را در تورنمنت ارائه می دادند را شکست دهند. ویتوریو پوزو معتقد بود این قهرمانی آنها حتی مقتدرانه تر از قهرمانی قبلی در خانه بود. اکثر کارشناسان نیز با او هم عقیده اند و ایتالیای 1938 را بمراتب بیشتر تحسین می کنند. مه آتزا و فراری دو مدال طلای پشت سر هم را بر گردن آویختند و ویتوریو پوزو با این دو قهرمانی نام خود را در تاریخ این رقابتها جاودانه کرد.
پس از ناکامی در المپیک برلین، سپ هربرگر، دستیار او، جانشین اوتو نرز شد. در نخستین تجربه او با غلبه بر فنلاند، استونی و سوئد، توانست ژرمنها را به جام جهانی 1938 برساند. تیم آلمان در سال قبل از جام جهانی در یازده بازی صاحب یک مساوی و ده برد شد که مهمترین آنها برد 8-0 بر دانمارک بود. این برد باعث انقلاب شدیدی در فوتبال دانمارک شد بگونه ای که هفت نفر از آنها هرگز موفق نشدند پیراهن تیم شان را بپوشند. Breslau Eleven یا "یازده برسلاو" لقب تیم آلمان بود که در 1937 بدون شکست بود و همه تیمها را از پیش رو بر میداشت. برسلاو شهری است که پس از جنگ جهانی دوم، به همراه بسیاری از شهرهای اطراف از آلمان جدا شد و به لهستان ملحق گشت. ولی در آن زمان جزو آلمان نازی بود. دقت شود در 1937 هنوز حمله به لهستان صورت نگرفته بود و این شهر جزو آلمان و قبل از آن جزو امپراطوری آلمان بوده است. هر چند، زمانهایی به لهستان، امپراطوری اتریش و حتی پادشاهی بوهمیا (چک) نیز متعلق بوده، ولی هیتلر در الحاق آن به آلمان نقشی نداشته. به هر حال این تیم آلمان جزو قدرتمند ترین تیمهای تاریخ آلمان قلمداد می شود. هسته اصلی تیم بازیکنان شالکه بودند و تیمی که در 1934 اوتو نرز راهی جام جهانی کرد و توانست به عنوان سوم رقابتها نیز دست یابد. نا گفته نماند که تیم شالکه پدر توتال فوتبال هلند و تیکی تاکای بارسلونا به شمار می رود. بر خلاف سبک اوتو نرز که به تقلید از انگلیسیها به بازی مستقیم و بازی فیزیکی روی می آورد، بازیکنان شالکه در باشگاهشان، سبکی مبتنی بر پاسهای محکم، سریع و کوتاه داشتند که چندان با سبک نرز هماهنگ نبود. این سبک حدود نیم قرن قبل از آژاکس و حدود 80 سال قبل از بارسا، در حدود 1925 در شالکه به کار گرفته شد.
با این مقدمه امیدواری به تیم سپ هر برگر به مراتب بیشتر از تیمی بود که در 1934 در عین جوانی توانست مدال برنز رقابتها را به چنگ آورد. متاسفانه الحاق اتریش به آلمان موجب شد هربرگر تحت فشارهای سیاسی حزب نازی و برای آنکه عملا بدنیا نشان بدهند اتریش به آلمان منضم شده است، مجبور شود از بازیکنان اتریشی و آلمانی در ترکیب استفاده کند. بسیاری از آنها در جام جهانی و بدون آنکه قبلا با هم حتی یک بازی انجام داده باشند به میدان رفتند. تیم آلمان در نخستین دور با سوئیس روبرو شد. بازی نخست با نتیجه 1-1 به پایان رسید و نخستین اخراجی آلمان در تاریخ جامهای جهانی در این بازی اتفاق افتاد. در دقیقه 96 هانسی پسر (پسا) اخراج شد تا نخستین اخراجی تاریخ آلمان باشد. در بازی تکراری چند تغییر در هر دو تیم صورت گرفت و در نهایت در شرایطی که ژرمنها 2-0 نیز جلو افتاده بودند متاسفانه در نهایت 4-2 شکست خوردند تا تنها حذف آلمان در دور اول صورت بگیرد. جالب آنکه در 17 حضور دیگر ژرمنها حد اقل به یکچهارم رسیده اند. تیم آلمان با میانگین 13 بازی ملی و 25.8 سال در عین ناباوری بدترین نتیجه تاریخ ادوار جامهای جهانی را کسب کرد تا دخالت سیاست در فوتبال برای این تیم بسیار گران تمام شود.
جام در یک نگاه
میزبان : فرانسه
قهرمان : ایتالیا
نایب قهرمان : مجارستان
بهترین خط حمله : مجارستان با 15 گل
آقای گل : لئونیداس از برزیل با 7گل
توپ طلا : - (در آن زمان بهترین بازیکن انتخاب نمیشد.)
بهترین دروازه بان : - (در آن زمان بهترین دروازه بان انتخاب نمیشد.)
کارت زرد : - (در آن زمان تنها اخراج مطرح بود که البته کارت قرمز داده نمیشد و از بازیکن خاطی خواسته میشد زمین را ترک کند.)
کارت قرمز : 4 (2 برزیلی، 1 چک و 1 آلمانی)
تعداد تیمها : 15
تعداد بازی : 18
تعداد گل : 84
میانگین گل زده :4.67
تعداد تماشاگر : 483000
میانگین تماشاگر : 26833
بیشترین تماشاگر : یکچهارم ایتالیا فرانسه 58 هزار نفر
میانگین بازی ملی تیم قهرمان : 18
میانگین سن تیم قهرمان : 26.4 سال
میانگین قد تیم قهرمان : 1720 میلیمتر (کوتاهترین تیم قهرمان)
میانگین بازی ملی تیم آلمان : 13
میانگین سن تیم آلمان : 25.8 سال
میانگین قد تیم آلمان: 1748 میلیمتر
