نان پاره ز من بستان جان پاره نخواهد شد
آواره عشق ما آواره نخواهد شد
*****
آن را که منم خرقه عریان نشود هرگز
وان را که منم چاره بیچاره نخواهد شد
*****
آن را که منم منصب معزول کجا گردد
آن خاره که شد گوهر او خاره نخواهد شد
*****
آن قبله مشتاقان ویران نشود هرگز
وان مصحف خاموشان سی پاره نخواهد شد
*****
از اشک شود ساقی این دیده من لیکن
بی نرگس مخمورش خماره نخواهد شد
*****
بیمار شود عاشق اما بنمی میرد
ماه ار چه که لاغر شد استاره نخواهد شد
*****
خاموش کن و چندین غمخواره مشو آخر
آن نفس که شد عاشق اماره نخواهد شد
پ.ن: در زیبایی این غزل چیزی نمیشه گفت فقط باور کنین منظور مولانا خداست❤ اصلا جور دیگه نمیشه معنی کرد
